Vikan


Vikan - 09.03.1989, Blaðsíða 62

Vikan - 09.03.1989, Blaðsíða 62
MYNDIR OG TEXTI: BJÖRN HRÓARSSON JARÐFRÆÐINGUR s ASuðausturlandi ber Öræfajökul við himin. Efst hreykir sér Hvannadals- hnúkur, 2119 m y.s., hæsti tindur íslands. Öræfajökull hefúr að mestu hlað- ist upp á síðustu 500.000 árum og er enn vel virkur. Tvö eldgos hafa orðið í fjallinu síðan land byggðist, árið 1727 og 1362 en þá varð mikið sprengigos, mesta gjóskugos íslandsbyggðar. Líklegt er að fyrir sprengi- gosið hafi Öræfajökull verið enn hærri en hann er nú. f gosinu 1362 hafl askjan á toppi hans myndast við að efsti hluti fjalls- ins hrundi niður í kvikuhólfið undir fjall- inu. Á fyrstu árum fslandsbyggðar er því talið að fjallið hafi verið nokkur hundruð metrum hærra en nú. Landnámsmenn sem hingað komu úr austri sáu því fyrr til fs-- lands en þeir sem komu eftir árið 1362. Gífúrlegt tjón varð í Öræfajökulsgosinu 1362, mesta gjóskugosi á fslandi síðan um 800 fyrir Krist. Öll byggð Litla-Héraðs lagðist af í meira en 100 ár og fékk sveit- in nafnið Öræfi. Gjóskan var súr og má rekja ljósleitt gjóskulagið víða um Suðurland. Hvannadalshnúkur er vafalítið mesti út- sýnisstaður landsins. Uppgangan er hins vegar ekkert áhlaupaverk. í fyrsta lagi þarf dálítinn hóp, 5 til 10 manns. Lína er skil- yrði fyrir jökulgöngunni, auk tsaxa, mann- brodda og annars útbúnaðar. Með í leið- angrinum verður að vera kunnugur leið- sögumaður sem vanur er jöklaferðum og hefur lágmarksútbúnað, svo sem áttavita og kort. Tugir manna ganga á Öræfajökul ár hvert. Flestir fara með Útivist eða Ferða- félagi íslands. Þar fæst góð leiðsögn og farið er rólega svo öllum gefst kostur á að ná hnúknum. Gangan tekur 12—18 klst. í samtalsbók við Stefán frá Möðrudal segir hann að ekki geti hann skilið hvernig þeir íslendingar geti gengið uppréttir sem ekki eiga góðan reiðhest. Mörgum fjalla- mönnum finnst einnig undarlegt hvernig sannir íslendingar geti gengið uppréttir án þess að hafa stigið fæti á hæsta tind landsins. □ ÖRÆFAJÖKULL HÁTTÚRAM 60 VIKAN 5. TBL. 1989
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.