Vikan - 20.09.1995, Blaðsíða 9

„Þegar tökunni er lokið er
harmurinn að baki og ekkert
erft við leikstjórann."
Hvernig gengur Bergþóru
að ímynda sér eitthvað sorg-
legt til þess að geta grátið
fyrir framan myndavélina?
„Vel,“ segir sú stutta lágt
og ætlar að láta þar við sitja.
En við þrjóskumst við og vilj-
um fá að heyra dæmi.
„í Tár úr steini ímyndaði ég
mér að faðir minn færi frá
mér, alveg eins og var að
gerast í myndinni."
„Börn eiga mikið betra með
að ímynda sér en fullorðnir,"
skýtur Ari inn í. „Bergþóra
hefur lært að setja sig í spor
persónunnar, sem hún er að
leika. Svo er annar þáttur f
þessari tegund af vinnu sem
hún hefur lært að temja sér,
og það er að hlýða leikstjór-
anum. Þegar við gerðum
Gömlu brúðuna þá var þetta
ákveðinn leikur. Ég sagði:
„Nú er óg leikstjórinn og þú
gerir allt sem ég segi“ Og svo
þegar við komum heim þá
fékk hún að vera leikstjórinn
og ég gerði allt sem hún
sagði. Það verður ekki niður-
lægjandi að hlýða heldur er
þetta eins og í leikjum barna.
Nú „er ég hann“ og fæ að
ráða svo er hinn „hann“ og þá
fær hann að ráða.“
í Tár úr steini, sem að
hluta til er tekin upp í Þýska-
landi, þarf Bergþóra líka að
tala þýsku. „Ich will," segir
hún til að sanna kunnáttu
sína. „Grosspapa, gross-
mama," bætir hún stolt við.
En hvernig er hlutverk
hennar í myndinni?
„Ég leik stúlku sem langar
ofsalega mikið að flytja með
pabba sínum til íslands og
sjá tröllin þar.“
Bergþóra flettir mynda-
albúmi sem hefur að geyma
myndir frá tökunum í Þýska-
landi. Þar má sjá ýmsa sam-
starfsmenn hennar, svo sem
Þröst Leó Gunnarsson, sem
leikur Jón Leifs og Rut Ól-
afsdóttur sem leikur fyrri
konu hans sem var þýskur
gyðingur. Þar má líka sjá
Rögnu Fossberg förðunar-
dömu, búningahönnuðinn
Helgu Pálsdóttur, leikstjór-
ann Hilmar Oddsson og að-
stoðarleikstjórann Maríu Sig-
urðardóttur. Hús Jóns Leifs í
Potsdam blasir líka við á
einni myndinni.
„Þetta er Alda, sem lék
aðalhlutverkið í mynd Hrafns
Gunnlaugssonar, Hin helgu
vé,“ segir Bergþóra og bend-
ir á Ijóshærða, glaðlega
stúlku á einni myndanna. Við
nánari eftirgrennslan kemur í
Ijós að Alda var Bergþóru til
halds og trausts, spilaði við
hana í hléum, fékk hana til
að leggja sig þegar þreytan
sótti á og sá um að henni
leiddist aldrei. Það leynir sér
ekki að þetta hefur verið hið
leikstjórinn, hún Maja, hjálp-
aði mér og önnur kona,
Barbara, kenndi mér að
segja þýsku orðin.“
Bergjjóru finnst gaman að
leika í kvikmyndum en finnst
ekkert merkilegt að sjá sig á
hvíta tjaldinu. „Það er bara
ósköp venjuleg tilfinning,"
segir hún aðspurð og segist
ekki fá neinn fiðring í mag-
Við sláum á létta strengi
og spyrjum hana hvort hún
sé orðin jafn rík og leikkon-
urnar í Hollywood? Hún
ypptir bara öxlum og segist
ekkert vita um það. Við drög-
um það nú samt í efa en
reiknum með að leikkonust-
arfið sé bæði skemmtilegra
og betur borgað en barna-
pössun.
Engan skyldi undra þótt leikstjórar vilji láta andlit Bergþóru Aradóttur prýóa kvikmyndir sínar.
mesta ævintýri fyrir sjö ára
stúlkuna en myndin var tekin
upp í fyrrasumar.
„Það var nú ekkert svo erf-
itt að læra það sem ég átti
að segja.“ Bergþóra lokar
myndaalbúminu. „Aðstoðar-
ann eða verða feimin þegar
aðrir horfa á hana leika.
Þegar leikkonuhlutverkinu
sleppir er hún eins og allar
aðrar litlar stelpur, leikur sér
í Barbie, les, horfir á sjón-
varp og fer í balletttíma.
Að lokum. . . hvað ætlar
Bergþóra að verða þegar
hún verður stór?
„Leikkona,“ svarar Berg-
þóra Aradóttir ákveðin og
brosir einu af sínum fallegu
brosum. □
9. TBL. 1995 VIKAN 9