Vikan - 13.07.1989, Blaðsíða 24

KVIKMYNDIR
Hulda og Flnnur (lengst tll vinstri)
ásamt nokkrum gagnrýn endanna.
Kvikmyndahátíð
Frh. af bls. 22
Þá lagði gamla brýnið Jean-Paul Bel-
mondo hönd á plóginn í ríkum mæli og
formaður dómnefndarinnar var sýningar-
stúlkan heimsfræga Carole Bouquet, sem
við íslendingar höfúm t.d. séð oít undan-
farið í auglýsingum fýrir ilmvatnið Chanel
nr. 5.
Það voru ekki aðeins unglingamyndirn-
ar sem gagnrýnendurnir horfðu á. Sérstak-
ar sýningar voru jafnframt á gamalkunnum
úrvalsmyndum í tengslum við hátíðina.
„Við sáum m.a. kvikmyndina „Eve“ með
Betty Davis og Anne Baxter í aðalhlutverk-
um,“ sagði Hulda í viðtali við Vikuna. „Þeg-
ar við mættum til sýningarinnar tók kvik-
myndaleikkonan Charlotte Rampling á
móti okkur og ræddi stuttlega við okkur.
Einnig heilsuðum við upp á þau Michel
Jazy og Bernard Kouchner."
Kvikmyndin sem þótti best var norska
myndin „Nattseileren“ gerð af Tor M.
Torstad. Besti karlleikarinn var svo kan-
adískur og besta leikkonan sovésk. Mesta
aðdáun íyrir búninga og sviðsmynd nutu
svo franska myndin Brúðkaup Fígaró og
pólska myndin Kingsize. Sérstök dóm-
nefndarverðlaun hlaut svo ffæðslumynd
um líf apa og þótti hún jafnframt með
besta hljóðið.
Kvikmyndasýningarnar fóru fram í ein-
um af sýningarsölum kvikmyndahússins
George V við breiðstrætið heimsþekkta
Champs-Elysees. Að lokinni setningarat-
höfninni sat dómnefndin glæsilegan kvöld-
verð ásamt aðstandendum kvikmyndasam-
keppninnar á veitingastaðnum Fouquet’s.
„Okkur krökkunum þótti það svolítlð
sérkennilegt, vægast sagt, að þurfa að fara
nteð hópferðabílnum frá setningarathöfn-
inni til kvöldverðarins," segir Hulda. „Við
ókum þá fáeinu metra sem voru að Sigur-
boganum, snérum þar við og ókum að
veitingastaðnum, sem reyndist standa
beint á móti kvikmyndahúsinu, hinum
megin við breiðstrætið. En svona átti þetta
eftir að vera alla vikuna. Við máttum ekk-
ert ganga, alltaf ekið á milli allra staða.“
Lokahófið fór fram að viðstöddu miklu
fjölmenni á öðrum stórglæsilegum veit-
ingastað, Circus Line. Var bæði sjónvarpað
og útvarpað beint frá verðlaunaafltending-
unni, en sægur fjölmiðlafólks hafði nánast
fylgt hópnum eftir hvert fótmál alla vik-
una.
„Það var líka farið með okkur í heim-
sókn í sjónvarpssal og vorum við gestir í
beinni sjónvarpsútsendingu þáttar í
ffanska sjónvarpinu," segir Hulda. „Einnig
heimsóttum við Radíó France og ritstjórn-
arskrifstofúr dagblaðs og stærsta, franska
unglingablaðsins Okapi. Auðvitað var svo
líka farið með okkur á helstu ferða-
mannastaði borgarinnar eins og t.d. að Eif-
fel turninum, sem náði hundrað ára aldri í
vikunni sem við komum til Parísar. Við
fórum líka að skoða okkur um á Montmar-
tre og litum þá meðal annars inn í Sacré-
Cæur kirkjuna þar á hæðinni og einn dag-
inn skoðuðum við áhugavert safn hvers
konar faratækja, allt frá hestvögnum til
járnbrautarlesta."
Einn helsti stuðningsaðili Festival Int-
ernational du Film auk franskra fjölmiðla
var franska sportvörufyrirtækið Adidas, en
auk þess að styðja hátíðina af rausnarskap
hlóð fyrirtækið gjöfúm á dómnefndina.
„Þetta var hörkuvinna firá því snemma á
morgnana og langt ffam á kvöld. Dagskrá-
in var svo stíf að það gafst tæpast tími til að
depla auga,“ segir Hulda. „En þetta var af-
skaplega skemmtilegt og þá sérstaklega
það að kynnast krökkum af svo ólíku þjóð-
erni. Við Finnur voru þau einu frá Norður-
löndunum, en þarna voru krakkar ffá
Bandaríkjunum, Kanada, Sovétríkjunum,
Japan, Afríku, írlandi, Englandi, Grikk-
landi, Indlandi, Ítalíu, Póllandi, Túnis,
Brasilíu og Egyptalandi. Með okkur tókst
mjög góður vinskapur og grétu margir
þegar leiðir skildu í lokin enda afar ósenni-
legt að nokkurt okkar eigi eftir að hittast
aftur síðar á lífsleiðinni. Og þó, hver veit,“
bætir Hulda við. „Ég hef heitið því að líta
við hjá írsku stelpunni ef ég verð ein-
hverntíma á ferð um heimaborg hennar.
