Vikan - 20.09.1995, Blaðsíða 14

KVIKMYNDIR
!
horfa á hann og hugsa:
„Þessi náungi er dásamleg-
ur!“ Hann getur alveg fengið
mann til að bráðna.
Þú er þekkt fyrir að hafa
gaman af smáhrekkjum við
tökur.
Já, en ég reyni nú að
komast hjá því að slasa fólk!
Einu sinni átti ég í svolitlu
stríði við einn af tökuliðinu. Á
endanum náði ég í risastórt
Já, ég og frú Filipi áttum í
miklu ástar-haturssambandi.
Ég hef aldrei þolað að láta
segja mér fyrir verkum. Ég
var alltaf að rífa kjaft við
hana, eins og maður gerir
þegar maður er ungur og
stefnulaus. Þá verður maður
algerlega óþolandi. Einhvern
tímann áttum við að fara
með einræðu og ég nennti
ekki einu sinni að læra mína.
SJÁLFRI SÉR NÓG
Sem barn og unglingur
flæktist þú um heiminn með
móður þinni sem söng
óperuhlutverk víða í Evróþu.
Varstu rótlaus?
Þegar ég var lítil þoldi ég
það ekki - að vera sífellt á
þvælingi. En í dag er ég feg-
in að hafa fengið að læra
þýsku og vita í hvaða húsi í
Salzburg Mozart fæddist og
Sandra
mætir á
frumsýn-
ingu kvik-
myndarinn-
ar While
You Were
Sleeping.
Með henni
eru foreldr-
ar hennar,
John og
Helga.
slökkvitæki, lét kalla á hann
og sprautaði froðu yfir hann
allan. En maður má auðvitað
ekki ganga of langt.
SJÚK í TÖLVUR OG
KJÚKLING
Þú ert mikil áhugamann-
eskja um tölvutækni og ert
m.a. áskrifandi að netkerfinu
„America Online“. Hversu oft
„plöggarðu inn“?
Mótaldið mitt er bilað svo
að ég hef trassað það und-
anfarið. Fyrst, þegar ég fór
að eiga við America Online,
fór ég beint inn á spjalllín-
urnar en ég þreyttist á því
því að það svaraði mér
aldrei neinn. Ég þoldi það
ekki!
Á America Online átt þú
þinn eigin aðdáendaklúbb.
Vinsæl spurning þar er:
„Hver er uppáhaldsmaturinn
þinn?“
Kentucky Fried kjúklingur
er í algjöru uppáhaldi, með
kartöflumús, brauði og maís-
kólfum. Ég get ekki lifað án
þess.
Margir hafa líka spurt eftir
sögum af þér úr mennta-
skóla, einkum sambandi
þínu við leiklistarkennarann-
Svo ég bjó til á staðnum eitt-
hvað bull um það hvernig
það væri að starfa sem lík-
snyrtir! Og hún sagði: „Stór-
fínt! Þú færð A.“ Og þá sagði
ég: „En ef ég segði þér að
ég hafi ekki haft glóru um
hvað ég var að röfla, fæ ég
þá samt A?“ Aumingja kon-
an var að verða gráhærð.
Hvernig skólastúlka varst
þú?
Ó Guð! Ég var hræðilega
halló. Ég var t.d. nýbúin að
vera í Þýskalandi um tíma
þegar ég kom í sjöunda
bekk og á meðan allir hinir
voru komnir í þröngar buxur
var ég í útvíðum. Og með
spennur í hárinu. Ég var ekki
kosin „Líklegust til að ná
langt“ en ég fékk þó titilinn
„Líklegust til að lífga uþp á
tilveruna" og ég var voða-
lega stolt af því. Ég hafði
nefnilega engan áhuga á því
að stjórna heiminum eða
verða fræg en mig langaði
framar öðru að fá fólk til að
hlæja, gera lífið aðeins
skemmtilegra. Þess vegna
laðast ég svona að gaman-
hlutverkum - það er svo erf-
itt og ögrandi verk að fá fólk
til að hlæja.
ég held að við systurnar sé-
um víðsýnni en ella vegna
uppeldis okkar. Við hræð-
umst ekki tilhugsunina um
að skella okkur út í eitthvað
nýtt. Ég er þakklát fyrir það.
Þú ert sjálfri þér nóg. Um-
gengstu fólk aðeins þegar
þú neyðist til þess eða er þér
það eðlilegt?
Ég hef alltaf haft ríka þörf
fyrir að geta bjargað mér
sjálf, vita hvernig fara eigi að
hlutunum. Þá þarf ég aldrei
að verða byrði á neinum út
af einhverjum smámunum.
En upp á síðkastið hugsa ég
oft sem svo að óg þurfi
kannski ekki endilega að
geta allt sjálf - þú veist,
„nennir ekki einhver annar
að keyra?" Stundum vildi ég
að ég leyfði mér að vera
kærulaus og hanga úti til
fimm á nóttunni og að ég
væri ekki svona stundvís og
nákvæm. Ég þarf að gera
eitthvað i þessu.
Hvernig hefurðu hugsað
þér að gera það?
Ég fékk hugljómun um
daginn. Þegar þessum
tveimur myndum er lokið
ætla ég að hóa í þrjá vini og
leigja með þeim risastórt
rúgbrauð með myndbands-
tæki og hljómtækjum og
keyra þvert yfir Bandaríkin.
Mig langar að sjá Nashville,
hús Presleys, New Or-
leans. . . og éta ostasamlok-
ur þar til óg fæ bólur af því.
Og vera í skítugum gallabux-
um allan tímann.
FIM AÐ FLÍSALEGGJA
Þú gerðir húsið þitt upp
sjálf. Hvernig kemstu hjá því
að láta strákana fá minni-
máttarkennd gagnvart þér?
Ekkert mál, ég passa mig
bara á því að gera ekki allt
vel! Sumt get ég gert sjálf,
við annað þarf ég aðstoð. En
ég kann vel við fólk sem get-
ur unnið með eigin höndum,
skapað eitthvað í höndun-
um. Mér er alveg sama hvort
það er að rífa hluti í sundur,
setja þá saman, skrifa, mála
eða höggva í stein. Ég er til
„Þaö var útilokaö annaö en aö taka eftir Söndru. Hún lét
alltaf eins og trúður,“ segir ein af gömlu skólasystrunum.
14 VIKAN 9. TBL. 1995