Vikan - 09.07.1992, Blaðsíða 44

JÓNA RÚNA KVARAN MIÐILL SVARAR BRÉFIFRÁ LESANDA
SVAR TIL NONNA UNDIR TVITUGU
Elsku Jóna Rúna!
Það er ótrúlega langt síðan mig langaði að
setjast niður í rólegheitum og skrifa þér. Ég hef
lesið allt sem þú skrifar i Vikuna og langar að
nota tækifærið og þakka þér fyrst af öllu kær-
lega fyrir. Ég held að ég sé ósköþ venjulegur
strákur, kannski einum of venjulegur og ef svo
er þá er það bara í góðu lagi.
Ég er að læra í fjölbrautaskóla og ætla mér
að verða hárskeri eða eitthvað álíka eftir stúd-
entinn. Ég hef furðu mörg áhugamál, svo sem
knattspyrnu, frímerkjasöfnun, kvikmyndir og
svo hjóla ég mikið. Ég á hund, hest og einn
stóran fugl, mjög sérstakan, sem mér þykir
mjög vænt um. Ég hef svo sem ekki yfir miklu
að kvarta en þó einu og það eru foreldrar
mínir, satt best að segja. Þau valda mér mikl-
um áhyggjum og hafa gert lengi. Mér finnst líf
þeirra ganga út á peninga, skemmtanir og
snobb.
Þau eru frekar ung, alla vega eignuðust þau
mig þegar þau voru langt undir tvítugu. Þau
vinna bæði úti og eru sjaldan heima. Við erum
þrjú systkinin og hin eru yngri en ég, þó ekki
mjög. Við fáum allt sem hægt er að kaupa fyrir
peninga og höfum örugglega farið oftar til út-
landa heldur en margir sem eru komnir á graf-
arbakkann. Við búum í flottu húsi og eigum
bæði hjólhýsi, bát og sumarbústað. Það eru
þrír bílar á heimilinu og allar græjur sem hægt
er að nefna.
Auðvitað er svo sem ágætt að hafa það gott
en mér finnst það ekki vera þess virði að láta
allt eftir sér ef aldrei er neitt gott í gangi tilfinn-
ingalega á milli okkar. Það eru til dæmis um
það bil fimm ár síðan annað hvort þeirra hefur
faðmað mig eða kysst. Ég er ekki að ýkja,
Jóna Rúna. Allt sem ég geri er eitthvað svo
sjálfsagt, finnst þeim, auk þess sem þau láta
oft í Ijós við okkur systkinin að við séum mjög
heppin að hafa það svona gott. Þau voru bæði
alin upp i frekar mikilli fátækt og virðast bæði
halda að peningar og hlutir lækni allt.
Þau tala mjög sjaldan við mig eins og jafn-
ingja og stundum hvarflar að mér að þeim sé
nákvæmlega sama um mig, nema þegar ég fæ
góðar einkunnir og stend mig vel í einhverjum
áhugamálum. Það mætti halda að þeim þætti
ekkert vænt um okkur krakkana vegna þess að
þau eru nákvæmlega eins við systkini mín. Ég
held að græðgin sé að drepa þau. Þau fá aldrei
nóg af peningum og eru stanslaust að reyna
að eignast meira og meira. Vinir þeirra virðast
hugsa mjög svipað.
Ég ligg oft andvaka og hugsa um hvað þetta
líf okkar er tilgangslaust og ætla mér ekki að
hafa hlutina svona hjá mérefég á eftirað eign-
ast heimili og börn. Þau voru áður fyrr bæði
hipgar og friðarsinnar en það er ekki að sjá að
þannig mál séu í gangi hjá þeim núna. Ég hef
mikinn áhuga á öllu sem tengist trúmálum og
andlegir hlutir höfða mjög til mín. Mér líður vel
þannig hugsandi.
Hvað á ég að gera, Jóna Rúna, til að reyna
að komast inn á þau? Get ég keþpt um athygli
þeirra við þessa ömurlegu græðgi sem þau eru
haldin? Á ég að segja þeim álit mitt á því lífi
sem þau lifa? Er algengt að foreldrar séu
svona áhugalausir um börnin sín sem mann-
eskjur? Á ég að fara að heiman í mótmæla-
skyni? Trúir þú að við endurholdgumst? Eru
draumar bara rugl? Mig dreymir rosalega.
Hver heldur þú að sé lífstilgangurinn? Kæra
Jóna Rúna, það er miklu fleira sem ég vildi
sgyrja þig um en læt þetta duga. vonandi ertu
ekki að drukkna í bréfum þannig að þú getir
ekki svarað mér.
Bið að heilsa með fyrirfram þakklæti,
Nonni.
