Vikan - 09.03.1989, Síða 27

FYR5TU KYIÍNI
AF 5TR0NDUM
Þessa mynd tók Ómar af Helgu á fyrsta
hjúskaparári þeirra eða sumarið 1962.
gamlársdag. Það átti enginn að vita að við
ætluðum að gifta okkur. Ballið byrjaði svo
þegar ég fór að ná í brúðkaupsfötin. Ég
skildi bílinn eftir og hljóp heim í Stórholt.
Ég ætlaði síðan að taka strætó til baka inn
eftir. Ég var búinn að bíða smátíma úti á
stoppstöð þegar maður kom gangandi til
mín og spurði hvað klukkan væri. Ég sagði
honum að hún væri kortér yfir sex. Hann
gekk aðeins áfram en sneri síðan við og
spurði hvenær strætisvagnamir hættu að
ganga á gamlársdag. Ég sagði honum að
þeir hættu að ganga klukkan sex. Hann
varð svolítið hissa en gekk í burtu. Hann
sneri svo aftur við og spurði hvort ég væri
Eins og gengur bilaði NSU Prinsinn ann-
að slagið. Ómar lét sig þá ekki muna um að
hlaupa suður í Kópavog til Helgu og aftur
til baka. „Ég hef alltaf hlaupið mikið. Það
gefúr mér mikið að hlaupa.“
Þau Helga og Ómar ætluðu fyrst að gifta
sig 21. september 1961 en hættu við það
þar sem bróðir Ómars leigði íbúð hans.
„Það var alveg klárt mál að eftir að við
Helga giftumst ætlaði ég að bera hana yfir
þröskuldinn í íbúðinni um kvöldið. íbúðin
varð hins vegar laus um áramótin og því
varð sá dagur fyrir valinu."
Þau hlæja bæði hressilega þegar minnst
er'á brúðkaupsdaginn. Helga hafði í milli-
tíðinni flutt á Sogaveginn þar sem hún
leigði hjá bróður sínum. Ástæðan fyrir
hlátrinum kemur í ljós.
Sögulegur brúðkaupsdagur
„Ég var staddur heima hjá henni þennan
að bíða eftir einhverjum. Ég sagðist vera
að bíða eftir strætó. f sömu andránni áttaði
ég mig á því hvað klukkan var orðin. Ég
hljóp því í brúðkaupsfötunum inn á Soga-
veg. Þaðan ókum við svo að kirkju Óháða
safhaðarins og séra Emil Björnsson gifti
okkur eftir messu. Eftir giftinguna fórum
við í Glaumbæ að skemmta okkur. Og um
nóttina bar ég Helgu svo yfir þröskuldinn
og við hófum búskap."
Gamlársdagur friðhelgur
Frá þessum gamlársdegi hefúr gamlárs-
dagur verið ffiðhelgur hjá Ómari. Hann
hóf ferilinn í skemmtibransanum með
skemmtun á gamlársdegi. En ffá gamlárs-
deginum árið 1961 hefúr ekki þýtt að fá
hann til að skemmta á þessum degi.
Þetta herrans ár, 1961, gekk hratt fyrir
sig hjá Ómari og Helgu. Þau kynntust 14.
febrúar en höfðu samt sést áður. Helga er
nefnilega frá Patreksflrði og þar hafði
Ómar skemmt tveimur árum áður á hátíð
í Skjaldborgarhúsinu hjá Sjálfstæðisflokkn-
um.
Kastaði miðum í Ómar
á skemmtun
„Ég var með vinkonum mínum á ball-
inu. í einum brandaranum notaði hann
nafn stúlku ffá Patreksfirði sem varð til
þess að við gátum ekki setið á okkur og
gerðum at í honum á skemmtuninni.
Raunar endaði það með því að við hentum
miðunum okkar í hann.“
Tveimur árum síðar, þegar þessi kunni
skemmtikraffur fór á dansnám^keið í
Skátaheimilinu við Snorrabraut, fékk hann
ekki aðgöngumiða í sig frá stúlkunni ffá
Patreksfirði. Að vísu áttaði hún sig ekki á
að rauðhærði dansherrann hennar var
sami maðurinn og skemmti á Patreksfirði.
Auðvitað hefði það ekki breytt neinu
þetta örlagakvöld 14. febrúar 1961 hjá
þeim Ómari og Helgu.
Flugmódel af öllum stæröum og gerðum fyrir fjarstýringar. Fjarstýrö bátamódel af öllum gerðum.
Fjarstýrðir bílar bæði fyrir rafmótora og bullumótora. Fjarstýringar ásamt fylgihlutum: 2,4, 5, 6,7
og 8 rása. Bullumótorar og rafmótorar af öllum gerðum. Ennfremur allt efni og áhöld til módelsmíða.
Póstsendum um land allt — Góð aðkeyrsla, næg bilastæði.
