Vikan - 14.05.1992, Síða 87

LJOSMYNDARINN
hlaupa fyrir og aftra manni frá
því að mynda. En ég er oftast
fljótur að koma þeim i skilning
um að þeir séu þarna í öðrum
tilgangi en að hindra blaða-
menn í að sinna sínum
störfum. Þá er þetta yfirieitt
búið.
Menn, sem hafa eitthvað
starfað í lögreglunni, eru yfir-
leitt afskaplega almennilegir og
allir af vilja gerðir að eiga við
okkur gott samstarf. Samskipt-
in eru orðin gjörbreytt frá því
sem áður var. Óþarfa tor-
tryggni og óliðlegheit heyra
sögunni til. Þessir aðilar taka
því meira tillit hvor til annars
en áöur var.“
Sveinn segir að stundum
komi fyrir að almennir borgar-
ar komi að sér með offorsi og
látum og hóti sér þegar hann
er að taka myndir. Hann segist
reyna eftir bestu getu að gera
gott úr hlutunum og láta áreitn-
ina ekkert á sig fá.
„Við suma er ekki hægt að
koma neinu tauti. Þá bara
gengur maður af vettvangi. En
það er ekki hægt að banna
fólki að taka myndir á al-
mannafæri þó að fólk misskilji
þetta stundum. Hins vegar
verður maður að fá leyfi í
einkahúsum."
ANÆGÐUR HJÁ
ÓHÁÐA BLAÐINU
Sveinn hætti störfum hjá
Morgunblaðinu árið 1978 eftir
tuttugu og átta ára starf þar.
Hann hefur starfað hjá Dag-
blaðinu og síðan DV síðastlið-
in fjórtán ár.
„Þegar ég hætti hjá Mogg-
anum bauðst mér starf á Dag-
blaðinu. Mér líkar mjög vel á
DV. Þar er allt frjálst og gott og
ég hef góða yfirmenn og sam-
starfsfólk. Það er nú samt svo
skrýtið að sumir halda að ég
sé ennþá hjá Mogganum. Eitt
sinn, þegar ég kom í hús og
ætlaði að mynda, var sagt:
„Jæja, nú getum við byrjað,
Mogginn er kominn." Þegar ég
leiðrétti þetta og sagðist vera
Ijósmyndari hjá DV var sagt:
„Nú jæja, það er síst verra."
Kannski er þetta vegna
þess að myndir mínar hjá DV
eru merktar S en voru merktar
Sv. Þorm. hjá Mogganum.
Hvað sem því liður er ég mjög
ánægður með mig hjá DV, þar
vil ég vera,“ sagði Sveinn Þor-
móðsson.
SEM OFT ER FYRSTUR
Á SLYSSTAÐ
Frh. af bls. 12
sáu þeir eldinn í verksmiðj-
unni. Þá var auðvitað hætt að
eltast við mig enda sögðu lög-
reglumennirnir á eftir að eldur-
inn hefði bjargað mér.
Þegar ég hitti lögreglumenn-
ina fyrst voru þeir ekki búnir að
frétta neitt þó að ég hefði vitað
af eldinum. Brunaútkallið barst
ekki strax til lögreglunnar en
ég heyrði strax í útkallinu til
slökkviliðsins."
HÖGLIN ÚR BYSSUNNI
BULDU Á BÍLNUM
þeir handjárnuðu hana. Á und-
an hafði hún ráðist á mig þeg-
ar ég var að mynda. Hún náði
taki á linsunni á vélinni, sneri
upp á og hreinlega braut hana
af. Þegar lögreglan setti kon-
una handjárnaða inn í bíl var
einn maður þar fyrir. Þegar
þeir opnuðu bílinn næst sáu
þeir að konan var búin að hálf-
hengja aumingja manninn á
milli fóta sér með því aö
krækja um hálsinn á honum.
Sem betur fer var ég með aðra
vél þannig að ég náði ágætis
myndum af öllum látunum."
▼
Sveinn
með
Dagfríði
Pétursdótt-
ur, eigin-
konu sinni,
i garðinum
heima hjá
þeim.
Starf fréttaljósmyndara getur
verið áhættusamt. Sveinn hef-
ur lent f ýmsu og rifjar upp
þann atburð þegar hann varð
fyrir skoti.
„Eitt sinn var byssumaður
sem hleypti af í allar áttir á
Vesturgötunni og hann flúði
svo niður í Daníelsslipp og um
borð í bát þar. Ég heyrði í tal-
stöðinni hvað var að gerast og
ók niöur að bryggju. Ég fór út
úr bílnum hjá Kaffivagninum
andspænis slippnum og ætl-
aði að ná mynd af manninum
um borð í bátnum.
Manninn sá ég aldrei en allt
í einu sá ég blossa og heyrði
svo hvell. í sama mund buldu
höglin á bílnum. Ég sneri mér
snöggt undan og fann sviða í
annarri kinninni. Ég hentist
upp í bíl og bakkaði honum
snarlega fyrir húshorn á fisk-
iðjuverinu. Þegar ég áttaði mig
á því hvaö gerst haföi nötraði
ég allur og skalf. Það var með
ólíkindum hvað mér brá. Þeg-
ar ég fór að átta mig fann ég
einhver óþægindi í kinninni.
Þegar ég lagöi höndina á og
strauk eftir varð hún alblóðug.
Þá haföi eitt hagliö komið í
kinnina og sett i hana gat. Það
sem meira er er að haglið situr
þarna ennþá þó að þaö sjáist
ekki. Ég hef aldrei látið verða
af því að láta fjarlægja það.
I annað skipti lenti ég í has-
ar við svokallaðan Efri-Fák í
Víðidal þegar lögreglan var að
hreinsa til eftir einhverja
drykkjusamkomu. Þar lenti ég
og löggan í allhressilega
sterkum kvenmanni. Það voru
fjórir lögreglumenn sem ætl-
uðu að taka konuna og hún
fingurbraut einn þeirra þegar
ERFITT AÐ KOMA
FYRSTUR Á STAÐINN
Sveinn kemur stundum á vett-
vang á undan lögreglunni þeg-
ar erfið mál koma upp. Oftast
er það vegna þess að hann er
þá staddur í bíl sínum mun
nær vettvangi en lögreglan
þegar útköllin koma.
„Það er stundum óttalega
erfitt að koma á staðinn á und-
an lögreglunni. Stundum kem-
ur fyrir að ég kem fyrstur að
bílslysi. Áður fyrr voru lög-
reglumenn dálítið argir ef ég
kom á undan en nú finnst þeim
þetta yfirleitt í lagi. Þeir eru
orðnir vanir þessu. Það sem
þeim er illa við er að fólk vaði
yfir hluti sem þarf að rann-
saka.
Þegar slysin verða skiþtir
sér yfirleitt enginn af nema
kannski einhverjir nýliðar í lög-
reglunni. Þegar þeir koma nýir
inn eru þeir oft aö reyna að
10. TBL1992 VIKAN 87