Vikan - 09.03.1989, Qupperneq 10

Vikan í heimsókn hjó sendiherrahjónunum í Bonn,
íslenskcm metin
á fjörutíu merk
„Það er stöðugur ófriður af þessu hvalamáli og honum ætlar seint að linna,“
sagði Páll Ásgeir Tryggvason sendiherra um leið og hann snaraðist hvatlega
inn í vistlegt bókaherbergið í íslenska sendiráðinu við Kronprinzenstrasse
í Bonn. Þangað hafði eiginkona hans, Björg Ásgeirsdóttir, vísað blaðamanni
Vikunnar á meðan hún gerði bónda sínum viðvart um komu hans. Það kom
í ljós að hann hafði verið í önnum úti á skrifstofu þótt laugardagur væri.
Hann þurfti að skýra út málstað íslendinga fyrir þýskum fyrirspyrjendum.
En annríki dagsins var sannarlega ekki lokið þegar hér var komið sögu.
Innan stundar var von á yíir eitt hundrað íslendingum sem þau hjónin
höfðu boðið til árlegs þorrablóts í sendiherrabústaðnum. Það var því ekki
seinna vænna að vinda sér í viðtalið. Páll Ásgeir var fyrst spurður hvenær
þau hjón hefðu tekið við sendiráðinu í Bonn og hvaðan þau hefðu komið.
TEXTI OG MYNDIR:
HJALTI JÓN SVEINSSON
„Við komum hingað frá
Moskvu 1. janúar 1987. Trún-
aðarbréflð afhenti ég síðan
forseta þýska sambandslýð-
veldisins í febrúar sama ár,“
sagði Páll Ásgeir og sýndi
blaðamanni myndina af sér
ásamt Richard von Weizacker.
„Hann kemur sérstaklega
vel fýrir þessi maður, - eins og
þjóðhöfðingja sæmir. Hann er
stórgáfaður, kurteis og gegn-
heill séntilmaður. Þarna er svo
myndin sem tekin var þegar ég
afhenti gríska forsætisráðherr-
anum trúnaðarbréfið, en ég er
líka sendiherra íslands í
Grikklandi, — svo og í Austur-
ríki og Sviss.“
Páll Ásgeir kvaðst hafa starf-
að í utanríkisþjónustunni allar
götur síðan 1948. „Við vorum
lengi heima á íslandi en fórum
til Danmerkur 1960. Þar starf-
aði ég sem sendiráðunautur í
þrjú ár. Þaðan fórum við til
Svíþjóðar og vorum þar í eitt
ár.
Ég starfaði sem forstöðu-
maður varnamáladeildar utan-
ríkisráðuneytisins í ellefu ár.
Við því starfi tók ég eftir að
hafa verið fyrsti „prótokoll-
stjóri" á íslandi.
Ég hóf ekki störf sem sendi-
herra fyrr en fýrir tíu árum. Þá
héldum við til Osló, þar sem
við vorum í tæp sex ár. Að því
búnu fórum við til Moskvu þar
sem við bjuggum í tvö ár, og
loks hingað til Bonn.“
10 VIKAN 5. TBL. 1989
Bygdö er alveg dásamlegur og
umhverfi hans allt. Það fór
ákaflega vel um okkur þarna."
„Við bjuggum aldeilis í góð-
um félagsskap,“ skaut Páll Ás-
geir inn í. „Þarna býr til dæmis
kóngurinn á sumrin sem og
forsætisráðherrann."
Einangraður lúxus
í Moskvu .
Aðspurð um Moskvudvölina
sögðu þau að tvö ár hafi verið
nægilegur tími á þeim slóðum.
— Voru þau ekki í hálfgerðri út-
legð þennan tíma?
Páll Ásgeir: „Ég sagði það
venjulega við þá sem spurðu
mig að við hefðum verið þarna
í einangruðum lúxus. Þarna
hefur maður gott kaup og get-
ur jafnframt pantað erlendis
ffá allt sem hugurinn girnist —
en á erfitt með að njóta þess.“
„Það er hálfskrítið að hafa
gott kaup og í raun nóga pen-
inga en geta ekki með nokkru
móti eytt þeim,“ bætti Björg
við. „Reyndar var Páli ákaflega
ánægður að því leyti að þarna
var engin kjólabúð eða því um
líkt þar sem unnt var að koma
einhverjum fjármunum í lóg.“
„Það er samt sem áður af-
skaplega „intressant" að hafa
verið í Moskvu," sagði Páll Ás-
geir, „og ég sé ekkert eftir
þeim tíma í sjálfu sér. Á hinn
bóginn er maður afskaplega
einmana þar. Þangað kemur
enginn nema hann eigi brýnt
erindi.
Við vorum jafnvel að freista
Björg færði gestum kaffi og
meðlæti meðan á spjallinu
stóð. Reyndar var hún önnum
kafin við að undirbúa móttöku
þorrablótsgestanna sem von
var á innan tíðar.
Hún tók þátt í spjallinu eftir
föngum á milli þess sem hún
var á þönum á milli herbergja.
Svo skemmtilega vildi til að
Vala Thoroddsen var í heim-
sókn hjá Björgu systur sinni.
Blaðamaður notaði tækifærið
og smellti þessari mynd af
þeim systrum saman.
„Við kunnum mjög vel við
okkur í Noregi og tengdumst
landinu traustum böndum á
meðan við bjuggum þar,“
sagði hún. „Við höldum tengsl-
unum áfram enda eigum við
dóttur í Osló og barnabörn.
Sendiherrabústaðurinn úti á