Vikan - 13.07.1989, Blaðsíða 17

50MC5LI5T
Borgarstjóri Fidenza færir Jóhönnu virðingarvott eftir vel heppnaða tónleika í Teatro
Magnani. Henni á hægri hönd stendur píanistinn hennar, Giovanni Chiapponi.
þar og margir kalla hana einfaldlega „Giov-
anna“ Qóhanna á ítölsku). Og hún á líka
vini á dvalarheimili fyrir aldraða sem hún
fer oft að heimsækja. Einn þeirra hélt fyrir
nokkru upp á áttræðisafmælið sitt með því
að fara út að borða með Jóhönnu, sem
segir: „Gamla fólkið er svo yndislegt."
Segir skólakrökkunum
frá íslandi
f fyrravor hélt Jóhanna, ásamt eigin-
tnanni sínum, Sigurði Pálssyni, nokkra
fyrirlestra í skólum með það fyrir augum
að fólkið hér fengi að kynnast íslandi.
Þetta tókst vel og vegna þess hversu létt
hún á með að tjá sig tókst henni raunveru-
lega að ná til barnanna. Og svo vel þótti til
takast að tilraunin var endurtekin um
haustið.
Jóhanna hefur einnig sungið við messur
í kirkjum. Við messulok í dómkirkjunni í
Fidenza sagði biskupinn: „Við þökkum
þessari stórkostlegu rödd sem kemur svo
langt að til að fegra hvolfþak dómkirkju
vorrar. Sá sem syngur til heilagrar Maríu af
svo mikilli innlifun hlýtur að vera okkur
nákominn, jafhvel þó hann sé ekki ka-
þólskur."
Jóhanna er mjög hrifln af ítölskum borg-
um og sveitum og segir án þess að dylja
ófundina: „Það er óforskammað að þið
skulið eiga svo margt fallegt," og gleymir
þá kannski hversu mörg vandamál við höf-
ntn þar á móti. „Strax frá byrjun hafa borg-
arstrætin heillað mig. Þau eru svo allt
öðruvísu en þau íslensku; þau eru svo hríf-
andi og þegar komið er fyrir hvert horn er
eitthvað nýtt að sjá og uppgötva." Á ferða-
fögum sínum hefur Jóhanna heimsótt svo
ntargar borgir að erfitt er að koma með til-
'ögu um stað sem hún hefur ekki þegar
heimsótt.
Á sama hátt er fátt í ítalskri matargerð
sem hún ekki þekkir nú, sérstaklega ekki í
„Emilia" matargerð. Hún hefur lært að
meta pasta í ýmsum útgáfum og með alls
konar sósum. Hún segir þó — og án efa er
eitthvað til í því — að ítölsk matarborð séu
oft ofhlaðin. Og auðvitað, eins og kven-
manns er von og vísa, þá er Jóhanna mjög
hrifln af ítalskri tísku, þannig að á milli
skoðunarferða, tónleika eða veitingahúsa-
ferða er hún vön að skoða vel og vandlega
í glugga verslananna. Stundum virkar það
dálítið undarlega að sjá íslending kaupa
ullarflík á Ítalíu: „En hjá ykkur er hægt að
fá svo marga fallega hluti!“ Því verður
heldur ekki neitað að það er ánægjulegt að
sjá að fólk frá landinu þar sem ullin er fal-
legust kann að meta góðan ítalskan smekk.
Eftirmáli
Jóhanna vildi að sjálfsögðu fá að sjá
texta Simone Mambriani áður en hann
birtist og við það tækifæri var hún spurð
hvað hún væri að gera þessa dagana. „Eins
og hjá svo mörgum söngvurum hér heima
þá er aðalstarfið að syngja við jarðarfarir.
En svo hef ég gert töluvert að því að syngja
um allan bæ í svokölluðu „opnu húsi“ fýrir
aldraða. Og kannski vegna þess þá var ég
beðin um að taka að mér fararstjórn fyrir
eldri borgara í vetur, í ferðum sem farnar
verða á vegum ferðaskrifstofunnar
Evrópuferðir til Portúgal og Madeira. Mér
finnst það reyndar dálítið skemmtilegt að
núna þegar ég er loksins búin að ná ítölsk-
unni vel þá er ég beðin að fara til Portúgal
— en málin eru jú skyld þannig að ég hef
engar áhyggjur af því.
Nú, ég vildi gjarnan að það kæmi fram
að ég er formaður Ítalíufélagsins, eða ís-
lensk-ítalska félagsins eins og það heitir,
sem hefur starfað í 3 ár og hefur það að
Tveir listamenn: Jóhanna og pelsa-
hönnuðurinn Ferruccio Colla í verslun
hans og vinnustofu.
því hann skemmti okkur með alls konar
uppákomum á meðan við vorum hjá
honum. Að lokum bauð hann okkur í
kvöldverð og bað mig um að syngja.
Við mættum í þennan fína kvöldverð þar
sem tveir kokkar sáu um matseldina. Ég
varð alveg heilluð af diskunum á borðinu
og sagði í gamni við Colla, um leið og ég
faldi einn diskinn á bakvið mig: „Ef það
vantar einn þegar við erum farnar þá vitið
þið hvar hann er. Ég meinti þetta þannig
að ég væri svona hrifln af diskunum, en á
þeim voru handmálaðar myndir af konum
í pelsum - engar tvær eins - og það kom
í ljós að Colla hafði málað diskana. Við átt-
um þarna mjög skemmtilega kvöldstund
og ég söng í 1 '/2 tíma en Ratti spilaði und-
ir og þegar við fórum þá vorum við báðar
leystar út með gjöfum - handmáluðum
diskum!"
Jóhanna hafði ekki tíma til að staldra
lengi við því hún átti að syngja við jarðar-
för eftir skamma stund, en spurningunni
um það hvort betra væri að syngja á ís-
landi en Ítalíu svaraði hún á þá leið að á ít-
alíu sýndi fólkið viðbrögð sín við söngn-
um svo vel og að sér fýndist það hafa þau
áhrif að það losnaði um hömlur; að hún
opnaðist og yrði ffjálsari - fýndist hún
eiga allan heiminn.
markmiði að efla og auka tengslin á milli
landanna. Á mínum vegum kemur Eugenia
Ratti í ágúst tii að halda hér söngnámskeið
sem hefst þann nítjánda. Söngáhugi hér er
ótrúlega mikill og margir söngvarar hafa
haft samband við mig og beðið mig um að
aðstoða sig við að sækja um námskeið eða
skóla á Ítalíu, eða að koma sér fyrir þar, því
það getur verið mjög erfltt að vita hvernig
snúa á sér í þessum málum.
Búðarápið sem leiddi til
kvöldverðarboðs
Við Ratti erum góðar vinkonur og höf-
um lent í ýmsu skemmtilegu saman. Síðast
þegar ég var á Ítalíu þá fórum við að skoða
pelsa í pelsaverslun Ferruccio Colla sem
er í Cortemaggiore í Parma. Þetta er mjög
þekktur pelsahönnuður en það voru ekki
eingöngu pelsarnir sem héldu okkur í
versluninni í 2 Vi tíma, heldur hann sjálfur
14. TBL. 1989 VIKAN 17