Vikan - 30.05.1991, Blaðsíða 59

Bandaríska þungarokkshljóm-
sveitin Poison (frb. pojzönn en
ekki pósjon) hefur þegar getið
sér gott orð beggja vegna Atl-
antshafsins, fyrst og fremst
fyrir lögin Look What the Cat
Dragged in (1986) og Open up
and Say... Ah (1988) sem
hafa selst í meira en tveimur
milljónum eintaka hvort í
Bandaríkjunum. Nýjasta alb-
úmið, Flesh and Blood, hefur
þegar selst I rösklega þremur
milljónum eintaka og á jafnvel
eftir að seljast betur en báðar
fyrrnefndu plöturnar til samans
áður en yfir lýkur. Meira en
milljón eintök hafa selsts af
Flesh and Blood utan Amer-
íku. Af öðrum þekktustu lögum
hljómsveitarinnar má nefna
Look Don’t Touch, Ride the
Wind, Talk Dirty to Me, I Want
Action og Something to Be-
lieve in. Alls hafa rúmlega tólf
milljónir plötueintaka selst
með Poison og sex lög af
þeim hafa komist inn á topp tíu
í Bandaríkjunum.
Sviðsframkoma hljómsveit-
arinnar er kapituli út af fyrir sig
enda eru hljómleikar með Poi-
son yfirleitt ógleymanlegir
flestum sem verða vitni að
þeim. Einhver hefur lýst þeim
þannig að strákarnir andi aö
sér hita og spúi út eldi. Flér er
að vísu ekki átt við eld í orðs-
ins fyllstu merkingu en í hita
leiksins kemur fyrir að vel úti-
látinn andlitsfarðinn rennur all-
ur til um andlit þeirra.
Söngvarinn Bret Michaels
(fæddur í Pennsylvaníu 15.
mars) er skrautlegur á sviði,
kannski svolítið kvenlegur að
sjá en getur líka verið fjand-
samlegur útlits. Á hinn bóginn
á hann það til að vera vin-
gjarnlegur og honum finnst
alltaf gaman að tala svolítið
við áhorfendur á milli laga.
Hann hefur lífvörð með sér
hvert sem hann fer. Ekki bara
til að halda æstum aðdáend-
um í skefjum heldur vegna
þess að hann er sykursjúkur
og þarf að taka meðul reglu-
lega. Gítarleikarinn CC Deville
á 275 gítara og fer aldrei með
færri en 50 þeirra með sér á
hljómleika. Hann fæddist í
New York 14. maí, er nokkuð
hávær og á það til að laumast
út að hljómleikum loknum og
taka lagið á einn af gíturunum
sínum á næstu krá. Bobby
Dall bassaleikari er sá leynd-
ardómsfulli í hljómsveitinni,
fæddur í Flórída 2. nóvember.
Hann á það til að lemja bass-
ann sinn í rúst í lok hljómleika
ef hann er óánægður - eða
yfir sig ánægður. Trommu-
leikarinn Rikki Rocket fæddist
8. ágúst, í Pennsylvaníu eins
og Bret. Hann nýtur þess út í
æsar að „lifa á barsmíðum”,
eins og hann segir, enda
skartar hann einu fyrirferðar-
mesta trommusetti í bransan-
um í dag; notar til dæmis ekki
færri en fjórar bassatrommur
samtímis. Þetta eru víst allt
fremur skrautlegir náungar.
C
o
l/l
a
Söngvari
Poison er
hinn skraut-
legasti á
sviði.
Þegar breska hljómsveitin Qu-
ireboys kom hingað til lands í
fyrra, ásamt amerísku hljóm-
sveitinni Whitesnake, var hún
nýstirni á popphimninum. Nú
er hún hins vegar oröin fræg
um víða veröld. Strákarnir
voru að fara að taka upp nýja
plötu þegar þeim bauðst að
koma til íslands í annað sinn.
Þeir stóðust ekki mátið eftir
góða viðkynningu við landið í
fyrra og til að komast hingað
frestuðu þeir frekari upptök-
um. Það er kannski óþarfi að
kynna Quireboys sérstaklega
hér en þó er rétt að rifja aðeins
upp nöfn meðlimanna. Það
eru söngvarinn Spike, gítar-
leikararnir gæjalegu, Guy Bail-
ey og Guy Griffith, Chris John-
Quireboys
vildu ólmir
koma aftur
til íslands.
stone á hljómborð, Nigel Mogg
á bassa og lan Wallace á
trommur. Það má geta þess í
leiðinni að heil flugvél með
einum af aðdáendaklúbbum
hljómsveitarinnar eltir hana
hingað til íslands.
Fyrirtækið, sem stendur á
bak við þessa hljómleika fyrir
hönd Hafnarfjarðarbæjar, heit-
ir Rokk hf. og er nýtt af nálinni.
Aðstandendur þess eru Alan
Ball sem kom nokkuð við sögu
Frh. á næstu opnu