Vikan - 05.03.1992, Síða 31

Það má heyra áhrif frá ýms-
um hljómsveitum í tónlist Nirv-
ana, bæði gömlum og nýjum;
Pixies, The Cult, Led Zeppel-
in, Black Sabbath svo dæmi
séu tekin. Nevermind er eins
konar kokkteill af ýmsu góð-
gæti en hefur þó sjálfstæðan
stíl og Nirvana er virkilega lof-
andi rokkhljómsveit.
STJÖRNUGJÖF: ***
ÝMSIR; UNTIL THE END
OF THE WORLD
ÁENDA
ALHEIMSINS
Hér er kominn diskur sem inni-
heldur tónlist úr nýjustu kvik-
mynd þýska leikstjórans Wims
Wender, Until the End of
World. Ýmis stór og þekkt
koma fram á þessum tæplega
70 mínútna langa diski; Elvis
Costello, R.E.M., Depeche
•'Ý
■-M

Svarti
söngvarlnn
og lagasmið-
urinn Seal
hefur slegið
í gegn með
fyrstu plötu
sinni.
Mode, Julee Cruise, Lou
Reed, U2 og Patti Smith svo
einhverjir séu nefndir. Mesta
athygli mína vekur nýtt og
skemmtilegt lag með Talkin*
Heads, Sax and Violins.
sorglega er þó að sennilei
þetta lag það síðasta sem
ið verður út undir nafninu Talk-
ing Heads því fyrir sköm
var tilkynnt að sveitin vær
hætt. Virkilega slæmt mál og
meira um það síðar.
Önnur athyglisverð lög eru
með Nick Cave and The Bad
Seeds (ITI Love You) Till the
End of the World, Crime and
the City Solution (The Advers-
ary), hið frábæra Fretless með
R.E.M. (Mike Stipe fer á kost-
um í þessari fallegu ballöðu)
og lagið Calling All Angels
sem hin kanadíska Jane Si-
berry syngur ásamt annarri
söngkonu, K.D.Lang.
Flest laganna eru í rólegri
kantinum og hér er því ekki
nein spítt-tónlist á ferðinni.
Það er helst lag U2, af Acht-
ung Baby, Until the End of the
World, hér í annarri útgáfu,
sem skapar nokkuð þunga
stemmningu í lokin, með inn-
byggðum drynjandi krafti.
STJÖRNUGJÖF: **★*
David Byrne
hefur því
miður leyst
Talking
Heads upp
en á Until the
End of the
World er lag
sveitarinnar,
Sax and
Violins.
Gítargoðið
Eric Clapton
semur tón-
listina í
kvikmyndinni
Rush og
ferst það vel
ur hendi.
SEAL; SEAL
EFNILEGT
Á þessari fyrstu plötu söngvar-
ans og lagasmiðsins Seal er
að finna vel útfærða popptón-
list sem er þó með áhrifum
víða að, svo sem úr sálar- og
lagageiranum og dans-
illst. Seal á ættir að rekja til
Nigeríu, foreldrar hans fluttu
þaöan til London en skildu
fljótlega eftir að hann fæddist.
Bjó Seal um tíma annaðhvort
hjá fósturforeldrum eða föður
sínum. Hann er 28 ára gamall
og áöur en þessi fyrsta plata
kom út hafði hann ekki mikla
reynslu af tónlist. Lagið, sem
braut ísinn, heitir Killer og
samdi hann það með hljóm-
borösleikaranum Adamski.
Stökk það beint í fyrsta sæti
breska vinsældalistans.
Á plötunni er það takkasnill-
ingurinn Trevor Horn (hann
skapaði hljómsveitina Frankie
Goes to Hollywood) sem
stjórnar upptökum og heyrist
mjög vel í laginu Crazy hve
framleiðslan („production”) er
í háum gæðaflokki. Frábært
nslag og má heyra sterk
nkie-áhrif“ í því. Önnur
sem vert er að nefna, eru
hirlpool, Future Love Para-
dise og Show Me.
Rödd Seals er mjög ómþýð
og hefur hann mjög sérstakan
og persónulegan stíl. Ef hann
heldur vel á spöðunum eru all-
ar líkur á að hann sé kominn til
þess að vera og ekki nema
gott eitt um það að segja.
Fyrsta platan hans gefur i það
minnsta til kynna að hér sé
mjög efnilegur listamaður á
ferð.
STJÖRNUGJÖF: ****
RUSH: ÚR SAMNEFNDRI
KVIKMYND
KVIKMYNDA-
BLÚS
Gítargoðið Eric Clapton er nú
óðum aö jafna sig eftir sviplegt
fráfall sonar síns, Conor, í
mars í fyrra. Út er kominn
diskur með tónlist úr kvik-
myndinni Rush en Clapton
semur hana. Þetta er eins kon-
ar kvikmyndablús og af tíu lög-
um eru sjö einungis leikin. Þar
nýtur Clapton sín náttúrlega til
fulls, gítarinn að sjálfsögðu í
aðalhlutverki. Lögin eiga að tjá
tilfinningar, blús gerir það yfir-
leitt. Þetta tekst hjá Clapton.
