Vikan - 26.01.1989, Síða 33

gjaldþrota en þá kom gamall
kunningi okkar í heimsókn,
aumkaði sig yflr pabba og
keypti af honum formúluna að
svaladrykknum fyrir slikk...
Þið vitið ábyggilega hvernig
það endaði."
Neðan-
sjávar-
reiðhjól
og aðrir
gagnlegir
hlutir
Á árunum 1962 til 1977
fékk Bretinn Arthur Paul
Pedrick einkaleyfi fyrir 162
uppfinningum. Engin þeirra
hefur ennþá verið sett á mark-
að til almenningsnota. Meðal
uppfinninga hans voru neðan-
sjávarreiðhjól, gleraugu til að
sjá einstaklega vel með í rign-
ingu og útbúnaður til að geta
ekið biffeið með því að sitja í
aftursætinu. Uppfinningar hans
voru yfirleitt nokkuð flóknar
en meðal þeirra flóknustu var
fjarstýrður golfbolti sem hægt
var að stýra á flugi. Einhverra
hluta vegna hafa golfleikarar
ekki ennþá séð ástæðu til að
taka svoleiðis bolta í notkun.
En úr því að minnst er á
uppfinningar þá eru tölvur
orðnar svo fúllkomnar nú á
tímum að þær geta gert margt
betur en dauðlegir menn. Þær
geta til dæmis gert enn stór-
kostlegri glappaskot ef svo ber
undir.
Þegar
tölvurnar
sjá um
launa-
greiðsluna
Franskri konu sem vann í
vefhaðarverksmiðju, og hafði
innan við þrjátíu þúsund krón-
ur í mánaðarlaun, brá heldur
en ekki í brún þegar hún fékk
vikulaunin sín greidd einn
góðan veðurdag. Hún bjóst við
að fá rúmlega sjö þúsund krón-
ur en í staðinn fékk hún sjötíu
og tvær milljónir áttahundruð
fjörutíu og sjö þúsund fimm-
hundruð og nítján krónur og
sextíu aura. Ávísunin hafði
verið skrifúð út af tölvu og
mistökin voru auðvitað leið-
rétt við fýrsta tækiferi. En það
var öllu verra með enska bóka-
vörðinn sem fannst látinn úr
hjartaáfalli í ganginum sínum.
Hann hélt á bréfi í höndunum:
Það var frá skattstjóranum og í
því stóð að hann skuldaði rúm-
lega þrjá milljarða (meira en
þrjú þúsund milljónir) í skatta.
Aumingja maðurinn hafði ekki
nema rúmlega fjögur hundruð
þúsund krónur í árslaun og
skuldaði ekkert í skatta. Þetta
voru bara duttlungar einhverr-
ar tölvunnar.
Árið 1975 var sett upp ný
tölva á bæjarskrifstofunni í
bænum Avon á Englandi. Hún
átti að reikna út og greiða
laun. Hún var nokkuð stórtæk í
fyrstu og greiddi gangaverði
barnaskólans átján þúsund
krónur á tímann í staðinn fyrir
hundrað og áttatíu krónur. Þá
fékk hún líklega bakþanka og
borgaði starfsstúlkum mötu-
neytis bæjarins ekki krónu í
sjö vikur. En áður en langt um
leið var tölvan komin í gott
skap aftur og borgaði nú ein-
um af öskukörlum bæjarins
næstum því heila milljón í
vikulaun. Öskukarlinn endur-
sendi ávísunina en fékk þá
bara aðra ávísun, með sömu
upphæð, viku seinna.
Og nú fór heldur betur að
slá útí fyrir henni. Hún borgaði
konu lögreglustjórans væn
árslaun í hverjum mánuði,
forstjórar ýmissa bæjarfyrir-
tækja fengu minna í laun en
sendlamir þeirra. Sumum var
gert að greiða meiri skatta í
hverri viku en þeir þénuðu á
heilu ári og svo mætti lengi
telja.
