Vikan - 20.09.1995, Blaðsíða 11

Ef maður ætlar að ná
langt sem módel þarf
maður að vera öruggur
með sjálfan sig. Það er ekki
aðalatriðið að vera fallegur
því oft er verið að leita að
mönnum með sérstakt útlit,
einhverjum séreinkennum."
GUÐJÓN VILHJÁLMS-
SON, sem er aðeins 19 ára,
hlaut eldskírnina sem módel
í sumar. Hann dvaldi í fimm
vikur í Mílanó, borg fyrirsæt-
anna, þar sem samkeppnin
er gífurlega hörð.
Fyrir réttu ári sótti Guðjón,
ásamt unnustu sinni, nám-
skeið hjá Módelsamtökunum
og tók þátt í sýningu á veg-
um þeirra. Skömmu síðar
fékk hann boð um að
spreyta sig hjá Globe módel-
skrifstofunni í Mílanó þar
sem hann öðlaðist dýrmæta
reynslu. Núna starfar hana
fyrir nýjustu módelskrifstof-
una á íslandi, Eskimo
models. Hann taldi meiri
möguleika á fá verkefni hjá
þeim en Módelsamtökunum.
„Það kom mér í opna
skjöldu hvað fólk á Ítalíu var
opið. Allir heilsuðu með því
að kyssa mig á báðar kinnar
en það tók nokkra daga að
venjast þessu og hreinlega
inn er komið því stílisti sér
um allar stöður. Það eina,
sem maður þarf að geta, er
að setja upp ákveðið „look“
og vera afslappaður.
Er eitthvað ákveðið útlit
vinsælla en annað? Er til
dæmis kostur að vera Ijós-
hærður og bláeygur fremur
en dökkhærður og þrekinn?
„Þótt ég sé frekar grannur
var ég beðinn um að fara í
megrun til að kinnbeinin yrðu
meira áberandi. Það er kost-
ur að vera langleitur og þótt
kinnbeinin séu þokkalega
áberandi er andlitið yfirleitt
farðað til að undirstrika lín-
urnar enn frekar. Á Ítalíu eru
módel frá Norðurlöndunum
mun vinsælli en ítölsk módel
því þau þykja of venjuleg.
Norræna útlitið, Ijóst hár og
blá augu, er yfirleitt vinsælt.
Framleiðendur þekktustu
fatamerkjanna eru nánast
alltaf með ákveðnar skoðan-
ir um hvaða módel henti
best til að auglýsa fötin. Og
oft er verið að segja
ákveðna sögu með myndun-
um. Ég myndi ekki henta í
hvaða sögu sem er, ef út í
það er farið.
Annars er það oft spurning
um heppni hvort maður fær
„Flest módel ganga í bæði
störfin og mér finnst kostur
að gera hvorutveggja. Við
það öðlast ég reynslu og fæ
tilbreytingu. Sýningarnar í
Mílanó eru tvisvar á ári og
standa yfir f viku í senn.
Hönnuðirnir óska þá eftir að
fá að skoða ákveðin módel
sem þeir skoða vandlega.
Yfirleitt er þetta mjög ópers-
ónulegt því maður er látinn
ganga einu sinni til tvisvar
fyrir framan þá og síðan eru
þeir álitlegustu beðnir um að
koma aftur. Ég komst inn á
tvær sýningar og þótt ég hafi
verið stressaður í upphafi
fannst mér þetta lærdóms-
ríkt. Hlutirnir þurfa að ganga
svo hratt fyrir sig baksviðs
og maður er eins og hengd-
ur upp á þráð. Buxurnar eru
kannski nældar saman og ef
ég beygi mig til að reima
skóna getur allt sprungið ut-
an af mér.“
Hagnaðist þú fjárhagslega
af dvölinni í Mílanó?
„Nei, ég tapaði á henni en
mér finnst það ekki aðalat-
riðið svona í upphafi. Um-
boðsskrifstofan erlendis fær
helming allra greiðslna en
hún greiðir móðurskrifstof-
unni 10% af þeim hlut. Skatt-
„Líklega við Armani eða
Versace. Það er draumur-
inn.“
Kom þér eitthvað á óvart á
Ítalíu?
„Það er alveg Ijóst að þeg-
ar maður er ungur og
óreyndur er fólk í þessum
bransa að reyna að notfæra
sér mann. Bæði skrifstofan
úti og aðrir. Svo eru margir
hommar f kringum þetta á ít-
alíu. Mér var t.d. einu sinni
boðið far en þegar ég af-
þakkaði reyndi maðurinn að
draga mig inn í bílinn. Fé-
laga mínum var boðin góð
vinna ef hann yrði „sam-
vinnuþýður". Maður verður
að vera varkár í þessu eins
og öðru.“
Hvaða möguleika áttu úti í
hinum stóra heimi?
