Vikan - 14.05.1992, Qupperneq 16

Á brúðu-
verkstæð-
inu hennar
Katrínar
verðurtil sá
undraheim-
ur sem hún
síðan klæð-
ir lífi og
fjöri í litla
leikhúsinu.
Brúðurnar
skipta tug-
um og hef-
ur hver sín
persónu-
legu ein-
kenni.
fólkið á staðnum nánast grét
úr hlátri.
Meðan á sýningunni stóð
gafst tækifæri til að skoða
vinnustofuna hennar Katrínar
þar sem hún býr til brúðurnar
og hefur sitt eigið leikhús.
Þetta er heillandi heimur og
brúðurnar hennar eru ómót-
stæðilegar. Þegar börnin
höfðu kvatt náði blaðamaður
að ræða við Katínu um þessa
skemmtilegu grein leiklistar-
innar og fræðast um hana og
brúðurnar hennar.
- Það má segja að gríman
sé upphafið. Gríman var notuð
til að hylja andlit sitt og tengt
trúarbrögðum. Menn settu upp
grímur, það var guðlast að
sýna andlit sitt. Síðar komu
leikbrúðurnar og strengjabrúð-
urnar og sá sem stjórnar þeim
er svartklæddur samkvæmt
japanskri hefð en þar segja
menn að svart sé ekki til. Mar-
ionetta þýðir María litla og er
þá átt við Maríu mey. Helgi-
leikur í kirkjunni var ef til vill
upphafið að brúðuleikhúsinu.
Leikbrúðurnar voru oft notaðar
til að segja óþægilega hluti og
sú persóna sem flestir kannast
við, meistari Jakob, er þannig
gerð. Hann þorir að segja allt.
Katrín segir að áhugi fyrir
brúðum og brúðuleikhúsi hafi
vaknað hjá henni þegar hún
vann í Öskjuhlíðarskóla fyrir
tíu árum. Eftir það fluttist Katr-
ín til Danmerkur og lærði leik-
list sem kennsluaðferð við há-
skólann í Árósum. Síðan bjó
hún í Barcelona í sex ár, lærði
þar brúðugerð, vann við götu-
leikhús með þjóðlagahópi og
bjó til skartgripi svo eitthvað sé
nefnt. Núna býr hún ásamt
Júlíu dóttur sinni í Tjarnargöt-
unni þar sem hún hefur komið
sér vel fyrir. Það eru brúður út
um allt hús og þær eru svo
fallegar að blaðamanni er
næstum orða vant. Aldrei
þessu vant.
Eru þetta allt þínar eigin
týpur? Átt þú hugmyndirnar að
öllum brúðunum? er Katrín
spurð. Semurðu sjálf sögurnar
sem þú leikur?
- Það er nauðsynlegt að sá
sem leikur eða stjórnar brúðu
hafi búið hana til sjálfur, allra
helst þarf það að vera þannig
en ég skrifa yfirleitt ekki sögur.
Látbragðsleikur er líka saga,
það þarf að vera ákveðinn
rammi fyrir leikarann til að fara
eftir. Hann þarf að hreyfa sig á
ákveðinn hátt, muna stöðugt
eftir brúðunni og gefa henni líf
með því að Ijá henni rödd og
hreyfingu. Tilfinningar tjáum
við með hreyfingu af því að
andlit brúðunnar breytist ekki.
Gleði er sýnd með miklum
hreyfingum og dapurleiki tjáð-
ur með hægum hreyfingum.
Oft eru mikil leikræn tilþrif en
stjórnandi brúðunnar má þó
ekki trufla hana. Brúðan er
skúlptúr, listaverk.
Mig langar að halda brúðu-
sýningu í náinni framtíð og
einnig að vinna með börnum.
Á sumardaginn fyrsta var ég
ásamt þremurfélögum mínum
með dagskrá fyrir Styrktar-
félag lamaðra og fatlaðra í
Reykjadal í Mosfellssveit.
Áhorfendur okkar þar voru
yndislegir, opnir og einlægir.
Ég get tekið á móti tíu til
fimmtán börnum í einu til að
kynna þeim brúðuleikhús og
einnig langar mig að vera með
leikhús fyrir fullorðna. Rit-
höfundar, Ijóðskáld, myndlist-
armenn og brúðuleikhús þurfa
að vinna saman og mig langar
að stuðla að slíku samstarfi.
Blaðamaður æsist upp við
tilhugsunina og spyr Katrínu
hvort hún geti búið til brúðu af
ketti - því þá skuli hann segja
henni kisusögurnar sem eru
vel geymdar í huga hans.
Hvort hún getur-Katrín brosir
og leiðir blaðamann að svartri
og hvítri brúðu sem minnir á
kött, er köttur í heimi brúðu-
leikhússins.
Katrín setur upp grímu og
leikur svo vel að hárin rísa á
áhorfandanum, þótt aðeins
sé um eina grímu að ræða
og leik sem hæfir grímunni. -
Um leið og þú ert búin að búa
til grímu segir hún þér hver
hún er og þú gerir eins og hún
segir. Gríman er í sjálfu sér
leikstjórinn eins og brúðan.
Það er auðheyrt að Katrín
hefur unun af starfi sínu með
brúðunum og hún er greini-
lega mikil hugsjónakona þegar
ungir áhorfendur eru annars
vegar.
- Það er svo þýðingarmikið
að hlúa að litlum blómum svo
að þau geti orðið stór og falleg
blóm. Ég ber virðingu fyrir
áhorfendum og gef þeim það
besta. Hver brúða er í sjálfu
sér leikstjórinn en ég geri
henni mögulegt að ná til áhorf-
enda. Júlía dóttir mín hefur
verið með mér í þessu öllu, er
mikil listakona en stundar jafn-
framt nám í menntaskóla.
Einnig hef ég notið þess að
eiga góða mömmu sem alltaf
hefur verið tilbúin að hjálpa
mér þegar mikið liggur við.
Ekki þarf annað en að líta i
kringum sig heima hjá Katrínu
í Tjarnargötunni til að skilja að
það er mikið starf og krefjandi
að sfjórna svona leikhúsi, þótt
lítið sé. Launin eru í samræmi
við það, bros barnanna ylja og
sá sem skapar er aldrei verk-
laus, aldrei einn. Hann einfald-
lega er. □
16 VIKAN 10. TBL. 1992