Ólíklegra þykir mér, að ég eigi nokkurn
tíma eftir að banka upp á hjá hinni stelp-
unni, sem ég kynntist líka mjög vel, en
hún á heima á Indlandi."
GREIFARNIR
Frh. af bls. 23
Sveinbjörn, „en við erum ekki
að fara á böll til að detta í það
og fá borgað fyrir. Þetta er
mikil og erflð vinna.“ Kristján
tekur við: „Það er ekki hægt að
segja að menn séu í þessu til
að verða ríkir.“
Þegar ég spurði hversu stórt
fyrirtæki Greifarnir væru varð
fátt um svör. „Veltan er eins og
hjá lítilli ritfangaverslun,"
sagði Sveinbjörn eftir langan
umhugsunartíma. Þið haflð
orðið fyrir ónæði á heimilinu,
hvernig takið þið því?
„Ég hef þurft að skipta
nokkrum sinnum um síma-
númer," sagði Kristján. „Það
var oft verið að hringja í
okkur, aðallega stelpur sem
héldu að við værum bara að
skemmta okkur út um allt
land, og þess vegna höfum við
þurft að fá leyninúmer," bætti
Sveinbjörn við. „Kannski eru
þessar stelpur bara orðnar
24 VIKAN 14. TBL.1989
húsmæður í dag,“ bætti síðan
Jón Ingi, bassaleikari sveitar-
innar, við.
Hvernig plata er það sem
þið eruð með í vinnslu?
„Flest lögin eru frábrugðin
því sem við höfum verið að
gera en önnur inn á milli sem
eru í svipuðum dúr og áður,“
sagði gítarleikarinn knái. „Það
fer eftir því hver okkar stíll er,“
bætti Kristján Viðar við. „Við
höfum sent firá okkur efni sem
er mjög ólíkt en ég held að
meðan við semjum tónlistina
sé hún okkar á þeim tíma.“
„Því skyldum við láta aðra hafa
okkar lög og því ættum við að
fá lög frá öðrum?“ bætti Kristj-
án við, en hann semur flest lag-
anna. „Við erum aðeins á eftir
áætlun en það er ekkert nýtt
fyrir okkur. Við fáum 4 millj-
ónir til að klára plötuna sem er
nokkuð knappt en við gerum
okkar besta.“
Þið haflð farið óvenjulegar
leiðir til að vekja athygli á böll-
um ykkar, auglýsið í sjónvarpi.
Borgar þetta sig?
„Nei, nei,“ segir Kristján, „en
það gera þetta engir aðrir."
„Þetta er mikill kostnaður
en það er nauðsynlegt fyrir
hverja hljómsveit að vera á
undan og gera hluti sem aðrir
gera ekki,“ hnýtti Sveinbjörn
við. „Við höfúm alltaf haft
stóra drauma, enda draumóra-
menn, og við reynum að fram-
kvæma eins mikið af þeim og
hægt er.“
„Ég verð að segja þér eitt,“
sagði Sveinbjörn mjög ábyrgur
á svip. „Síðast þegar við fórum
til Patreksfjarðar komst á hefð
sem verður að halda. Við
þurftum að fara yfir Gufudalsá
og bílstjórinn var orðinn hálf-
syfjaður á heimleiðinni. Það
var stoppað á brúnni og bíl-
stjórinn skellti sér til sunds.
Við veltum því fyrir okkur ef
lögreglan hefði komið, rútan á
miðri brúnni og bílstjórinn að
synda í ískaldri ánni.“
Gunni, umboðsmaður Greif-
anna, var nú kominn til leiks
og bætti við: „Svo þegar við
verðum gamlir þá verður þessi
saga komin í sögulegt form og
mætti hugsa sér að þá verði
sagt frá því að við hefðum ekið
á 130 km hraða og synt í
hverri einustu á sem var á leið-
inni.“
„Við ætlum að kaupa sund-
skýlu handa bílstjóranum okk-
ar og heiðra hann,“ sagði
Kristján.
„Ég er reyndar með kuldaof-
næmi,“ skýtur Sveinbjörn inni
í.
„Þá verður hann eins og fíla-
maðurinn í framan," bætti
Kristján við snöggur og var
greinilega skemmt.
Verða Greifarnir til eftir 30
ár?
„Nei varla," segir Kristján.
„Það er ómögulegt að segja
hversu langt við eigum eftir,
við tökum okkur kannski frí en
ef við komum aftur ffam verð-
um við að koma með eitthvað
nýtt. Við getum ekki bara
hjakkað í sama farinu." □
1223