Vikan - 04.11.1993, Blaðsíða 63

heimta aö hann skilaði plötunni vegna þess aö þótt ég ef-
aðist mjög um aö hann segöi satt gat þaö verið tilfellið. Ég
ákvaö því aö lifa eftir kennisetningunum mínum, byrgöi
alla reiöina innra meö mér og ákvaö aö þaö væri engin á-
stæða til aö taka þetta svona nærri mér.
En þaö var of seint. Scott hafði þegar syndgaö gegn
hugsjóninni um fullkominn kærleika og traust - sem „yfir-
hundurinn1' kraföist. Hann haföi leyft sér aö reiðast vini sín-
um, tortryggja hann og sýna honum vantraust meö því aö
'áta sér detta í hug aö spyrja hann hvaö orðið heföi af plöt-
unni. Þess vegna varö „yfirhundurinn" aö fylgja honum í
draumi og refsa honum fyrir aö voga sér aö vera ekki full-
kominn. Scott hélt áfram: Hópurinn var kominn í blindgötu
begar ég talaði viö Len. Hann haföi rétt fyrir sér og ég lof-
^öi aö haga mér betur næst. Ég lofaöi einnig aö hafa hann
aidrei fyrir rangri sök aftur né nokkurn annan. Aö lokum
baö ég hann fyrirgefningar. Einhver stakk upp á aö ég
sPyrði Len hvort dauðarefsing væri ekki haröur dómur en
samtalið fór fram næstum alveg meö þessum hætti:
Scott: Hvers vegna drepur þú mig? Ég hef ekki gert neitt
sem telst til afbrota. Láttu mig í friði.
Len: Ég hef sagt þér þaö - auk þess langar mig aö
^epa þig.
Scott: En hvers vegna? Ég hef ekki gert neitt.
Len: Þaö er einmitt þess vegna. Þú gerir aldrei neitt - en
nú skal ég fá þig til þess. Þú röltir bara um og volar og
veinar, ræfilstuskan. (Stekkur á fætur og grípur riffilinn.)
Scott: Nei, vertu rólegur! Tölum saman um þaö. Viö þurf-
61