Elskulegi Nonni!
Það er aldeilis að þú tappar af þér. Auðvitað
stytti ég bréfið heilmikið eins og þú sérð og
vona að þér líki það vel. Ég skal reyna að
svara þér eins og mér einni er lagið og vonandi
geta ábendingar mínar reynst þér einhvers
virði sem tímabundin leiðsögn í þessu sem er
að valda þér hugarangri. Takk fyrir hlýju í minn
garð. Ég minni enn og aftur á að mitt hlutverk
hér í blaðinu er að styðja heilbrigða eins og þig
og reyna af einlægni að gefa leiðsögn sem er
runnin undan rifjum innsæis míns og reynslu-
þekkingar, auk þess sem hyggjuvit mitt notast
auðvitað jafnframt. Fagfólk tekur á vandamál-
um en ég mögulega á eðlilegu veseni sem
heilbrigðir fara í gegnum og tengist sammann-
legri reynslu. Við sjáum hvernig okkur gengur í
umfjöllun þessari sem vissulega tengist því
sem plagar margan ágætismanninn og það er
taumlaus græðgi á kostnað jákvæðra og
skynsamlegra mannlegra samskipta.
FORELDRAHLUTVERK
Eitt vandasamasta hlutverk sem við getum
þurft og óskum flest að takast á við í lifinu er
foreldrahlutverkið. Vissulega er dásamlegt að
vera pabbi eða mamma barns sem Guð hefur
treyst okkur fyrir. Það fylgir því til dæmis að
vera foreldri að við verðum fram á fullorðinsár
barna okkar að vera þeim sú fyrirmynd and-
lega sem efnislega sem notast þeim best sið-
ferðislega bæði i foreldrahúsum og síðar á
lífsleiðinni.
Þaö er því ekki óvitlaust að eignast bara ekki
börn ef við höfum ekki löngun til að standa öll-
um stundum með þeim á jákvæðan hátt, erum
sem sagt ákveðin í að bregðast þeim aldrei.
Barnauppeldi er nefnilega meiri háttar mál þó
yndislegt geti verið líka og engin sérstök
ástæða til að klúðra því. Við getum ekki ætlast
til að börnin okkar ali sig upp sjálf. Við verðum
að leiðbeina þeim og hvetja, auk þess sem við
verðum að umvefja þau miklum kærleika og
öðrum ylstraumum til að þau þrífist rétt og njóti
sín vel.
BÖRN ERU AF HOLDI OG BLÓÐI
Það sem víða viðgengst í samskiptum foreldra
og barna þeirra er nákvæmlega sú staðreynd
sem þú talar um, að samskiptin ganga meira
en hollt má teljast út á gjafir, flottar aðstæður
og endalaust ferðalög heima og erlendis
ásamt innihaldslitlum skemmtunum öðrum
sem varla geta talist hentugar, nema einungis
í sæmilega góðu hófi. Aldrei er tekist á við
sterkar og nauðsynlegar tilfinningar svo sem
sorg og gleði. Hvaða gagn er af sandi af seðl-
um heima hjá þér ef þú færð ekki þá tilfinninga-
legu og andlegu næringu sem þú átt rétt á og
þarfnast sárlega?
Varla er gagnið mikið aö einhverju óhófi ef
það er á kostnað þægilegra og uppbyggilegra
tilfinningalegra samskipta sem meðal annars
gætu legið í því að þú fáir kærleikshvetjandi
faðmlag af og til, nokkuð sem staðfestir jafn-
framt veraldlegu aðhlynningunni væntumþykju
foreldra þinna til þín. Það hefur verið sannað
vísindalega og ekki fyrir löngu, þó það hljómi
hallærislega, að engin mannvera getur þrosk-
ast og dafnað eðlilega ef hún er ekki umvafin
nokkuð reglulega ást og ylstraumum henni
skyldum.
MIKILVÆGI YLSTRAUMA
Vissulega væri óskandi að við legðum metnað
í aukin umsvif heilbrigðra ylstrauma, tengda
umvefjandi kærleika. Það ætti ekki aö þurfa að
styðjast við niðurstöður vísindamanna í þess-
um efnum blíðunnar sem frá aldaöðli og löngu
fyrir fæðingu svokallaðra vísinda var stað-
reynd sem flestum var meira að segja kunn.
Blíða er öllum nauðsyn og ætti sá sannleikur
ekki að vefjast fyrir neinum, þrátt fyrir að víða
sé verið að gefa annað í skyn.
Við erum sem betur fer öll byggð upp með til-
hneigingu til að umvefja til dæmis afkvæmi
44 VIKAN 14. TBL. 1992