Vikan - 09.07.1992, Qupperneq 30

Hver var fyrsta hugsun þín eftir að þú hafðir
lesið handritið yfir?
„Það var frábær tilfinning, eins og maður fær
eftir að hafa lokið við að lesa harðsoðna leyni-
lögreglusögu, Það er í rauninni betra að lesa
handritið til að finna út hver framdi glæpinn en
að sjá myndina því í henni er allt mögulegt til
að villa um fyrir manni og alls ekki hægt að
ímynda sér fyrirfram hver morðinginn er. Mað-
ur getur aftur á móti alltaf flett fram og til baka
í handritinu og safnað saman sönnunargögn-
um til að púsla þeim saman og finna út hver sá
seki er, Það er samt mjög erfitt þar sem Paul
Verhoeven er stærðfræðingur og ég er viss um
að sú stærðfræðilega hugsun sem hann hefur
til að bera hefur hjálþað honum mikið viö að
setja þetta saman þar sem öll atriðin þurfa að
passa saman til að heildarútkoman verði rétt.
Ég er þó ekki viss um að hann vilji flíka því
mikið að hann sé doktor í stærðfræði"
Hvernig leikstjóri er hann?
„Hann var mjög nákvæmur með allar sen-
urnar og þær þurftu að passa nákvæmlega
saman. Hann sér hverf atriði fyrir sér í smá-
atriðum. ( hvert skipti sem hann blandar sér í
leikinn og stöðvar framganginn eða vill að hlut-
irnir gangi öðruvísi fyrir sig er öruggt að það er
ekki að tilefnislausu. Þó það virki fyrir okkur
sem þetta eða hitt skipti ekki máli er öruggt að
þaö hefur tilgang einhvers staðar annars stað-
ar í myndinni. Þegar tökur hefjast á atriðið get-
ur maður verið þess fullviss að hann veit hvað
hann vill og hann hættir ekki fyrr en hann hefur
fengið það fram. Maður getur samt fengið það
á tilfinninguna að maður snúist i hringi bara til
að fá fram þaö sem hann vill. Það getur verið
stressandi en um leið er okkar samvinna sú
áhrifamesta upplifun sem ég hef hlotið sem
listamaöur."
segja. Ég gat ekki einu sinni munaö hver ég
átti að vera en ég var að vinna með Michael
Douglas sem var Ijúfur sem lamb. Hann var
stundum svolítið fyndinn. Fyrsta daginn létu
þeir mig hafa þrjár eða fjórar línur sem ég átti
að segja. Þeir voru að taka nærmynd af honum
og ég átti að vera að tala við hann. Ég fór óvart
hægt og rólega inn í nærmyndina hans. Ég
hafði ekki hugmynd um hvað var að gerast en
hann vissi það og hélt áfram að tala en færði
mig jafnframt út úr myndarammanum án þess
að nokkur svipbrigði sæjust. Ég er viss um að
enginn hefur tekið eftir þessu. Ég var örugg-
lega I þeim bestu höndum sem hægt var að
vera í. Annars hefðum við þurft að leika þetta
atriði aftur og aftur.“
Er hann stundum óöruggur þegar hann er
að leika?
„Hann er leikari leikaranna. Þegar hann sest
niður getur maður séð að hann er að fara yfir
textann í huganum. Hann hugsar mikið um
það sem hann er að gera en þegar hann er að
leika lítur út fyrir að hann hafi ekkert fyrir því.
Það gengur jafnsnurðulaust fyrir sig eins og
ballettdansmær sé að dansa. Maður veit samt
að hann er alltaf að hugsa um hvernig hann
geti gert hlutina betur.“
Hvert er álit þitt á því atriði, sem mikið hefur
verið gagnrýnt, þegar hann kemur, rífur af þér
klæðin og hefur mök við þig? Eru þetta að þínu
mati ástaratlot eða nauðgun?
„í mínum huga er þetta harðneskjulegt kyn-
líf milli tveggja fullorðinna persóna."
Hvers vegna sendir þú hann út?
„Ég geri það vegna þess að innst inni veit
ég ... Ég gæti sagt þér það í smáatriðum en
ég vil ekki að fullkomin skýring komi fram. Beth
veit að eitthvað er að gerast og að einhver
annar eða réttara sagt önnur er i spilinu. Hún
er þannig mjög meövituö um hvaðan tilfinning-
ar hans koma og hver er þeim tengdur. Beth
vill að hann segi sér það en hann vill það ekki.
Hún veit einnig að hann var ekki að elska hana
heldur hékk annað á spýtunni.“
Þetta hefur kannski verið einhver eðlislæg
drottnunargirni karlmanns?
„Já, kannski. Við erum meðal þeirra og við
verðum að taka þeim eins og þeir eru. Ekki
satt?“ segir Jeanne Tripplehorn og hlær.
EKKERT SEM GEFUR TIL KYNNA AO
SAMKYNHNEIGÐIR SÉU SLÆMIR
Hvað fannst þér um mótmæli samtaka sam-
kynhneigðra í Bandaríkjunum?
