Vikan - 09.07.1992, Blaðsíða 56

NÝJAR HLJÓMPLÖTUR
Griniö er
aldrei langt
undan hjá
Spinal Tap
eins og
myndin ber
með sér.
THEY MIGHT BE GIANTS:
APPOLO 18
TILRAUNIR Á GÓÐUM
NÓTUM
Frá menningargeiranum í
New York kemur margt skrýtið
og sérkennilegt. Meðal þess
er dúettinn They Might Be Gi-
ants en hann skipa Jónar tveir,
John Linnel og John
Flansburg.
Jónarnir
tveir í They
Might Be
Giants.
Gera til-
raunir í
popptón-
list.
O
co
co
oo
'<
<
ÚR KVIKMYND:
VEGGFÓÐUR
KVIKMYNDAKÖKUSNEIÐAR
Lögin úr erótísku ástarsögunni
Veggtóðri eru komin út á diski
og kennir þar ýmissa grasa.
Uppistaðan plötunnar er þó
tónlist frá dúettinum Pís of
keik (Kökusneiðin, fyrir þá
sem eru illa að sér í ensku).
Máni Svavarsson (hljóm-
borðsmaður) og Ingibjörg
Stefánsdóttir (söngskvísa)
mynda hann og er POK með
tíu lög af sautján á plötunni.
Þau eru undir ýmsum áhrifum,
svo sem frá nútíma danspoppi
og rappi, svo og frumkvöðlum
tölvutónlistarinnar, þýsku
sveitinni Kraftwerk. Flest lögin
eru vel danshæf og söngur
Ingibjargar er ágætur, eins og
í Dulbúin orð. Sérstaka athygli
vakti lagið Amonra en í textan-
um er minnst á fjölda íslenskra
hljómsveita. Sniðugt.
SPINAL TAP:
BREAK LIKE THE WIND
GRÍNARAR ROKKA
Appolo 18 er þriðja breið-
skífa þeirra, 1990 kom út
Flood sem meðal annars inni-
hélt smellinn góða Birdhouse
in Your Soul. „Þeir gætu verið
risar“ leika skemmtilega til-
raunakennda popptónlist og
reyna eftir fremsta megni aö
brjóta upp hefðbundið form,
gjarnan með óhefðbundinni
notkun hefðbundinna hljóð-
færa. Einnig nota þeir hljóð-
færi sem eru kannski ekki á
hverjum degi í popplögum,
svo sem fiðlur og harmóníku.
Þetta tekst vel hjá þeim og
ekki gera textarnir minna úr
þessu því yfirleitt eru þeir
dreþfyndnir. Nýja platan
samanstendur af átján lögum
(sum eru mjög stutt) og finnast
mér lögin Dinner Bell, Hall of
Heads, Spider/the Guitar, The
Statue Got Me High og
Mammal einna best. Þeim
sem eru til í allt er vert að
benda á að kynna sér They
Might Be Giants og sérkenni-
lega popptónlist þeirra.
STJÖRNUGJÖF: ★★★
Aðrir flytjendur eru bæði
þekktir og óþekktir; Síðan
skein sól á „krækju" plötunn-
ar, Ég sé epli, en Todmobile
og Sálin eru líka með lög.
Flosi Ólafsson syngur Ljúfa líf,
Bootlegs (þunga)rokka upp
Another Brick in the Wall, Or-
ange Empire, efnilegur dúett,
flytur dálítið dylanískt lag, My
Lovely, en toppurinn í húm-
ornum á plötunni er lagið
Kinky með hljómsveitinni með
fyndna nafnið, Tennurnar
hans afa. Þar er gert mikið
grín aö sadó-masókískum ein-
staklingi, leðurklæðnaði,
uppblásnum dúkkum og fleiru.
Eina lagið sem mér líkar í raun
ekki er hins vegar ensk útgáfa
Geira Sæm á laginu Jörð sem
heitir hér Secondhand Emot-
ions. Finnst mér það missa þá
fallegu áferð sem það hafði í
Um Break Like the Wind má
segja að sveitina einkenni
húmor klæddur í rokkbúning
og rokkbúninginn sjá þeir Der-
ek Smalls bassaleikari (rétt
nafn: Harry Shearer), Nigel
Tufnel gítarleikari og aðal-
söngvari (Christhopher Guest)
og David St. Hubbins (Michael
McKean) um að hanna. Þeir
njóta liðsinnis margra góðra
kappa, meðal annars gítar-
leikaranna Dweezil Zappa,
Slash og Jeff Beck. Söngkon-
an Cher kemur einnig við sögu
í ballöðunni Just Begin Again.
Þessir grínarar fara á kost-
um og skopast að . ýmsu;
breska heimsveldinu í laginu
The Sun Never Sweats og
Deep Purple í laginu Spring-
time. Mörg laganna heita líka
sérkennilegum nöfnum. Nægir
að nefna Tíkarskólann (Bitch
School) og Jól með djöfsa
(Christmas With the Devil).
Af mörgum góðum lögum
plötunnar er Clam Caravan
eitt það allra besta. Þar er lýst
undarlegu ferðalagi manns í
Mið-Austurlöndum á kamel-
dýri og þaðan til baka til
Englands, þá að vísu með
lest! Break Like the Wind er
svo sannarlega nýstárleg
rokkplata. Þess má geta að til
er kvikmynd um þetta magn-
aða band og hún ætti að vera
skylduefni fyrir rokkaðdáend-
ur. Myndin er meðal annars til
leigu í Aðalvídeóleigunni.
STJÖRNUGJÖF: ★★★★
56 VIKAN 14. TBL. 1992