Ekki hafði þessi hugmynda-
ríka tölva verið lengi við lýði
þegar almennur borgarafúnd-
ur var haldinn út af hegðun
hennar. Þar kom í ljós að að-
eins átta af starfsmönnum
bæjarins höfðu fengið launin
sín greidd rétt. Þeir fóru allir í
verkfall en viðskipti fólksins
við tölvuna enduðu auðvitað
með því að hún var endanlega
tekin úr sambandi. □
Hróbjartur Lúðvíksson skrifar:
Stigið á stokk
um áramót
Jólasveinavertíðin
var víst ekki svo af-
leit að þessu sinni
þrátt íyrir allan bar-
lóminn fyrir jólin. Að
minnsta kosti láta ekki allir
kaupmennirnir fyrir sunnan
illa yfir sér. Meira að segja
hér (yrir norðan fór jóla-
sveinahaldið vel fram. Ég
sakna þess þó að ekki skuli
vera meiri kyrrð og ró í
kringum hátíðarhaldið eins
og í gamla daga í staðinn fyr-
ir allan eriliim og stússið.
Ég reyndi þó að halda still-
fngu minni og sýndi afaleg
tilþrif og fór með tvö af
barnabömunum í kirkju á
aðfangadagskvöld. En þau
voru óróleg og ég held ég geti
fúllyrt að jólaguðspjallið hafi
farið fyrir ofan garð og
neðan. Þau vissu að jólapakk-
arnir biðu heima. Krakka-
greyin virtust bara undrandi
á þvi hvers vegna þau þyrftu
að sitja svona lengi í kirkj-
unni. Litli snáðinn spurði
hvíslandi af hverju prestur-
inn væri svona klæddur, af
hverju hann væri ekki I jóla-
sveinabúningi. Það er kann-
ski engin furða þótt börnin
spyrji.
Og nú eru áramótin einnig
að baki. Áramótin eru mörg-
um tímamót heitstrenginga
og góðra fyrirheita. Þá er
stigið á stokk og þess strengt
heit að bæta ráð sitt og hætta
að reykja, hætta að drekka og
jafnvel er því heitið að hætta
að taka í nefið. Mér hefur allt-
af verið heldur hlýtt til þess-
ara örfáu ósiða sem ég hefi
verið haldinn um ævina þó
mér hafi stundum orðið hált
á sumum þeirra. Ég reyndi að
hætta að reykja um áramótin
í fýrra en Bogga mín bað mig
um að byrja aftur því henni
fannst ég verða heldur geð-
vondur. Ég fann þó ekkert
fyrir því sjálfur en Bogga fúll-
yrti þetta.
En um þessi áramót á mín-
útunni tólf steig ég á stokk og
strengdi heit og ég er á ný
hættur að reykja. Ég sló
virðúlega úr pípunni minni
og setti hana upp á hillu. Ég
hót því einnig að taka lýsi á
hverjum morgni héðan í frá.
En það kemur ekki til mála
að óg hætti alveg að taka í
nefið. Mér þykir vænt um
þann ósið.
Annars held
ég að það yrði
ekki gott fyrir
ríkissjóð ef of
margir stíga á
stokk 1 einu
og hætta sín-
nm helstu
ósiðum . . .
En mikið logandi langar
mig öðru hvoru til að fá mér í
pípu. í hvert skipti sem mig
langar til að reykja fæ ég mór
brjóstsykur sem ég keypti í
kaupfélaginu. Ég er líklega
búinn með tvö kíló frá ára-
mótum enda er ég ekki frá
því að ég hafi fitnað nokkuð.
Það er því óhætt að segja að
margt sé mannanna bölið.
Annars held ég það yrði
ekki gott fyrir ríkissjóð ef of
margir stíga á stokk í einu og
hætta sínum helstu ósiðum.
Hvernig færi með fjárlögin ef
ríkissjóður missti af tekjum
sínum af brennivíni og tób-
aki að verulegu leyti. Þá yrði
að auka erlendu lánin enn á
ný. Þegar allt kemur til alls
eru ósiðirnir ekki alvondir.
Ég vona allavega að mín ára-
mótaheit verði ekki til að
raska um of tekjuöflun ríkis-
sjóðs á nýbyrjuðu ári. Ég er
nefhilega þjóðhollur maður
og óska ríkisstjórninni alls
hins besta þrátt fyrir allt,
sem og okkar voluðu hrepps-
nefnd.
Það eru margir sem spá illa
fyrir þjóðarskútunni um
þessi áramót en ég held hún
fljóti eins og ætíð þó á móti
blási um stundarsakir. Von-
andi mun Guð og gæfan líta
til með okkur enn um sinn.
2ibU989 VIKAN 33