Vikan - 11.06.1992, Side 58

SIGTRYGGUR JÓNSSON SÁLFRÆÐINGUR
SVARAR LESENDUM
Saknar hinnar djúpu
sælutilfinningar
ég er orðinn kynkaldur. Það er
eins og ég sé að missa löngun
til kynlífs. Það er heldur ekki
eðlilegt hvað ég fæ sáðlát
snemma. Það hlýtur að vera til
ráð til að hafa stjórn á sáðláti.
Hvað er til ráða? Ekki er mað-
ur útbrunninn eins og hvert
annað gamalmenni? Ég er lík-
amlega vel á mig kominn eftir
líkamsrækt og aðrar íþróttir.
Ég gæti skrifað þér meira en
læt staðar numið nú I von um
að þú getir eitthvað hjálpað
mér.
Kærar þakkir,
Stýri.
Kæri sálfræðingur.
Ég er giftur maður og á fjögur
börn, tvö með núverandi konu
og tvö með fyrrverandi konu.
Ástæðan fyrir því að ég skrifa
þér er sú að í 7. tbl. var í Sál-
arkimanum bréf frá karlmanni
undir yfirskriftinni „Ég reyni að
forðast kynlíf“ og tel ég mig
eiga við svipað vandamál að
stríða.
Ég er sammála þér í því að
það sé oft skrifað um vanda-
mál kvenna í kynlífi en sjaldan
um vandamál karla, hvað
varðar það að fá fullnægingu.
Ég byrjaði 14 ára að stunda
kynlífen ekki reglulega fyrr en
16 ára. Árið eftir kynntist ég
stúlku sem er þrem árum eldri
en ég og vorum við farin að
búa þegar ég var 18 ára. Ári
seinna eignuðumst við barn
og annað fjórum árum síðar.
Stuttu eftir fæðingu seinna
barnsins skiidum við og á
næstu fimm árum var ég I
mörgum samböndum en þau
vöruðu öll stutt, einn til þrjá
mánuði eða skemur. Þannig
gekk það þangað til ég kynnt-
ist núverandi konunni minni.
Það varárið 1984 og erum við
enn gift og eigum tvö börn
saman.
Á þessum 22 árum, sem ég
hef stundað kynlíf, hef ég
mjög sjaldan fengið þessa
djúpu kynferðislegu fullnæg-
ingu, það er að segja verið
virkilega afslappaður og
ánægður.
Hér áður fyrr þótti mér kynlíf
mjög spennandi en samt
fannst mér eitthvað vanta. Nú
finnst mér það ekkert spenn-
andi lengur. Ég fæ ekki lengur
út úr kynlífinu þessa djúpu
sælutilfinningu sem ég sækist
eftir og hef bara fengið nokkr-
um sinnum á ævinni.
Ég er nú einu sinni þannig
gerður að mér hefur alltaf
fundist það vera mitt að hafa
frumkvæðið, ef við ætlum að
elskast. En nú hefur það snú-
ist við. Hún sækir á og stund-
um það stíft að ég slepp ekki
neitt.
Stundum finn ég á mér að
hana langar í kynlíf og þá
kemur fyrir að ég reyni að
forða mér; þarf að fara út í
sjoppu, athuga hvort bíllinn sé
læstur, athuga hvort gleymst
hafi að slökkva í geymslunni
og fleira. Mér finnst þetta Ijótt
en ég hef ekki áhuga lengur.
Kynlífá að vera toppurinn á til-
verunni og ég er orðinn dauð-
ur fyrir því. Það lengist líka
alltaf tíminn á milli þess sem
einhver neisti kviknar. Þegar
það gerist loksins hugsa ég
frekar um að láta konunni líða
sem best á meðan við erum
að. Konan fær því miklu meira
út úrkynlífinu en ég. Ég erlíka
mjög upptekinn af því að fá
ekki sáðlát of snemma. Það
kemur fyrir og þá finnst mér ég
ekki fá nóg. Þegarkonan nefn-
ir það að ég fái það snemma
og spyr hvort ég geti ekki
stjórnað sáðlátinu sný ég mig
út úr því og segi að ég hafi
verið spenntur eða að það sé
svo langt síðan síðast.
Kæri sálfræðingur. Ég er
ekki nema 36 ára gamall og tel
að það sé ekki eðlilegt hvað
Kæri Stýri.
