Vikan - 23.01.1992, Blaðsíða 20

TEXTI: HJALTI JON SVEINSSON myndir: binni
RÓMEÓ OG JÚLÍA í NÝJUM BÚNINGI
SEGIR GUÐJON PEDERSEN
LEIKSTJÓRI í VIKUVIÐTALI
Aundanförnum vikum hefur leikrit
öndvegishöfundarins Williams
Shakespeares, í þýðingu Helga
Hálfdanarsonar, verið sýnt í
Þjóðleikhúsinu við góða aösókn.
Sýning þessi hefur vakið mikla athygli, ekki
einungis fyrir snilldarleik aðalleikaranna, þeirra
Baltasars Kormáks og Halldóru Björnsdóttur,
sem leika Rómeó og Júlíu. Sjálf uppfærslan
hefur ekki vakið minni eftirtekt, þó ekki séu
leikhúsgestir á eitt sáttir um ágæti hennar.
Guðjón Pedersen leikstjóri og samstarfsfólk
hans hafa ekki farið hefðbundnar leiðir í svið-
setningunni. Má einkum nefna tvö höfuðatriði í
því sambandi, annars vegar að verkiö er flutt
fram í tíma og gæti allt eins átt aö gerast á
okkar dögum. Hins vegar er sviðsmyndin gerö
eins einföld og hugsast getur og finnst ýmsum
skrítið að viðhafnartjöldin vanti, en þar trónir
stór múr sem setur sterkastan svip á umhverf-
ið. Skrautklæði aðalsfólks til forna hafa verið
látin vikja fyrir einföldum búningum sem eiga
sinn þátt í því að færa verkiö til I tímanum. í
þriðja lagi má nefna að hljóðfæraleikarar og
leikkonan Edda Heiðrún Backman sjá um tón-
listina í sýningunni sem sumum hefur af fyrr-
töldum ástæöum þótt láta hálfundarlega i eyr-
um.
Ekki stóö heldur á viðbrögöum leiklistar-
gagnrýnenda dagblaðanna sem birtu misjafna
dóma strax að' lokinni frumsýningu. Yfirleitt
voru þeir þó nokkuð ánægðir en þótti ýmislegt
svolítið óvenjulegt. Einn var þó ekki hrifnari en
svo af hinni nýstárlegu uppfærslu aö hann tók
svo til orða að texti Helga Hálfdanarsonar
hefði borið af eins og „rós upp af ruslahaug“.
Sitt sýnist hverjum en svo mikið er víst að
áhorfendur hafa ekki látið sig vanta á sýning-
arnar á Rómeó og Júlíu. Umræðan hefur vakið
forvitni þeirra og viöbrögöin hafa verið jákvæð.
ALDREI AUSTUR FYRIR
SNORRABRAUT
Blaðamaður Vikunnar átti þess kost einn
dimman morgun skömmu eftir áramótin að
drekka kaffibolla með Guðjóni Pedersen leik-
stjóra. Fundum þeirra haföi fyrst borið saman á
kaffihúsi í Köln fyrir rúmu ári og þá var leiklistin
einnig aðalumræðuefnið. Guðjón var á þeim
tíma í nokkurra vikna fríi frá brauðstritinu
heima á Fróni og starfaði sem húsmaöur og
reyndi hvað hann gat að standa sig I stykkinu
sem faðir lítils sonar, Franks Fannars, sem
dormaði í barnavagninum á meðan Guðjón
drakk kaffið. Kona Guðjóns, Katrín Hall ballett-
dansari, starfar í Köln og hann hefur reynt að
skjótast til hennar og sonarins á milli verkefna
hér heima.
Hann er ekki margmáll né hávaðasamur,
íhugull og stundum eins og hann sé svolítið
utan viö sig. Sjálfur viðurkennir hann að verst-
Ég er mest hrifinn
sem sérhver hóp-
ur stendur saman
á bak við það sem
hann er að gera.
Stjörnuleikhús á
ekki við mig.
20 VIKAN 2. TBL 1992