Vikan


Vikan - 13.07.1989, Blaðsíða 29

Vikan - 13.07.1989, Blaðsíða 29
BÆKUR sæi — en ég get ekki sagt meira frá því núna því þá er ég búin að segja of mikið. Litlar verur á iði í kringum mig Þetta kemur allt í ljós í síð- ustu bókinni og þar segi ég firá því sem kom fyrir mig í síðasta kafla hennar sem ég kalla: „Sannleikurinn að baki sög- unni“. Bókin heitir aftur á móti „Er einhver þarna úti?“ (Is there anybody out there?) en Pink Floyd hafa notað þetta heiti og ég get þess í bókinni, því ég gæti þess alltaf vandlega að ekki sé neitt í bókum mín- um sem kalla mætti ritstuld. En þegar ég er að skrifa stend- ur alltaf einhver á bakvið mig — einhver góður — sem segir mér hvað ég á að skrifa. En þegar ég var að skrifa sautj- ándu bókina þá voru fremur smávaxnar verur sífellt á iði kringum mig og sögðu hvað þær vildu. Ég flýtti mér þá allt hvað af tók við skriftirnar og lauk við bókina á 11 dögum! Þegar hún var komin út og fólk búið að lesa hana þá höfðu fjölmargir samband við mig: ’Hvernig gastu vitað um þetta sem stendur í bókinni? Hef- urðu komið hingað? Allt sem þú sagðir frá í bókinni gerðist!’" Margit segir rólega og blátt áffam frá yfirskilvitlegri reynslu sinni — reynslu sem „venjulegt" fólk, sem aldrei hefur upplifað slíkt, á erfltt með að taka trúanlega, en hún er engin venjuleg kona, hún Margit. Við Gunnlaugur ljós- myndari fáum smjörþefinn af því þegar hún býður okkur upp á herbergið sitt á Holiday Inn. Gunnlaugur ætlar að taka mynd af henni með sérstaka stálpinna sem hún notar til að athuga hvernig ára fólks er, hvort það hafl fylgju, hvar hún er og af hvoru kyninu. Einnig er hún með kristalkúlu sem hún notar til að segja til um persónuleika fólks — og kannski dálítið um framtíðina. Kristalkúlur, árupinnar og pendúll „Maður horíir aldrei í krist- alkúluna," segir hún. „Ég kynntist kristalkúlunni fyrst hjá konu sem les persónuleika fólks með því að láta það halda á kúlunni í lófanum í 5 mínút- ur og síðan tók hún kúluna og gat þá sagt mjög margt um við- komandi. Hún gerði þetta við mig og það var alveg ótrúlegt hversu margt hún vissi um mig sem var alveg rétt.“ Margit býður blaðamanni að halda á kúlunni góðu á meðan ljósmyndarinn festir at- burðinn á filmu. Að flmm mín- útum liðnum tekur hún kúl- una og byrjar að lesa persónu- leika blaðamanns og allt virð- ist stemma...þar til hún segir: „Þetta er ekki rétt... það er önnur manneskja í henni, sú er mjög erflð... nú get ég ekki sagt þér meir.“ Eftir á spurði hún blaða- mann hver þessi manneskja gæti verið, en blaðamaður er því miður sneiddur öllum ófreskigáfum og gat því engin svör geflð. Forvitnin var þó ó- neitanlega vakin og því er næsta skref að finna einhvern íslending sem gæti sagt til um hver þessi aukamanneskja í kristalkúlunni er... Margit sýndi okkur Gunn- laugi einnig hvernig stálpinn- arnir virka. „Fyrst ætla ég að at- huga hvernig áran ykkar er. Hún er breytileg og ef dagur- inn er ykkur erfiður eða eitthvað amar að þá getur hún verið mjög lítil en ef ykkur líður vel þá er hún stór. Látið ykkur ekkert bregða þó hún sé lítil eða engin, hún getur verið mun betri á morgun." Hún lét okkur standa í nokkurri fjar- lægð frá sér, hélt á pinnunum og var með útrétta handleggi fýrir framan sig. Hún gekk beint að okkur og þegar hún nálgaðist fóru pinnarnir