Vikan - 23.01.1992, Blaðsíða 42

TEXTI: HJALTIJÓN SVEINSSON / LJÓSM: MAGNÚS HJÖRLEIFSSON
3
SÉRRÍ OG PORTVÍN
Aö þessu sinni verður fjall-
aö um hin svokölluðu
i „millvín", sérrí og
portvín. Þau eru fremur lítiö
drukkin meö mat, þó það komi
vissulega fyrir, og heldur ekki
til þess aö njóta áhrifa áfengis-
ins um leið og bragðsins, eins
og þegar sterkari drykkir eru
haföir um hönd. Sérrí- og
portvínsdrykkja tengist aftur á
móti oft viröulegum síðdegis-
boðum, gjarnan á meðal
kvenna, og ósjaldan er boðið
upp á eitt glas af öðru hvoru
þegar svo ber undir og gest-
gjafinn vill vera hátíðlegri en
svo að bjóða aðeins upp á
kaffisopa.
Þessar tvær tegundir víns
eiga það sameiginlegt að
sterkum vínbrandí er blandað
saman við mjöðinn, sem
myndast hefur við gerjun
þrúgusafans. Þetta gerir það
að verkum að vínið verður að
minnsta kosti tvisvar sinnum
alkóhólríkara en léttvín. Við
blöndunina gerist það jafn-
framt að gerjunin stöðvast,
sem veldur síðan því aö í vín-
inu helst talsveröur hluti hins
eiginlega þrúgusykurs og það
verður sætt. Sérríið á uppruna
sinn að rekja til Spánar en
portvínið til Portúgals.
Sérrí
Orðið er dregið af spænska
heitinu Jerez, sem er bær i
Andalúsíu á Suöur-Spáni en
þar er jafnframt að finna mið-
stöð sérríframleiðslu í heimin-
um. Uppistaða sérrísins er
hvítvínið, sem kemur frá sveit-
unum allt í kring. Það er flutt til
bæjarins, þar sem það er
blandað og látið þroskast í
sérstökum byggingum, sem
kallaðar eru bodegur, lágreist,
42 VIKAN 2 TBL. 1992