Vikan - 05.03.1992, Blaðsíða 28

TEXTI OG MYND: GUNNAR H. ÁRSÆLSSON
VIÐTAL VIÐ MAGNÚS EIRÍKSSON OG PÁLMA
GUNNARSSON, FORSPRAKKA BLÚSKOMPANÍSINS SEM
NÝVERIÐ LAUK UPPTÖKUM Á BLÚSPLÖTU SEM
VÆNTANLEG ER MEÐ VORINU
Undanfarin tvö til þrjú ár hefur blús-
tónlist veriö í mikilli uppsveiflu hér á
landi og ekki líöur sú vika að ekki
séu haldnir blústónleikar á ein-
hverju öldurhúsa höfuðborgarinnar
eöa landsbyggöarinnar. Blús er tilfinningatón-
list og stundum er sagt um þann sem líður eitt-
hvaö illa aö hann sé á algerum blús.
Við íslendingar eigum marga góða blúsara.
Tveir þeirra eru Magnús Eiríksson og Pálmi
Gunnarsson en þeir mynda kjarnann í Blús-
kompaniinu. Sögu þess má rekja allt aftur til
ársins 1967 en frá stofnun hefur Blúskompaní-
iö verið meira og minna að á hverju ári, með
ýmsa tónlistarmenn innanborðs. Þó voru Karl
Sighvatsson, Guðmundur Ingólfsson og Sig-
urður Karlsson trommuleikari eins konar fasta-
menn.
GÖMUL HUGMYND
VERÐUR AÐ VERULEIKA
Blúskompaníið er að fara á plast, væntanleg
er plata með vorinu. Vikan skrapp út í Hljóðrita
í Hafnarfirði og hitti þá Magnús og Pálma að
máli.
- Hefur þessi plata verið lengi í deiglunni?
Pálmi: „Hún er búin aö vera töluverðan tíma
í fæðingu, þessi plata. Við byrjuðum eiginlega
á henni fyrir einu og hálfu ári en hugmyndin
sem slík er miklu eldri.
Magnús: „Við ætluðum að gera hana með