„Ákaflega litla um þessar
mundir því ég er svo ungur.
Þeir kölluðu mig bambínó á
Ítalíu. Ég verð bara að bíða
og sjá hvernig andlitið eldist.
Þegar ég verð orðinn 25 ára
get ég frekar velt fyrir mér
einhverjum möguleikum en
ég held að ég verði aldrei
stórt nafn í þessum bransa.
Ég ætti kannski möguleika á
að lifa af þessu en ég legg
ekki mikið upp úr því. Módel-
co
O
>
70
CO
—I
o
70
MIG BAMBÍNÓ'
M
taka upp þetta háttalag. Ég
átti ekki nema fimm eða sex;
myndir í möppunni minni
þegar ég fór út en þær höfðu
verið teknar á íslandi. ítölun-
um fannst myndirnar gagns-
lausar því þeir vilja hafa
ákveðna stemmningu í
myndum. Globe sendi mig
því í myndatöku og ein af
myndunum verður á forsíðu
þýska tímaritsins Envelope.
Ég fæ reyndar ekkert borgað
fyrir það en lít á það sem
kynningu.
Það dugar ekki að mæta (
eigin persónu í viðtöl og
reyna að koma sér þannig á
framfæri því þetta snýst um
það hvernig maður myndast,
hvort maður er afslappaður
fyrir framan vélina. Það er
ekki öllum gefið. Annars er
maður í rauninni eins og
ómótaður leir þegar á hólm-
eitthvað að gera. Það tók
mig tima að komast inn í rú-
tínuna og vita við hvern ætti
að tala til að koma sér á
framfæri. Ég var svo hepp-
inn að kynnast Ijósmyndara
sem hjálpaði mér töluvert.
Ég leigði íbúð, ásamt þremur
öðrum módelum, á vegum
Globe en ég var sá eini sem
fékk einhver verkefni. Þarna
var til að mynda strákur frá
Danmörku sem hafði verið á
forsíðum helstu tímarita í
heimalandinu en hann fékk
ekkert að gera á Ítalíu. Hafi
maður áhuga á að ná sér í
góðar myndir eru London og
Mílanó besti vettvangurinn
en New York og Japan eru
kannski helstu staðirnir fyrir
þá sem eru komnir með
góða möppu.“
Er það sjálfgefið að módel
gefi sig Ifka f sýningastörf?
urinn fær um 20% og þá eru
30% eftir handa módelinu.“
Hver eru laun karlmódela
miðað við fyrirsæturnar?
„Þau eru mjög lág en aftur
á móti eru laun bestu og
þekktustu fyrirsætanna
stjarnfræðileg. Ekkert karl-
módel verður nokkurn tím-
ann eins frægt og Cindy
Crawford, svo ég nefni
dæmi. Ég spurði eitt sinn
hver væri frægastur og við-
komandi spurði til baka hvort
ég meinti frægastur eða rík-
astur. Sá frægasti hefur ekki
efni á að koma á sýningarn-
ar í Mílanó þvf hann vinnur
mest fyrir tímaritin sem
borga illa. En sá ríkasti býr
líklega í Þýskalandi og fæstir
vita hver hann er.“
Við hvaða merki vildir þú
helst láta tengja andlit þitt
sem módel?
bransinn er ekki sá heimur
sem mig langar til að lifa í
því þar er komið fram við
mig sem útlit frekar en pers-
ónu. Fólk vill breyta manni
miðað við þau verkefni sem
eru fyrirliggjandi og það
verður þreytandi til lengdar.
Ég stefni á að Ijúka námi í
FB næsta vor og síðan ætla
ég í læknisfræði. Því námi
gæti ég lokið 26 ára gamall
og þá ekki óhugsandi að
reyna að vinna fyrir sér sem
módel samhliða framhalds-
námi í útlöndum. En ég gæti
alveg hugsað mér að vinna
við þetta næstu sumur því
það gefur mér tækifæri til að
skoða heiminn. Núna er ver-
ið að reyna að útvega mér
samning í Japan en námið
gengur alfarið fyrir." □
m
X
xr
o
70
o
7X1
70
xr
70
>'
z
CO
co
o
z
9. TBL. 1995 VIKAN 1 1