Vikan - 26.01.1989, Blaðsíða 31

Asta Rós, Magnús og Pamela.
frakar Ifta niður á Egypta
— Já, það er kúnstugt að heyra hvemig
írakar líta niður á Egypta vegna þess að
þeim þykir að þeir séu ekki heiðarlegir.
Það komu margir Egyptar til fraks á meðan
á styrjöldinni stóð því það vantaði svo
mikið vinnuafl. Egyptamir unnu líka störf
sem írakamir vildu ekki sjálfir vinna.
Egyptarnir fóm því til íraks til að fá
vinnu og afla peninga sem þeir fengu ekki
heima. En nú er þetta breytt aftur. írak er
í sámm eftir stríðið og Egyptamir hafa ver-
ið sendir til baka. írakar vom alltaf á varð-
bergi ef þeir vissu að það var Egypti sem
afgreiddi þá við verslun og gættu þess að
fá rétt til baka. Og þetta er nokkur sann-
leikur. Egypti reynir oftast að plata þig.
Þetta er raunverulegt. Við urðum vör við
þetta síðar í Egyptalandi. Það var ódýrt að
versla í Egyptalandi en fátæktin er mikil.
Egyptamir reyna að selja ferðamönnum
allt á tvöföldu verði en em gætnari gagn-
vart þeim sem búa í Iandinu og þekkja
eðlilegt verðlag.
Ársdvöl í Egyptalandi
— Loks dveljið þið í Egyptalandi. Hvað
vom þið lengi þar?
— Ég var þar í eitt ár. Við bjuggum í
Kairó.
— Hvernig lýsirðu Egyptalandi ef þú
berð saman við þau lönd sem þú dvaldir í
áður?
— Það er ffjálsara andrúmsloft og miklu
meira að sjá. Fátæktin er þó geysilega mik-
il og áberandi eins og í Nígeríu. Það var
heillandi að ferðast um Egyptaland og
koma á staði eins og að pýramídunum. Það
er viss mögnuð tilfinning að koma upp að
þeim og sjá þá. Maður gerir sér ekki grein
fyrir hvað þeir em mikilfenglegir og mikil
mannvirki fyrr en maður kemur upp að
þeim. Maður skilur ekki hvernig þessi
mannvirki hafa verið gerð.
Það er líka eftirminnileg heimsókn okk-
ar í þjóðminjasafhið. Múmíurnar vom at-
hyglisverðar. Þetta er geysistórt safn og
mjög margt fróðlegt að sjá.
Egyptaland er byggt upp af túrisma. Mér
skilst að meirihluti af tekjum þjóðarinnar
komi frá ferðamönnum. Evrópsk áhrif em
ekki mjög áberandi finnst mér. Annars
skildist manni að flestu hefði hnignað
nokkuð síðasta áratuginn. Fátæktin aukist
og flestu farið aftur.
Við ferðuðumst nokkuð víða um
Egyptaland og fómm meðal annars til
hafnarborgarinnar Alexandriu. Þar er
betra loftslag og þar getur maður farið á
baðströnd og haft það geysilega gott.
Mér líkaði mjög vel við þá Egypta sem
ég kynntist. Ef ég á að lýsa mismun á and-
rúmsloftinu í Egyptalandi og írak þá fannst
mér að maður yrði meira var við trúar-
brögðin í Egyptalandi svo skrýtið sem
það er. Þeir halda til dæmis heilagan tungl-
mánuð eða Ramadan eins og í öllum þess-
um arabalöndum. Maður varð bara meira
var við þetta í Egyptalandi. Á þessu tíma-
bili borða þeir ekkert frá sólarupprás tU
sólarlags í heilan mánuuð.
— Hvenær er tunglmánuður eða Ram-
adan?
— Það er mismunandi. Hann færist til
frá ári tU árs eftir tunglgangi. Ég kann ekki
frekari skýringu á því.
Það má nefha að umferðin í Egyptalandi
er alveg hræðUeg eins og í hinum löndun-
um sem ég hef lýst. Einu skiptin sem lítil
umferð var það var á kvöldin þegar Ram-
adan stóð yfir. Þá var aflétt banninu við að
borða. Maður fann hvað fólk var áberandi
stressað þennan Ramadanmánuð því það
mátti ekki neyta neins. Það mátti ekki
borða né drekka vatn, og ekki reykja.
Stórfljótið Níl rennur í gegnum Kairó og
setur mikinn svip á borgarlífið. Það er
geysileg lífcreynsla að sigla á NU á eftirlík-
ingu af papýrusbát, hvort sem er að degi
eða kvöldi. Maður upplifir ákveðna
stemmningu og rennir huganum tU fortíð-
arinnar.
Þó andrúmsloftið hafi að vissu leyti ver-
ið frjálsara í Egyptalandi þá kynntist ég
fólkinu í írak miklu betur. Mér fannst ír-
akar einhvem veginn opnari og mér finnst
að ég hafi kynnst innviðum fólksins betur
í írak ef svo má að orði komast.
- Hvemig var með skólagöngu dætr-
anna?
— Yngri dóttir okkar, Ásta Rós, hefði átt
að fara í 6. bekk heima á þeim tíma sem
við vomm í Kairó. Hún sótti amerískan
einkaskóla sem í vom um 1600 nemendur
af 54 þjóðemum. í þessum skóla var aUt tU
aUs. Þetta var mjög góður skóli og hún
hafði mjög gott af.
Heima er best
— Þegar þú lítur tU baka eftir þessa
þriggja landa sýn þá er þetta kannski
reynsla sem þú hefðir ekki viljað fara á mis
við. Hvað vUtu segja að lokum þegar þú
berð þessar þjóðir saman við okkar sam-
félag þar sem allir virðast heldur óánægðir
og segjast lepja dauðann úr skel og hafa
ekki mannsæmandi laun?
— Ég held að þessi ferðalög mín hafi ver-
ið mjög þroskandi. Ég kann miklu betur að
meta það sem ég á og það sem ég bý við
en áður. Við eigum stórkostlegt land. Að
hugsa sér tU dæmis að geta dmkkið vatnið
beint úr krananum. Við höfum áreiðanlega
besta vatn í heimi. Við getum opnað
gluggann og fengið ferskt loft inn án þess
að allt fyllist af flugum og öðmm skordýr-
um. Við getum ekið aðeins örfáa kilómetra
út fyrir bæinn og verið þar ein með sjálf-
um okkur. Mér finnst þegar ég lít tU baka
að í rauninni gætum við haft það svo gott.
Við vanmetum það sem við höfum og það
sem við búum við. Barlómurinn á ekki við
þegar við lítum tU þessa fólks í löndum
eins og írak sem er stríðshrjáð, og Nígeríu
og Egyptalands. Fátæktin er svo hræðileg.
Maður horfir á berfætt börnin borða úr
ruslagámunum, mæðumar slást tU að fá
einn hrísgrjónapakka. í þessum löndum er
öllu stolið steini léttara til að reyna að
bjarga sér. Þegar þetta er haft í huga þá er
það eiginlega til skammar hvemig við
hugsum og eyðum. □
2. Ibl. 1989 VIKAN 31