„Mér finnst að það sem gerðist í San
Francisco séu neikvæð tilfinningaviðbrögð. Ég
held að þeir hafi farið langt út fyrir það sem
njóta á sannmælis. Þegar ég las handritið fyrst
fann ég ekkert sem hneykslaði mig. Ég held að
allar þersónur myndarinnar hafi sömu mögu-
leika á að vera illmenni og þar sé enginn sem
eigi sér ekki viðreisnar von. Það er ekkert í
þessari mynd sem deilir á einn eða neinn og
þar á meðal er ekkert sem gefur til kynna að
samkynhneigðir séu slæmir þó hægt sé að
setja það í slíkt samhengi ef vilji er fyrir hendi.
Þetta er Hollywood-spennumynd þar sem kyn-
líf sumra kemur nokkuð við sögu en ég held að
allir geti veriö sammála um að hlutverk þess sé
túlkað sem afl til að ná tökum á öðrum frekar
en það sé þarna í einhverjum öðrum tilgangi.
Sumt fólk notar kynlíf til að túlka ýmsar til-
finningar, aðrir nota það til að sýna vald og enn
aðrir til að fá kvalalosta sínum fullnægt þannig
að kynlífið er notað á margvíslegan hátt. Það
endurspeglar alls ekki hvers konar persónu er
um að ræða. Ég held þess vegna að þessi
mótmæli þjóni ekki tilgangi sínum. Mér finnst
samt að Hollywood ætti að taka meira tillit til
þess sem þetta fólk er að segja því það er mik-
ið til í því. Það á að setja það hærra í virðing-
arstiganum því það er á hreinu að kvartanirn-
ar, sem það hefur fram að færa, eru ekki tómur
uppspuni."
í hvaða Ijósi sérðu þetta hlutverk þitt í Basic
Instinct og hvað heldurðu að það geri fyrir
frama þinn á leiklistarbrautinni?
„Þetta er að sjálfsögðu frábært!" segir
Tripplehorn og það er augljóst af viðbrögðum
hennar að annað eins hefur ekki hent hana á
lífsleiðinni.
Hefurðu fengið mikið af tilboðum í kjölfar
leiks þíns í myndinni?
„Já, en þau eru öll af mjög svipuðum toga
þannig að ég er í nokkurs konar biðstöðu til að
sjá hvað kann að koma upp á yfirborðið. Ég er
að bíða eftir því að einhver komi með álíka
viöamikið hiutverk og ég hafði í þessari mynd
og mér sé treyst eins og Paul gerði.“
Hvers konar hlutverki ertu að bíða eftir?
„Ég myndi vilja að það væri eitthvað léttara
yfir því þó ekki væri beinlínis um eitthvert grín-
hlutverk að ræða- en þó í áttina. Hlutverk mitt
í þessari mynd er mjög átakamikið og grátt. Ef
maður á að vera í slíku hlutverki í langan tíma
er það mjög niðurbrjótandi. Mig langar því að
vera í hlutverki einhvers sem er léttari á sál-
inni.“
Þú vilt sem sagt ekki fá kynbombustimpilinn
á þig?
„Mér finnst kynlíf frábært og ég hef ekkert á
móti því. Það þarf þó að vera í réttu samhengi.
Það sem mér líkaði við þessa mynd og fannst
þegar ég las handritið var að kynlífið væri ekki
í eins neikvæðri merkingu og ég hafði gert mér
( hugarlund. Ég er viss um að það hefur ótví-
rætt gefið myndinni aukna vídd.
Það sem mér líkaði best við að leika Beth
var að maður sá hana á skrifstofunni sinni þar
sem hún var mjög meðvituð og síðan heima
hjá sér. Þar er hún til í allt, með þeim sem hún
elskar. Stundum er hún þessi gáfaði, meðvit-
aði hjartabrjótur og í annan tíma gjörsamlega
á valdi kynlífsins. Allar manneskjur eru að
kljást við kynlífið á einn eöa annan hátt og í
þessari mynd fáum við að sjá nokkrar útgáfur."
VEIT EKKI HVORT HANN BAÐ HANA
AÐ FARA ÚR NÆRBUXUNUM
Víkjum aðeins að þeirri umdeildu senu þar
sem Sharon Stone opinberar sig í yfirheyrsl-
unni og sjokkinu sem hún fékk þegar hún sá
þetta á hvíta tjaldinu. Hvað finnst þér um þetta
atriði? Hvernig heldurðu að þér hefði liðið í
hennar sporum?
„Hvernig mér hefði liðið? í hreinskilni sagt
þá hef ég ekki hugmynd um það. Ég var ekki
viðstödd þegar þetta var tekið og ég veit ekki
hvað henni og Paul fór á milli, hvort hann bað
hana um að fara úr nærbuxunum og ef svo
hefur verið þá á hvern hátt hann gerði það. Ég
get því ekki gefið neinar yfirlýsingar um þetta
mál. En mér fannst senan alveg stórkostleg,"
segir Tripplehorn og hlær dátt. „Það var frá-
bært að sjá hvernig menn stirðnuðu upp og
augu þeirra beindust að ákveðnum stað. Þetta
var sjálfsagt eins og allir myndu bregðast við í
þessari stöðu; sjá hvernig svitinn spratt út á
MICHAEL DOUGLAS
SVOLÍTIÐ FYNDINN
Varstu einhvern tímann hrædd um að standast
ekki þær væntingar sem til þín voru geröar?
„Já, fyrsta daginn var ég hrædd og gat jafn-
vel ekki munað setningarnar sem ég átti að
30 VIKAN 14. TBL.1992