Laugavegi 164-Reykjavík-S: 21901
y^uðvitað var haldið þorra-
blót hjá okkur hér fyrir
norðan — loksins eftir
að það var búið að ffesta því
tvisvar vegna veðurs. Það var
mikið tilstand hjá kvenfélaginu
að útbúa matinn, en það gerðu
blessaðar ffúrnar með glæsi-
brag. Bogga mín Ienti í því að
baka flatbökurnar, en vegna
þess að það þurfti að tvíffesta
þorrablótinu var ekki laust við
að kökustaflinn væri aðeins
farinn að mygla. Loksins lygndi
og færðin batnaði og ákveðið
var með stuttum fyrirvara að
halda blótið. Þá uppgötvaði
Bogga mygluna á kökunum, en
þá var ekki nokkur tími til að
baka nýjar flatkökur svo hún
bara burstaði þær. Það var ekki
svo mikið myglubragð af þeim,
enda byrjuðu menn jafn
snemma að sötra brennivín-
vínið svo þeir fúndu ekkert
óbragð af þeim, enda kvartaði
enginn.
Já, maturinn var bara góður
hjá ffúnum. Hákarlinn frá Tóta
í Nesi var alveg afbragð, enda
var Tóti grobbinn og spurði
hvern mann hvernig þeim
þætti hákarlinn. Auðvitað
Hróbjartur Lúðvíksson skrifar:
Á þorrablóti meÓ
Baklcusi og Tóta í Nesi
hrósuðu allir hákarlinum og
hefðu gert hvort eð var af kurt-
eisisástæðum.
Að sjálfsögðu varð Tóti fúll-
ur eins og vanalega og þá slær
hann í glasið og kveður sér
hljóðs. Þetta er árvisst eins og
skammdegishretið. Það er bara
verst hvað hann Tóti getur
verið ótuktarlegur þegar hann
finnur á sér. Hann byrjaði á að
gera grín að Sigurjóni og Mál-
fríði á Skarði, en hún er helsta
baráttukonan fyrir jafnrétti
kynjanna. Tóti sagði að þegar
Málffíður hefði náð takmarki
sínu þá myndi það taka Sigur-
jón marga mánuði að átta sig á
hinum nýju réttindum sínum.
Allir hlógu — nema Sigurjón og
Málffíður — því öll sveitin veit
að það er Málfríður sem hefúr
alltaf verið húsbóndinn á
heimilinu.
Og svo sneri Tóti sér að
Möggu og Reyni í Gröf, en þau
fóru í sína fyrstu utanlandsferð
á ævinni núna um jólin og það
til Spánar, held ég. Allir vita að
Magga er afar málgefin. Tóti
sagðist hafa spurt Reyni að því
skömmu eftir að þau komu
heim hvort það hefði ekki ver-
ið gaman og hvað væri minnis-
stæðast. Þá átti Reynir að hafa
svarað: - Það að Magga var
alltaf mállaus af aðdáun.
Þá fóru Magga og Reynir í
fýlu. En Tóti var ekki alveg
búinn. Sýslumaðurinn og hans
virðulega ífú voru gestir á
þorrablótinu. Sýsli er dálítið
drykkfelldur og þekktur fyrir
að vera talsvert viðutan, að
minnsta kosti stundum. Tóti
sagði að sýslumaður hefði
komið ríðandi og góðglaður
að Vatnsskarði og fengið þar
kaffi og með því. Guðrún hús-
ffeyja tók honum auðvitað vel.
Þegar sýslumaður fór fýlgdi
Guðrún honum út á hlaðið.
Sýsli fór á bak hesti sínum og
sat nokkra stund þegjandi og
hugsandi á hestbaki. Snýr sér
svo að húsffeyju og spyr: —
Segðu mér nú, Guðrún mín. Er
ég að koma eða fara?
Ekki veit ég hvort Tóti var
að ljúga þessu, en hitt veit ég
að hann hefði átt að segja þetta
einhvers staðar annars staðar
en í ræðu á þorrablóti að sýslu-
manni viðstöddum. Þið hefð-
uð bara átt að sjá svipinn á
sýslumannsfrúnni. Nú hló hún
ekki þó hún hefði rétt áður
hlegið býsn að þessari gálga-
fýndni um Möggu og Reyni.
Og enn hélt Tóti áffam og
hafði varla tíma til að draga
andann og dreypa á glasinu.
Nú beindi hann orðum sínum
að Kristbjörgu og Jóni, sem
eru ógift systkini sem búa úti á
Bakka. Tóti þóttist hafa spurt
Jón skömmu áður að því hvort
Kristbjörg væri trúlofúð. Þá
átti Jón að hafa svarað að það
vissi hann ekki en hún væri að
minnsta kosti búin að fá sér
rúllugardínur...
Þetta féll í misjafnan jarðveg
og preesturinn hnippti í jakka-
ermina á Tóta til að reyna að fá
hann til að þegja. En þá sneri
Tóti sér bara að prestinum,
sem er þekktur fyrir sínar
löngu og þreytandi ræður, en á
það minnist auðvitað ekki
nokkur lifandi maður. Tóti
sagði að góð prédikun ætti að
vera eins og konupils. Nógu
stutt til að vekja athygli en þó
nógu löng til að ná yfir það
nauðsynlegasta...
Ég hélt bara að ég yrði ekki
eldri, enda rann hreinlega af
mér.

Að sjálfsögðu varð Tóti fullur eins og vanalega og þá slœr hann
í glasið og kveður sér hljóðs. Það er bara verst hvað hann getur verið
ótuktarlegur þegar hann finnur á sér.
5. TBL. 1989 VIKAN 27