Eins og þú sérð af bréfinu sem
þú vitnar í ert þú ekki einn um
þetta vandamál. Það þarf í
raun hugrekki til hjá ykkur báð-
um aö skrifa svona bréf, því
viðhorf samfélagsins eru nú
einu sinni þannig að karlmenn
hafi alltaf kynlífslöngun og
njóti kynlífs alltaf í botn. Ann-
ars séu þeir ekki almennilegir
karlmenn. Karlmenn hafa ekki
síst sjálfir ýtt undir þetta
viðhorf. Það verður svo til þess
að þeir þora ekki að ræða sín
á milli um kynlíf sitt, nema þeir
séu mjög ánægðir með það
sjálfir. Þannig viðhelst sú hug-
mynd að allir karlmenn á öllum
tímum njóti kynlífs alltaf.
AÐ NJÓTA KYNLÍFS
Það getur hent bæði kynin að
alast þannig upp að vera ófær
um það að njóta kynlífs.
Kunna ekki að slaka á. Kunna
ekki að gera kröfur. Vera
hrædd/ur um að standa sig
ekki. Hafa lítið sjálfstraust.
Hugsa of mikið um aöra og of
lítið um sjálfan sig og svo
framvegis. Hingað til hefur
bara ekki mátt ræða það aö
slíkt geti hent karlmenn.
Ef einstaklingur kann illa að
njóta kynlífs fyrir sjálfan sig og
leiðist út í það að stunda það
meira eða minna fyrir hinn að-
ilann er hann að traðka á sín-
um eigin tilfinningum og smátt
og smátt leiðir það til þess að
viðkomandi fer að forðast kyn-
líf. Lýsingar þínar á því hvern-
ig þú forðast kynlíf eru þekktar
fyrir konur en ekki svo mikið
ræddar um karlmenn. Konur
mega eiga í kynlífserfiðleikum
en karlmenn ekki og það eitt út
af fyrir sig getur verið erfitt fyrir
karlmenn. Þeir mega ekki einu
sinni viðurkenna að eitthvað
sé að en það er frumforsend-
an fyrir því að takast á við
vandann.
Annar vandi við kynlíf er sá
að sé það lítið stundað verður
einstaklingurinn sáttur við að
það hverfi sem hluti af lífinu og
löngun til þess minnkar. Á
sama hátt eykst löngunin sé
það mikið stundað. Þess
vegna verða pör, sem lenda í
því að kynlíf minnkar eða
hættir um tíma hjá þeim - en
það getur gerst af ýmsum á-
stæðum, að hafa í huga að
þau þurfa sameiginlega að
beita sig ákveðni og jafnvel
hörku til að fá það í gang aftur.
Það er ekki hægt að lifa
góöu kynlífi án þess að geta
rætt við þann sem maður
stundar kynlíf með um kynlífið
og erfiðleika þess.
Bæði þín saga og margra
annarra er sorglegt dæmi um
að annað er að leika fyrir hitt,
annað er að standa sig fyrir
hitt, annað þorir ekki að viður-
kenna fyrir hinu að það njóti
kynlífsins ekki og svo fram-
vegis.
HVAÐ ER TIL RÁÐA?
Þú verður að vera hreinskilinn
við konuna þína og ræða það
við hana að þú njótir ekki leng-
ur ástarleikja ykkar en viljir
gjarnan ná því aftur. Þið þurfið
síðan í sameiningu að takast
á við það að gæða kynlífið lífi,
en greinilega hefur skort á að
þið hafið viðhaldið eða endur-
nýjað kynlífið. Þið þuríið að
gera það spennandi aftur og
viðhalda þeirri spennu. Kynlíf
eins og allt annað verður leiði-
gjarnt ef það er alltaf gert á
sama hátt, verður bara „rút-
ína“.
Þið megið gjarnan ákveða
að fara eitthvað saman, bara
tvö, til þess að dýrka kynlífið
smástund, á meðan þið hjálpið
hvort öðru að ná því að njóta
þess. Til þess þurfið þið bæði
að gefa tilfinningar en ekki síð-
ur að gera kröfur, biðja um og
taka til ykkar, vera sjálfselsk
ekki síður en að hugsa um hitt.
Þið þurfið að æfa ykkur í að
njóta og til þess þurfið þið að
einbeita ykkur að slökun og
forleik og alls ekki að dreifa
huganum eða hugsa um „eitt-
hvað annað á meðan“ eins og
stundum sést á prenti sem
lausn við of bráðu sáðláti.
Ég myndi ráðleggja ykkur
að leggja í smátíma áherslu á
ykkur tvö og kynlíf ykkar. Ef
það dugir ekki til ættuð þið að
leita ykkur aðstoðar fagmanns
en við erum nokkur hér á landi
sem veitum meðferð við kyn-
lífsvandamálum og batalíkur
eru venjulega nokkuð góðar.
Gangi þér vel,
Sigtryggur.
58 VIKAN 12. TBL. 1992