Vikan - 09.03.1989, Page 61

RAUPAÐ 0C5 RI55AÐ
Sœnsk mafía afl.
A dögunum var sýndur í sjónvarpinu
/» þáttur sem ber það glannalega
/ % nafh „Sænska mafían". Þegar
jL. JL. raupari sá þátt þennan kynntan
áleit hann að um væri að ræða þátt um
samtök sænskra glæpamanna. Mafían er jú
löngu þekkt í Bandaríkjunum og uppruna-
landi sínu Ítalíu. Þessi glæpasamtök eru
skelfílegir ógnvaldar þar sem þau hreiðra
um sig, en það er sagt vera á ólíklegustu
stöðum, eða allt frá aumustu fátækra-
hverfum og upp í æðstu valdastóla.
Svo leið að sýningu þáttarins um sænsku
mafíuna. En viti menn. Þegar sýningin
hófst kom í ljós að hér var um alit annars
konar mafíu að ræða en þá sem best er
þekkt í heiminum. Sú sænska er menning-
armafía sem ku hafa grafíð um sig hér á
landi. Meðlimir hennar eru sagðir vera
sakleysingjar á borð við Sigmar B. Hauks-
son, Svein Einarsson og Hrafh Gunnlaugs-
son. Það er að segja menn sem hafa sótt
menntun sína til Svíþjóðar. Þeim er borið
á brýn að róa að því öllum árum að liðka
fýrir sænskum menningarstraumum hér á
landi. Og ekki nóg með það. Ýmsum
sænskmenntuðum er ennfremur borið á
brýn að vilja koma á sænskum siðum hvað
stjórnmál varðar, en slík iðja er vægast
sagt þyrnir í augum margra íslendinga.
Magnús og Indriði G.
Meðal þeirra sem rætt var við í fýrr-
nefhdum þætti er Magnús Óskarsson borg-
ardómari. Auk þess að vera borgardómari
er Magnús þekktur fýrir að hafa safnað úr-
klippum úr blöðum og gefið út á bók.
Magnús er maður fundvís á spaugilegar
fýrirsagnir, en hann benti á það í viðtalinu
að fýrirsagnirnar væru oft á tíðum meira
en spaugilegar, þar sem öllu gamni fylgdi
nokkur aivara. Það er skemmst frá því að
segja, að Magnús er lítið hrifinn af sænsku
þjóðfélagi og nefhdi hann mörg dæmi til
skýringar á andúð sinni.
Annar andstæðingur sænsku mafíunnar
er Indriði G. Þorsteinsson rithöfundur.
Ekki átti hann, fremur en Magnús í vand-
ræðum með að nefha dæmi máli sínu til
stuðnings.
Ólafur Ragnar
En raupari er að velta því fýrir sér hvort
það geti virkilega verið, að þeir sem fari til
náms erlendis hljóti að draga dám af þeim
löndum sem þeir gista, á meðan á námi
stendur. Að vísu kom það fram hjá Ólafi
Ragnari á dögunum, þegar Jón Óttar átti
við hann spjall á Stöð 2, að hann hefði orð-
ið fýrir áhrifum frá Bretum og persónu-
leika þeirra. Þessi skýring Ólafs kom til af
því, að Jón Óttar spurði hver væri ástæða
þess að hann væri svo ópersónulegur og
raun bæri vitni. Ólafur Ragnar svaraði því
tU, að á 6 til 7 ára námsferli sínum með
Bretum hefði hann ekki komist hjá því að
verða fyrir áhrifum ffá þeim og skýrði með
því fýrrnefhd ópersónulegheit.
Ef raupari man rétt, þá nam Jón Baldvin
einnig hjá Bretum og er þá komin skýring
á ýmsu í fari hans.
Hins vegar finnst raupara það alvarlegt
mál, ef íslendingar eru ekki sterkari á
svellinu en það, að þeir þoli ekki að fara til
útlanda til lengra eða skemmra náms, án
þess að eiga það á hættu að glata persónu-
legum þjóðareinkennum sínum.
Sakna Svölu
En látum raupi lokið að sinni. Þó skal
hér skýrð tilurð þriðju myndarinnar á síð-
unni. Hún er af Svölu Thorlacius lögffæð-
ingi. Svala var á sínum tíma fféttamaður á
Sjónvarpinu og söknuðu hennar margir
þegar hún hvarf af skjánum. Myndin er
einnig birt til mótvægis við myndirnar af
körlunum sem á síðunni eru, en raupari
vill síður gefa jafnréttisráði höggstað á sér.
5. TBL. 1989 VIKAN 59