Vikan - 20.09.1995, Blaðsíða 63

TEXTI OG UÓSM.: EGILL EGILSSON
ÍSLENSK FYNDNI
Hallgrímur les um uppana úr bók sinni frá síðasta ári viö góöar undirtektir.
að bar vel í veiði eitt
sumarkvöld fyrir
skemmstu síðast í
ágústmánuði þegar drunga-
legir höfuðborgarbúar gátu
lyft sér upp með þvi að hlýða
annarsvegar á íslenska
sviðsgrínara og hinsvegar
innfluttan bandarískan sviðs-
grínara.
Hallgrímur Helgason,
myndlistarmaður og rithöf-
undur, tróð upp í sjálfu höf-
uðvígi Kvennalistakvenna,
Hlaðvarpanum, þar sem
Kaffileikhúsið er til húsa. Hér
var ekki um fyrsta skipti Hall-
gríms að ræða, heldur þriðja
skipti vegna síendurtekinna
óska. Þegar Vikan leit þar
inn var húsið orðið troðfullt
af fólki, þekktu sem óþekktu.
Og þegar Hallgrímur tók til
máls var hann nánast
óstöðvandi í tvo tíma, ef frá
er talið stutt kaffihlé. Og
Hallgrímur kom víða við,
flutti eigin verk, með við-
komu í ættarmótum íslend-
inga erlendis; Heimir Steins-
son og Rúv, Uxi og ný al-
sæla fyrir karlmenn voru
meðal efnis og það að taka
inn nógu mikið af getnaðar-
varnarpillum og fría ríkið
undan meðlagsgreiðslum. . .
í lokin fór hann á kostum
þegar hann lýsti óborgan-
legri tilraun til að reyna við
kvenréttindakonu á balli.
Lýsingarnar voru slíkar að
um sumar konur í salnum fór
hrollur og ekki var laust við
Jón Baldvin og fjölskylda
klappa Hallgrími lof í lófa
fyrir upplesturinn.
að brosið frysi á einstaka
kven(réttinda)manni.
Og enn aðrir sviðsgrínarar
heilluðu höfuðborgarbúa
þetta kvöld, því vestast í
Vesturbænum í hinu nýinn-
réttaða leikhúsi þeirra Lofts-
manna, Loftkastalanum,
voru sviðsgrínarar einnig á
ferð. Fyrstir á svið voru
Benedikt Erlingsson og
Hilmir Snær Guðnason.
Þeirra atriði fjallaði um „vin-
áttu“ karla á frekar bein-
skeyttan og opinskáan hátt
með kímni í farteskinu. Eitt-
hvað reru menn sér í sætun-
um undir þessu en tóku þó
heldur betur við sér þegar
Radíusbræður, hinir sívin-
sælu, stigu á stall og bættu
um betur með sínum vafa-
sömu neðanmálsbröndurum.
Eitthvað virðast vinsældirnar
hafa stigið þeim til höfðus
því þeir voru lengst á svið-
inu, í tæpan einn og hálfan
klukkutíma. Loks steig á
sviðið bandaríski sviðsgrín-
arinn, Dorothea Coelho. Ein-
hvern veginn náði hún ekki
góðu taki á hláturtaugum
landans með sínu banda-
ríska innflutta gríni um stór-
stjörnur heimalands síns.
Henni tókst þó að fá einn
gest til að hlæja viðstöðu-
laust nánast allan tímann
sem hún var á sviðinu.
Nema hann hafi ekki verið
búinn að jafna sig eftir þá
Radíusbræður/Elvisbræður.
Loftkastalamenn eiga þó
þakkir skildar fyrir þetta
framtak sitt i að lyfta upp
leikhúslífi landans á nýtt plan
og skemmtilegra.
Lokapunkturinn í þessu
rölti var svo að kíkja á dag-
skrá í Iðnó á vegum Óháðu
listahátíðarinnar. Dagskrá sú
var um karla sem lásu úr
verkum sínum um karla og
tilfinningalíf þeirra. Dagskrá-
in hét Kóngur rís og satt að
segja var lítið ris yfir dag-
skránni, nema þá lofthæð
hússins sem reis yfir allt
saman. Aftur á móti á Kaffi
Reykjavík var suðræn
stemmning með salsa og
mambó stæl og tveimur íðil-
fögrum fljóðum sem tókst
svo um munaði að breyta
landanum í alsælan kónga-
dansara, með trukki og dýfu.
Tilefnið var eins árs afmæli
Kaffi Reykjavíkur. □
Benedikt Erlingsson og
Hilmir Snær Guönason túlka
„vináttu“ karla á sinn hátt í
Loftkastalanum.
Radíusbræöur í viöeigandi
Elvisgervi sungu um reynslu
sína af Hamborg.
Leikþáttur í flutningi Vals
Freys Einarssonar á Kóngur
rís.
9. TBL. 1995 VIKAN 63
SKEMMTANALIFIÐ