Vikan - 28.06.1990, Blaðsíða 9

LJÓSM.: MAGGI
stimplaöir í leiöinni. Þær sem
ákveöa aö fara út í þessi störf
verða hreinlega aö gera það
uþp við sig aö þær ætli aö þola
kjaftasögurnar og gera sig
ónæmar fyrir þeim. Landiö er
svo lítið og við erum svo
samanþjöppuð hérna en samt
Bryndís Ólafsdóttir.
fannst mér hreinlega ótrúlegt
þegar farið var aö kjafta um
mig og Hollywood-keppnina.
Ungu stelpurnar, 15-16 ára,
eru slæmar meö þetta og svo
er eins og sumt eldra fólk hafi
ekkert annaö aö gera. Kærast-
inn minn er elsti sonur Ólafs
Laufdals og fullorðið fólk var
að segja að keþþnin heföi ver-
iö keypt fyrir mig og aö þetta
væri alger klíka. En það var
svo furðulegt aö mér var ná-
kvæmlega sama. Þaö kom
mér hreinlega á óvart hvaö ég
tók þessu vel. Mér var alveg
sama. Ég hugsaöi meö mér aö
ég vissi bara betur sjálf og
gæti á engan hátt breytt þessu
og nennti hreinlega ekki aö
vera í vondu skapi út af þessu.
Ekki datt mér I hug aö ég skipti
þaö miklu máli aö fólk færi aö
tala um mig! Ef ég væri forset-
inn eöa eitthvað álíka - en ég
er bara stelpa úti í bæ á öllu
þessu stóra landi. Þaö var líka
svolítið um þetta í skólanum.
Stelpurnar þar sýna það aldrei
en svo er maður aö frétta þaö
á bak. Þó mér hafi verið sama
um sögur eftir fólk úti í bæ
fannst mér sárara aö heyra
sögur eftir fólki í skólanum.
Bryndís Fanney er fín og
okkur semur alveg rosalega
vel en þaö er eins og æsku-
vinkonurnar fjarlægist mann
eftir svona kepþni. Þær hringja
ekki eins oft og ef þær ætla aö
fara eitthvað þessa dagana þá
er ekkert veriö aö láta mig vita.
Þaö er eins og þær eigi erfitt
meö aö taka mér eins og ég
er. Ég held ég hafi aðeins einu
sinni átt vinkonu sem stóð
meö mér í gegnum þykkt og
þunnt en fæstar aðrar stelpur,
sem ég þekki, er hægt aö tala
um sem vini í raun. Þær eru
alls ekki nógu einlægar; þaö er
verið að hnýta hver í aöra á
bak og það þoli ég ekki. Ég hef
alltaf veriö trú mínum vinkon-
um og ég vil vera það.“
Hvernig líst henni á þjóð-
félagið?
„Mér finnst öfundsýki ótrú-
lega áberandi. Fólk er alltaf að
hugsa um hvaö þaö hafi þaö
miklu verra en næsti maður og
öfundast út i náungann en
svona tilfinningar fara verst
meö fólk sjálft. Fólk ætti frekar
að sætta sig viö sjálft sig og
reyna bara aö gera betur sjálft
í staö þess aö vera aö öfund-
ast út I aöra. Fólk á svo erfitt
meö aö taka því ef einhverjum
öörum gengur vel; þá er það
annaðhvort kallað svindl eöa
klíkuskapur. Það er eins og
fólk eigi auðveldara meö aö
samhryggjast en að samgleðj-
ast.“
Hvaö skýtur þér mestum
skelk í bringu við Ameríku-
dvölina?
„Ég er ótrúlega fáfróð um
fyrirbæri á borö við eiturlyf og
neyslu þeirra. Ég get verið
gjörsamlega blind á það þó
einhver við hliöina á mér sé í
vímu. En þetta er svo algengt
úti og jafnvel hérna heima eru
margir jafnaldrar okkar aö
nota hass. Þetta getur veriö
mjög hættulegt fyrir ungar
stelþur sem byrja á þessu ein-
göngu til að „vera með“.“
Hvernig sér Bryndís fram-
tíðina fyrir sér?
„Eins og ég sagöi þá er ég
búin aö vera meö strák í eitt
og hálft ár og það samband
gengur mjög vel hjá okkur.
Mamma og pabbi ætla aö fara
á keppnina úti og hann ætlar
aö koma meö og einnig
frænka mín sem býr l New
York, svo þaö veröa nokkur
skyldmenni þarna. Bæöi
mamma og amma áttu börn
18-19 ára og þær hafa varað
mig mjög viö aö feta í þau
fótspor. Ég get vel hugsað mér
aö flakka milli Parísar, Mílanó
og New York I nokkur ár en
svo vil ég fara aö festa mig
einhvers staðar. Ég hugsa
þetta aðeins sem skemmtilegt
starf í nokkur ár. Vibeke
Bryndis Ólafsdóttir þegar hún |
var kjörin Ijósmyndafyrirsæta
Samúels.
Knudsen, fyrirsætan sem kom
hingaö sem fulltrúi Ford, er
komin langt yfr þrítugt og á
engin börn og þó hún hafi ver-
iö módel í öll þessi ár finnst
mér hún hafa farið einhvers á
mis; hún á ekkert líf að hverfa
til.
Mig langar aö fara í nám í
arkitektúr síöar meir og hef í
rauninni átt mér þann draum
lengi en maður þarf aö vera
haröur til aö koma sér á fram-
færi í þeim heimi því offram-
boöiö af fólki er svo gífurlegt."
Á ekki það sama við um
módelheiminn?
„Jú, þar þarf maður aö vera
extra harður, bæöi aö hafa mik-
inn aga og vera duglegur. En
svo þarf viðkomandi líka aö
hafa mjög mikið álit á sjálfum
sér því þaö er enginn aö tala
um hvað hann eöa hún sé
æðisleg, fólk er frekar rakkað
niöur. Ljósmyndararnir eru
þekktir fyrir aö vera mjög
slæmir við stelþurnar og þá
sérstaklega ítalskir og amer-
ískir Ijósmyndarar. Maöur
veröur aö trúa á sjálfan sig við-
stööulaust og segja í sífellu:
„Ég get þetta og ég ætla að
gera þettal" Sjálfstraustið er
númer eitt, tvö og þrjú í þess-
um bransa og að vera ánægö
meö þaö sem maður hefur.
Þaö þýöir ekkert aö fara aö
gráta og vilja koma heim eins
og hent hefur margar íslensk-
ar stelpur sem farið hafa út í
þennan heim. Hérna erum við
líka svo lokuð frá öllu og of-
vernduð. Maður reiöir sig alltaf
á mömmu og treystir á hana.
Hún er sú sem bjargar öllum
málum. Hún var eiginlega Guö
hjá manni. Ég var eina stelþan
þar til ég eignaðist litla systur
fyrir þremur árum. En nú er aö
standa sig ein og ég er orðin
það gömul að ég á að geta
þaö. Svo var einhvern tíma
sagt við mig aö ég væri of
skynsöm og hugsaði alla hluti
svo vel út áöur en ég fram-
kvæmdi þá en ég fæ ekki séð
annað en aö þaö hljóti að vera
kostur."
Vikan kveður þessar sætu
og geðþekku stelpur og óskar
þeim alls velfarnaðar á er-
lendri grund. Erum viö íslend-
ingar orðnir svo dekraðir í
þessum efnum að þaö liggi viö
aö maöur fyrtist þá sjaldan aö
íslensk stelpa er ekki í einu af
þremur efstu sætunum?
1990 VIKAN 9