Vikan - 14.05.1992, Page 47

PARÍS ER BORG
BORGANNA
- Hvernig er aö búa í París?
„Maöur venst hinum mikla
mannfjölda hér, ég finn það
strax og ég kem heim til
íslands, þá virðist mér allt í
einu vera svo fátt fólk á götun-
um. Hér getur maður fariö
huldu höfði hvar sem er.
Reyndar er það svo að París
má flokka niður í mörg þorp og
litla bæi. Hér erum við til dæm-
is stödd í þorpi þar sem fólk
þekkist í sjón, börnin ganga í
sama skóla, íbúarnir fara á
sama matsölustaðinn og
versla í hverfisversluninni.
Þetta umhverfi er því mjög að-
laðandi. Vinjar af þessu tagi
finnur maður í stórborginni um
leið og maður er kominn út fyr-
ir miðbæjarkjarnann.
Helstu kostirnir við að búa
hérna er spennan sem alltaf er
í loftinu. Hér er alltaf verið að
ögra manni á einhvern hátt. Til
dæmis má benda á öll tæki-
færin sem gætu staðið til boða
en ekki er hægt að notfæra sér
- allir möguleikarnir að sækja
söfn og sýningar, menningar-
viöburði og hvers konar uppá-
komur. Það er gaman að vita
af þessu allt I kringum sig og
eiga þess kost að njóta þess
ef sá gállinn er á manni. Þetta
er auövitað sjálfsblekking því í
raun dugar manni brotabrot af
öllu því sem hér er á boðstól-
um en þessi tilfinning - að vita
af þessu öllu innan seilingar-
hentar mér afskaplega vel.
Þeir sem koma hingað á
feröalagi til þess að njóta Par-
ísar þurfa bæði aö hafa nokk-
urn tíma og talsverða peninga
því aö borgin er dýr. Úrvaliö
hér af öllu mögulegu er svo
mikið að manni entist ekki
ævin til að komast yfir nema
brot af því þó maður gerði ekk-
ert annað. Ég fullyrði að París
er borg borganna."
SEINTEKNIR EN GÓÐIR
VINIR
- Eru Frakkar umburðarlyndir
gagnvart útlendum ferða-
mönnum?
„Þeir eru fremur tregir til að
tala ensku, þó svo að allt ungt
fólk læri hana í skóla. Parísar-
búar eru ekkert sérstaklega
jákvæðir gagnvart ferðamönn-
um og því finnst mörgum erfitt
fyrst þegar þeir koma hingað.
Frakkar eru yfirleitt fremur
seinteknir og maður er lengi
að eignast svo góða vini að
Deir bjóði manni heim til sín.
Aftur á móti er fólksfjöldinn hér
:að mikill aö hægt er að leyfa
sér að hafa bara yfirborös-
kynni. Þess vegna vilja þeir
fremur hittast á kaffi- eða veit-
ingahúsi."
- Það er sama hvert litið er,
slíkir staðir er fullir af fólki allan
daginn - svo ekki sé talað um
hádegið.
„Frakkar borða miklu meira
úti en við eigum að venjast -
enda eru veitingahúsin hér
mörg og flest hver miðuð við
þarfir borgarbúa. Hér er unnið
nokkuð mikiö almennt, einkum
karlar, og því gefst lítill timi
fyrir fjölskylduna til að elda og
snæða saman í miðri viku. Því
verða veitingahúsin gjarnan
fyrir valinu. Maðurinn minn fer
til dæmis að heiman klukkan
hálfátta á morgnana og kemur
ekki heim aftur fyrr en klukkan
hálfníu á kvöldin. Þetta þykir
mjög eðlilegt og bara pempíu-
gangur ef karlarnir koma
kannski heim á milli fjögur og
fimm. Þess ber hins vegar aö
geta að það tekur fólk jafnvel
heila klukkustund að komast til
Við höfum lokiö við tertuna
góðu og kaffið og forðum okk-
ur út af staðnum til þess að
lenda ekki í meiri skömmum
hjá veitingakonunni. Hvað um
það, máltíðin var hin besta og
Nína hefur leikið á als oddi all-
an tímann. Við höldum upp á
vinnustofu hennar og þar sýnir
hún aðkomumanni sitt af
hverju tagi - og leiðir hann í
allan sannleikann um fjölmörg
verk sem bíða þess að koma
fyrir almenningssjónir. Von-
andi verður þess ekki langt að
bíða. □
▼ Landslags-
myndir
Ninu á
sýningunni
sem haldin
var í tilefni
íslands-
daga i
bænum
Myndirnar
eru af
íslensku
landslagi
eins og
það kom
fram í huga
hennar
eftir ís-
landsheim-
sóknina.
10. TBL.1992 VIKAN 47