Vikan - 04.11.1993, Qupperneq 42

mæti mega oft glatast áður en við verðum fullorðin.
Mann nokkurn dreymdi að hann fyndi gullpeninga undir
hornsteinum húss sem hann hafði í huga að kaupa. Þar
sem ekki gat verið um að ræða falinn fjársjóð hlutu það
augljóslega að vera önnur verðmæti sem hugur hans
hafði séð. Konu hans fannst húsið of dýrt en hann hafði
greinilega í huga önnur atriði í sambandi við húsið - eitt-
hvað sem seinna mundi gera það að „gullnámu“. Ef til
vill skjátlaðist honum en þegar hugur og hjarta eru sam-
mála eru jafnan miklir möguleikar á að hægt sé að fram-
kvæma það sem til stendur.
Ef okkur dreymir að við finnum peninga eða dýrgripi á
tímabili í lífi okkar þegar allt virðist ganga erfiðlega er
það trygging frá djúpi sálar okkar um að við eigum „innri
auðævi“ og varaforða í persónuleikanum sem kemur því
til leiðar að við vinnum bug á erfiðleikunum.
Konu nokkra, sem var nýskilin við mann sinn að borði
og sæng, dreymdi sífellt að hún félli úr báti niður í djúpt
vatn. Fjöldi annarra manna féll einnig í vatnið með
henni. Hún sá þá sökkva og koma upp aftur. Þegar hún
lenti í vatninu vaknaði hún ekki óttaslegin eins og fyrr
heldur var hin rólegasta og tíndi upp gullpeninga sem
hún fann á botninum. Hún túlkaði drauminn þannig að
hún hefði unnið bug á óttanum við einmanaleikann og
yrði hans ekki oftar vör þrátt fyrir ytri kringumstæður.
í öllum þessum draumum var dýrgripum safnað saman
og sá heppni mat þá hæfilega. Hins vegar finnst mörg-
um sem dreymir slíka drauma þeir engan rétt eiga til
40