Vikan - 20.09.1995, Blaðsíða 13

UNG LEIKKONA FULL AF ANDSTÆÐUM
SEM MÓTLEIKKONA KEANU REEVES í KVIKMYNDINNI „SPEED"
SÍDASTLIDID SUMAR LÉK HIÍN HEILLANDI OG HUGDJARFAN
RÚTUBÍLSTJÓRA OG VAKTI MIKLA ATHYGLI. NÝJASTA MYND HENNAR,
„WHILE YOU WERE SLEEPING", SEM NÝLEGA VAR FRUMSÝND HÉR Á
LANDI, HEFUR HINS VEGAR GERT HANA AÐ STJÖRNU.
Sandra Bullock er eng-
inn nýliði í kvikmynda-
leik; bíófíklar muna ef-
laust eftir henni í fjölmörgum
aukahlutverkum undanfarin
ár. Hún var til dæmis grafin
lifandi í „The Vanishing“; og
sýndi frábæra takta sem
gamanleikkona á móti Syl-
vester Stallone í „Demolition
Man“. Þaö var einmitt hæfi-
leiki hennar til að leika
skarpar, hnyttnar kvenhetjur
sem gerði leik hennar í
„Speed“ svo eftirminnilegan.
Eftir frammistöðu sína í þeirri
mynd fóru handritin að
streyma inn - handrit að
myndum þar sem henni voru
ætluð aðalhlutverk en ekki
aukahlutverk.
Þó að það væri á allra vit-
orði að aðalhlutverkið í „Whi-
le You Were Sleeping" var
upphaflega ætlað Demi
Moore, sem gerði of háar
kaupkröfur, lét Sandra það
ekki á sig fá og sýnir í mynd-
inni sinn besta leik til þessa.
Þessa dagana er hún að
vinna að gerð myndarinnar
„The Net“ en það er tækni-
þriller sem fjallar um eitt af
helstu áhugamálum Söndru,
samskipti fólks á tölvuneti.
Og fleiri spennandi verkefni
eru í deiglunni.
Á tökustað myndarinnar
„The Net“ tekur Sandra á
móti blaðamanni með þéttu
handabandi og geislandi
brosi. Á næstu grösum má
sjá 25 ára gamla systur
hennar, sem les í makindum
sínum undir próf í lögfræði,
og andrúmsloftið er óþving-
að og tilgerðarlaust. Tveimur
dögum síðar er Sandra hins
vegar horfin skýringalaust, í
ekta Garbo-stíl, en lætur síð-
an vita af sér aftur þremur
dögum síðar - í símanum.
Og þegar viðtalið getur loks-
ins byrjað mætir hún blaða-
manni ógreidd, afslöppuð og
hirðuleysislega til fara, i hjól-
hýsinu á tökustaðnum. Á
hurðinni er stór mynd af
hundinum hennar.
HUNDAR OG FÓLK
77/ að byrja meö: Afhverju
er mynd af hundinum á
huröinni?
Þetta er hann Luigi minn.
Einhver stal honum um dag-
inn fyrir utan hús vina minna.
Allir í nágrenninu kannast
við hann svo að við erum
búin að setja upp plaköt út
um allt. Ég vona innilega að
einhver finni hann. Hann er
svo yndislegur að ég kalla
hann „Sendiherra kærleik-
ans“. Stundum finnst mér ég
alveg eins og asni þegar ein-
hver spyr mig hvað sé að og
ég svara: „Hundinum mínum
var stolið. . .“ En fólk, sem
ekki á hunda, skilur ekki
hvað þetta getur verið sárt.
Einu sinni drap flugfélag fyrir
mér hund og ég hélt að him-
inninn ætlaði að hrynja yfir
mig.
Hvernig fara flugfélög að
þvi að drepa hunda?
Ég var með tíkina í búri og
einhver hafði sett búrið alveg
við útblástursrörið á farang-
ursfæribandinu. Hún fékk
eitrun og ég var lengi að ná
mér. Nú verð ég
að fara að
finna lífi
mínu ein-
hvern annan
tilgang en
ást á hundum!
Þú hiýtur nú
aö finna huggun í
starfinu - ekki síst
með huggulegum
mótleikurum.
Kemur gott sam-
band afsjálfusér
eöa þarf aö
vinna að því?
Það er svo
misjafnt. Gott
samband milli
samleikara
getur verið
ýmist kynferð-
islegt eða bara
persónulegt og hvort heldur
sem er gerir það starfið - og
þar með myndina - ánægju-
legt og lifandi. Fyrir mér er
mikilvægast að viðkomandi
hafi svipaða kímnigáfu og
ég. Þannig var það til dæmis
með Bill Pullman (í „While
You Were Sleeping"). Okkur
kom vel saman frá upphafi.
Þetta virðist auðvelt.
Það er það ekki alltaf og
það er oft erfitt að horfa á
mótleikarann og ímynda sér
að maður sé ástfanginn.
Hvernig er ástfangið fólk í
framan? Með Bill gekk það
upp vegna þess að ég virði
hann sem manneskju og
sem leikara. Hann á yndis-
lega fjölskyldu, er fyndinn og
skemmtilegur og ég átti ekki
í neinum erfiðleikum með að