smátt og smátt að vísa út á við þar til þeir voru orðnir verulega gleiðir. Þetta gerðist hjá okkur báðum og sagði Margit að það væri vegna þess að við værum bæði með stórar og góðar árur. Hún beitti svipaðri að- ferð til að komast að því hvort við hefðum fýlgjur og hvar þær stæðu. Fylgja Gunnlaugs var kvenkyns en blaðamanns karlkyns, sagði Margit. Og úr því að við vorum byrjuð á öll- um þessum hókus-pókus þá enduðum við á því að Margit spurði pendúlinn sinn ýmissa spurninga fyrir okkur, sem hann svaraði ýmist játandi, neitandi eða vildi ekki svara (svörin réðust af því hvernig hann hreyfðist) og samkvæmt honum erum við Gunnlaugur bæði á réttri hillu í lífinu, en ónefndur yflrmaður okkar ekki! Framhaldssaga og greinar um dulræna reynslu Svona eru sem sagt fyrstu kynni við rithöfundinn Margit Sandemo, konuna sem skrifar fyrir milljónir manna en sem fæstir þykjast lesa. Sögurnar hennar segja margir að séu eingöngu sjoppubókmenntir og eiga þá við að þær séu ekki nógu merkilegar til að fást í bókaverslunum né vera til á „Maður horfir aldrei í kristalkúlu,” segir Margit og les per- sónuleika blaðamanns úr kúlunni. bókasöfrium, enda er það svo að þær eru ófáanlegar á ýms- um bókasöfnum hér á landi. Margit kærir sig kollótta um þá sem ekki kunna að meta sögur hennar, hún einbeitir sér að þeim sem eru dyggir lesendur hennar og skrifar sögur eins og þeir vilja. Á íslandi seljast milli sjö og átta þúsund eintök af hverri bók um ísfólkið og erf- itt er að segja til um hversu margir lesa hverja bók. En þeg- ar hún var hér á landinu létu aðdáendur hennar sig ekki vanta og fjölmenntu í Prent- húsið til að fá hana til að árita bók fyrir sig. Á gólflnu í hótel- herbergi hennar biðu margir pappakassar fullir af bókum sem hún átti eftir að árita áður en hún feri aftur heim til Nor- egs — og þó að hún kvartaði yflr allri vinnunni sem þessu fýlgdi þá var auðséð að það gladdi hana að sjá þessi áþreif- anlegu dæmi um vinsældir hennar hér. Hún minntist til dæmis með hlýju á konurnar sjö sem byggju á lítilli eyju fyr- ir norðan sem beðið hefðu hana um að árita bækur og senda sér. Með Margit var, auk ann- arra, í förinni nítján ára stúlka, Marit Kjellvold, sem unnið hafði ferðina í verðlaun fýrir það hversu vel hún stóð sig í .spurningakeppni í norska sjón- varpinu um ísfólkið — hún sló meira að segja Margit sjálfa út í þekkingu sinni á efninu og leiðrétti Margit í tveim spurn- ingum. Margit Sandemo kom líka með sólina með sér þegar hún kom til íslands og hún hélst alla vikuna sem hún var hér í júní, enda segir hún að hjálparmaðurinn sinn fagri uppfylli allar óskir hennar — alla vega hvarf sólin helgina sem hún fór heim. En þó hún sé farin sjálf þá skildi hún ým- islegt eftir sig, til dæmis grein- ar um dulræn efni sem hún skrifaði og við munum birta í Vikunni síðar, síðasta bókin um ísfólkið kemur í haust og þá segir hún nánar hvað gerð- ist í kastalanum fyrrnefhda, hún ætlaði að senda okkur framhaldssögu sem við gætum birt í Vikunni, sögu sem hún lætur gerast á íslandi og síðast en ekki síst þá ætlar hún lík- lega að skrifa mikla sögu um galdramann sem tengjast mun íslandi mikið, enda voru Norð- menn fátækir af galdramönn- um en aftur á móti ríkir af nornum. 14, TBL. 1989 VIKAN 29
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.