Vikan - 23.01.1992, Blaðsíða 28

TEXTI: SIGRÚN SIGURÐARDÓTTIR / LJÓSM.: BRAGI P. JÓSEFSSON
TIM CICERO ER ÁSTRALSKUR STRÁKUR SEM FÓR í FERÐALAG YFIR
HÁLFAN HNÖTTINN OG DVALDI HÉR SEM SKIPTINEMIÁ SÍÐASTA ÁRI
Gullna ströndin á aust-
urströnd Ástralíu hef-
ur löngum dregiö til
sín sóldýrkendur hvaðanæva
úr heiminum. Ástralir sækja
einnig mikiö í þessa sólar-
paradís og strax við sólarupp-
rás flykkjast ungir strákar með
seglbretti niður á strönd.
Smátt og smátt fjölgar bað-
strandargestum. Litlir krakkar
byggja sandkastala og gamlar
konur bera á sig sólolíu. Þegar
líður að hádegi er hitinn orðinn
óbærilegur og baðstrandar-
gestir flýta sér heim og fá sér
kaldan bjór.
Seinni part dagsins halda
seglbrettasnillingarnir frá því
fyrr um daginn aftur niður á
strönd. Sjávargolan tekur ekki
á móti þeim eins og um morg-
uninn og því eru brimbrettin
tekin fram í stað seglbrett-
anna. Þegar myrkrið skellur á
kveikja krakkarnir eld við sjó-
inn og fá sér bjór á meðan tón-
listin hljómar um ströndina.
Þannig heldur gleðskapurinn
áfram fram yfir miðnætti. Með-
al krakkanna, sem njóta lífsins
á ströndinni, er átján ára
strákur, Tim Cicero. Hann býr
eins og svo margir baðstrand-
argestir í Brisbane, þriðju
stærstu borg Ástralíu, og notar
hvert tækifæri sem gefst til aö
leika sér á brimbretti við
Gullnu ströndina.
Fyrir aðeins mánuði hélt
hann jól á íslandi í snjó og
kulda. Honum líkar þó betur
steikjandi hitinn í Ástralíu og
segir að sér finnist ekkert jóla-
legt við ískaldan snjóinn. Jóla-
matinn eigi maður að borða
kaldan úti undir berum himni
og skella sér síðan niður á
strönd.
Tim kom til íslands fyrir
rúmu ári eftir þriggja daga
ferðalag frá Ástralíu. „Ég kom
hingað dauðþreyttur og í
Keflavík uppgötvaðist að tösk-
unni minni hafði verið stolið.
Mín fyrstu kynni af landinu
A Fyrir
aðeins
mánuði hélt
hann jól á
íslandi í
snjó og
kulda. Hon-
um líkar þó
betur
steikjandi
hitinn í
Ástralíu.
voru því ekki mjög ánægjuleg.
Mér leið eins og ég væri
staddur á tunglinu, hvergi var
tré að sjá og ekkert gras. Ofan
á allt annað byrjaði svo að
snjóa.“
Tim kom til landsins sem
skiptinemi á vegum Rotary-
klúbbanna sem eru með öfl-
uga félagsstarfsemi um allan
heim. Hjá Rotary er því þannig
háttað aö hver skiptinemi dvel-
ur í fjóra mánuði hjá þrem fjöl-
skyldum.
Tim segist hafa verið mjög
heppinn með fjölskyldur.
„Fyrsta fjölskyldan sem ég var
hjá voru ung hjón með eins og
hálfs árs gamalt barn. Ég hafði
ekkert umgengist lítil börn
áður og fékk því að kynnast
því í fyrsta skipti hvernig það
er að hugsa um lítil börn. Það
var mjög gaman og ég er orð-
inn mjög fær i bleiuskipting-
um."
Hann situr á móti mér á litlu
kaffihúsi við Laugaveginn.
Húðin er frekar dökk, hárið
svart og augun dökkbrún.
Hann neitar að tala ensku við
mig enda getur hann vel gert
sig skiljanlegan á íslensku.
Hann talar með hreim og mál-
fræðin er ekki alveg í lagi en
orðaforðinn er góður. Hann
hlær mikið og virðist vekja
forvitni fólksins f kringum
okkur. „Það er ekki svo erfitt
að gera sig skiljanlegan á ís-
lensku. Aftur á móti er mjög
erfitt aö verða fullfær í málinu
og málfræðin er sérstaklega
erfið. Ég held að til að ná mál-
inu alveg þurfi maöur að dvelja
í landinu í nokkur ár.“
Hvað olli því að hann ákvað
að ferðast yfir hálfan hnöttinn
til að dvelja í eitt ár á íslandi?
„Ég var alltaf ákveðinn í því að
dveljast erlendis sem skipti-
nemi. Flestir ástralskir skipti-
nemar fara til Bandaríkjanna
en mig langaði til að gera eitt-
hvaö öðruvfsi og kynnast landi
sem væri ólíkt Ástralíu. Ég á
28 VIKAN 2.TBL1992