Vikan - 20.09.1995, Blaðsíða 32

SJONVARP
HALLA SVERRISDOTTIR
TÓK SAMAN
w
I
ELLEN
DEGENERES
upp
||1h|
ffbw
VAR
kvöld ætlum við að hafa
þáttinn alveg sérstaklega
góðan,“ segir Ellen Deg-
eneres við áhorfendurna
sem hafa komið sér fyrir í
upptökusalnum og bíða
þess spenntir að vera við-
staddir „læf“ upptöku á gam-
anþættinum „Ellen“. „í kvöld
ætla ég nefnilega að vera í
dónalegum nærfötum. Svo
það kann að vera að ég aki
mér alveg óvenjulega mikið!“
Áhorfendur eru reyndar
löngu búnir að ákveða að
þetta verði sérstakt kvöld og
hvernig nærföt það eru sem
uppáhaldið þeirra kann að
hafa valið sér. Salurinn er
þéttskipaður einlægum að-
dáendum Ellenar, með eigin-
handaráritanabækurnar í
vasanum og fangið fullt af
smágjöfum handa henni.
salnum er einnig Bet-
ty, móðir Ellenar. Betty
talar nákvæmlega eins
og bandarískar
mæður sem
heita Betty
eiga að tala.
„Hún hefur
alltaf verið
svo skemmtileg, líka þegar
hún var lítil telpa,“ segir hún
ástúðlega og horfir stolt á
hjartahlýju. Það þykir nokk-
uð afrek nú á dögum. Sam-
leikari hennar í þáttunum,
Ayre Gross, sem ieikur ná-
grannann hinum megin við
ganginn, kallar hana „gull-
námu af kímnigáfu" og lýsir
henni sem svo að hún sé
kona sem að skilji mannlegt
eðli og kunni að lýsa því
þannig að við hin getum skil-
ið það líka. „Þátturinn sýnir
okkur manneskjur sem
lenda í manneskjulegum
vandræðum og bregðast við
þeim á manneskjulegan
hátt,“ segir Gross.
Ellen, sem er 36 ára göm-
ul, er ekki mikið fyrir það að
tala um einkalíf sitt. Hún
fæddist og sleit barnsskón-
um í New Orleans en fluttist
13 ára gömul til Texas ásamt
móður sinni eftir að foreldrar
hennar skildu. Foreldrar
hennar voru ákaflega guð-
hrætt fólk.
„Til að byrja með vill mað-
ur endilega verða frægur og
finnst frábært að allir viti
hver maður er,“ segir hún yfir
kaffibolla. „En eftir smátíma
finnst manni þetta þreytandi;
fólk talar alltaf mest um leið-
inlegu hlutina í lífi þeirra
frægu.“ Það er reyndar ekki
▲ dóttur sína. „Þá sjaldan að margt leiðinlegt hægt að nú á dögui
ftPIMACT I"
WHllliW ■•••• ~
HÚN ER (að eigin sögn)
sjálfselsk,
valdasjúk og
skapstirð,
en vill samt
kafa alla góða.
Og svo er hún ein
aðalsjjónvarps-
stjarnan f ár.
ég þurfti að skamma hana
fékk hún mig alltaf til að
hlæja á endanum." Ellen
hefur sem sagt verið að búa
sig undir framtíðarstarfið frá
blautu barnsbeini. Nú er hún
stórstjarna og hugmynda-
smiður gamanþáttarins „Ell-
en“, sem í dag nýtur gríðar-
legra vinsælda - eftir
skrykkjótt byrjunartímabil -
og er um þessar mundir á
dagskrá hjá Stöð 2. í þættin-
um fá hæfileikar Ellenar sem
gamanleikkonu og húmor-
ista að njóta sín til fulls en
hún hafði um margra ára
skeið komið fram sem
skemmtikraftur, eða „stand-
up comedian" á hinum ýmsu
stöðum, án þess að slá
verulega í gegn.
HLÝTT HJARTA I
KÖLDUM HEIMI
Nú á tímum kaldhæðni og
oft ruddalegs húmors reynir
Ellen að finna milliveginn
milli andstyggilegheita og
segja um Ellen. Sjálfri finnst
henni hún vera ómöguleg í
viðtölum: „Ég er aldrei nógu
fyndin í viðtölum vegna þess
að ég hugsa of mikið. Ég er
miklu skemmtilegri þegar ég
stilli rökréttri hugsun í hóf!“
KONUR í SJÓNVARPI
Viðtalið fer fram á kaffihúsi
í Los Angeles og Ellen stekk-
ur úr einu umræðuefni yfir í
annað. „Ég held að ég hafi
prófað allar sígarettutegund-
irnar sem fengust í sjoppunni
heima. Svo skrópaði ég í
skólanum og sat heima við
tilraunastarfsemi. Á tímabili
gekk ég í gegnum mentól-
stigið. Pabbi og mamma
vissu ekkert um þetta, þau
frétta þá fyrst af þessu ef þau
lesa þetta viðtal!11
Eigum við ekki að tala um
þáttinn? Upphaflega hét
hann „These Friends of Mi-
ne“, en svo breyttist hann í
„Ellen“. Hvað fólu þær breyt-
ingar í sér?
Eg er enn að þróa þennan
þátt og vona að hann eigi
eftir að breytast enn meira.
Mitt hlutverk varð smátt og
smátt veigameira, eftir því
sem framleiðendurnir fóru
að treysta mér betur og
persónan varð mótaðri.
Hvernig finnst þér að vera
stöðugt borin saman við aðr-
ar gamanleikkonur sem eru
eða hafa verið með sína eig-
in þætti?
Æ, ég veit það ekki. Fólk
ber mig saman við Lucille
Ball og Mary Tyler Moore og
það er auðvitað skjallandi
vegna þess að þeirra þættir
eru orðnir sögufrægir - hluti
af hefðinni, má segja. Ég
vona að það gerist líka með
minn þátt.
Er ekki erfitt að sýna ein-
hleypar konur f jákvæðu
Ijósi?
í þriðja eða fjórða hverjum
þætti er Ellen látin fara út
með einhverjum gæja og ég
hef fengið sterk viðbrögð frá
kvenkyns áhorfendum út af
því. Þær spyrja hvers vegna
Ellen þurfi alltaf að vera að
flækjast með einhverjum
karlpeningi! Er hún endilega
að leita sér að manni? Eg
skil viðhorf þeirra vel því að
m er gríðarleg
pressa á ein-
hleypum kon-
um; jaær eiga að
finna sér mann.
ertu ekki gift?
Þú ert nú komin á fertugs-
aldurinn. . . Er eitthvað að
þér?“ En þátturinn er skrifað-
ur af karlmönnum að mestu
leyti og þeir þurfa að skrifa
út frá því sem þeir upplifa
sem sjónarhom kvenna,
sem er auðvitað erfitt fyrir þá
þó að þeir geri sitt besta. Ég
er að svipast um eftir góðum
kvenkyns höfundum fyrir
þættina því að mér finnst
þáttinn vanta sjónarhom nú-
tímakonunnar.
Hvernig myndir þú lýsa
Ellen sem persónu?
Hún er einfeldningsleg að
því leyti að hún segir allt
sem henni dettur f hug. Á
sama tíma hefur hún stöðugt
áhyggjur af þvi að hún geti
sært fólk og hún vill hafa alla
góða. Það eigum við sam-
eiginlegt.
Að hvaða leyti eruð þið
ólíkar?
Við erum mjög ólíkar, aug-
Ijóslega. Það er til dæmis
þak á íbúðinni minni! Og
þegar ég er heima hjá mór
32 VIKAN 9. TBL. 1995