Hlustið á Tracks and Lines,
lagið í kjölfarið á því, Realiza-
tion og Preludin Fugue. Nokk-
uð næmt og kemur drama-
tískri stemmningu til skila.
Þrjú lög eru sungin. Buddy
Guy syngur Don’t Know Which
Way to Go. Sá hefur unnið
talsvert með Clapton sem
syngur sjálfur tvö lög; Help Me
Up og Tears in Heaven. Það
lag hefur heyrst nokkuð að
undanförnu enda hið ágæt-
asta. Ekki þarf að spyrja að
gæðum gítarleiksins, hann er
stórgóður. Bandið sem Clapt-
on er með núna er það líka.
Hvað vantar þá? Plata fyrir gít-
armenn og konur.
STJÖRNUGJÖF: **★*
HILMAR ÖRN HILMARSSON
- CURRENT 93: ISLAND
LEIKUR MEÐ
HLJÓÐGERVLA
OG RADDIR
Töframaðurinn og hljóð-
gervlasnillingurinn Hilmar Örn
Hilmarsson hefur á undanförn-
um árum verið að gera tónlist
sem er einstök og notað til
þess alls konar óhefðbundin
hljóðfæri, meðal annars
mannabein ef mig misminnir
ekki. Hann hefur unnið með
mörgu góðu tónlistarfólki, inn-
lendu og erlendu, ýmist sem
hugmyndasmiður, hljóðfæra-
leikari eða upptökustjóri. Oftar
en ekki allt þetta þrennt í einu.
Samstarf hans og hljóm-
sveitarinnar/fyrirbærisins
Current 93, með hinn sérstaka
söngvara Tibet í broddi fylk-
ingar, á sér nokkurra ára sögu
og hafa þeir nú skilað af sér, í
samvinnu við fjölda lista-
manna, plötunni Island (Eyja).
Platan sú er full af töframætti
og dulúð, framandi söng og
óvenjulegum augnablikum.
Hér er leikið með hljóðgervla
og raddir og í laginu Lament
for Suzanne, sem er magnað,
heyrist þetta mjög vel. Næsta
lag, Fields of Rape, er hins
vegar í öðrum dúr; hrífandi
ballaða.
Island er merkilegt verk. Á
plötunni er tónlist sem er ekk-
ert léttmeti en engu að síður
lög sem vel væri hægt að spila
i útvarpi. Þetta fólk, sem færir
okkur slíka tónlist, á svo sann-
arlega og vonandi eftir að láta
heyra meira í sér, sérstaklega
eftir að maður hefur heyrt lög á
borð við Merry Go Round and
Around sem er hápunktur
plötunnar.
STJÖRNUGJÖF:****
LES NEGRESSES VERTES:
FAMILLE NOMBREUSE
MEIRI FÁGUN
Franska stórsveitin sem hér
um ræðir, Grænu svertingja-
kerlingarnar, sló hressilega í
gegn með fyrstu plötu sinni,
Mlah, sem kom út árið 1989. Á
henni var að finna ferskleika
sem er sjaldgæfur. Ýmis áhrif
er að finna í tónlist Les Neg-
resses Vertes, mörg hver
Helno, söngvari Grænu svert-
ingjakerlinganna, er i goðu
formi á Famille Nombreuse,
sem og aðrir í þessari ellefu
manna stórsveit.
mjög heillandi, eins og til
dæmis áhrif frá Rai-tónlist sem
á rætur að rekja til norðurhluta
Afríku; Marokkó, Alsír, Túnis.
Famille Nombreuse er
poppaðri en Mlah en þó eru
séreinkenni hljómsveitarinnar
enn til staðar; harmóníkan og
brassið til dæmis. Hún er að
mörgu leyti fágaðri en fyrsta
platan og meira lagt í útsetn-
ingar. Það heyrist vel í lögun-
um Perpétuellement votre,
Belle de Nuit og Infidele Cer-
velle, þar sem talvert er nostr-
að við hlutina. Upptökustjór-
inn, Clive Martin (Sting, Crow-
ded House og fyrsta platan,
Mlah), hefur náð að fága þann
frumleika sem einkennir sveit-
ina, án þess að keyra hann í
kaf. Lagasmíðarnar á þessari
plötu gefa þeim á fyrstu plöt-
unni ekkert eftir og er því
óhætt að mæla með Famille
Nombreuse.
STJÖRNUGJÖF: ***
5.TBL.1992 VIKAN 31