Vikan - 20.11.1995, Blaðsíða 12

LEIKLIST
lags Reykjavíkur á Hamlet,
sem sett var upp áriö 1988.
Þar lék Guðrún Geirþrúði
drottningu og Sigrún var f
hlutverki Ófelíu. Þá var ekki
eins mikið um samleik að
ræða og í „Hvað dreymdi
þig, Valentína?" „Mér finnst
voðalega gaman að mæta
Sigrúnu núna af því að ég
finn hvað mikið hefur gerst
hjá henni sem leikkonu,“
segir Guðrún. „Mér finnst
hún á skemmtilegu stigi sem
leikari og það er gaman að
fylgjast með henni vinna.
Þessi sýning hefur þess
vegna verið dýrmæt.
Á æfingunum fukum
við stundum upp og
ég man eftir því að þá
kom ég alltaf hingað
heim og klagaði í
Ragnar ef mér fannst
Sigrún vera full upp-
vöðslusöm. En ég
endaði alltaf þessar
kvartanir mínar með
því að segja: En hún
er rosalega flink,
stelpan. Ég held að
við séum mjög iíkar.
Við verðum óskap-
lega ákafar ef okkur
finnst eitthvað. Ég er
hrædd um að það
hafi ekki alltaf verið
þægilegt fyrir leik-
stjórann þegar okkur
fór að finnast eitthvað
of mikið. En hann
hafði gott lag á að
sigla á milli skers og
báru.“
Hvað viðvíkur samstarfi
þeirra mæðgna segir Sigrún
að þegar til tals hafi komið
að þær ættu að leika saman
hafi hún orðið vör við tvenns
konar tilfinningar. Annars
vegar hafi henni þótt spenn-
andi að leika svona stórt og
viðamikið hlutverk á móti
móður sinni og hins vegar
hafi hún orðið hrædd.
„Ástæðan er sú að leikara-
vinna er mjög náin. Og þeg-
ar maður þekkir manneskju
svona vel eins og móður
sína þá verða oft átök. Sam-
band mæðgna er nefnilega
allt öðruvísi í einkalífinu
heldur en þegar farið er að
vinna að listsköpun. Bæði
hlutverkin eru mjög krefj-
andi, við förum allan tilfinn-
ingaskalann og hötumst
meiri partinn af sýningunni.
Þegar við fórum að vinna
saman skynjaði ég hvað við
erum miklar vinkonur vegna
þess að við getum haft and-
síður. Hún hafði verið með yf-
irlýsingar um að hún kæmi
aldrei til með að leggja fyrir
sig þessa vitleysu sem henni
fannst leikarastarfið vera og
Guðrún frétti það utan úr bæ
að hún hefði farið í inntöku-
próf. „Það þurfti nú ekkert
rosalegt ímyndunarafl á þessu
heimili til að láta sér detta í
hug að fara í skólann," segir
Ragnar sem hingað til hefur
ekki tekið þátt í samræðun-
um. „Mér þótti það rosalega
fínt,“ segir móðirin. „Þó svo að
hún hefði aldrei orðið leikkona
en samt farið í gegnum leik-
best. „Stór,“ segir hún kímin
og lítur á móður sína sem
skellir upp úr. „Þetta er alveg
hárrétt hjá stelpunni. Því
stærri því betri.“ „Ég vil fást
við sem ólíkust verkefni og oft
eru bestu hlutverkin þau sem
maður heldur að henti manni
ekki. Þá verður glíman við
þau meira ögrandi," segir Sig-
rún. Guðrún segir, meira (
gríni en alvöru, að sér henti
best að leika óskaplega góðar
og greindar konur sem segi
eitthvað gott á hverjum
morgni. Svo bætir hún við:
„Það var einhver útvarpsmað-
Mæögurnar
í leikritinu
Hvað
dreymdi þig
Valentína?
Þar leika
þær einmitt
mæögur.
listarskólann hefði hún eign-
ast eitthvað sem aldrei yrði
tekið frá henni. Leiklistarnám
nýtist manni f svo mörgu.
Skoðaðu bara æðstu stöðurn-
ar í þjóðfélaginu. Margt af
þessu fólki hefur byrjað að
læra leiklist."
GÓDAR OG GREINDAR
KONUR
Rætt er um leiklist og vinnu
leikarans. „Þetta er eins og að
segja sögur,“ segir Guðrún.
Sigrún samsinnir móður sinni.
„Það að segja sögur á ein-
hvern hátt er „element" sem
alltaf hefur fylgt manninum,11
segir hún. „Ef maður vill segja
sögu og láta hlusta á sig fer
maður að leika persónurnar
sem verið er að segja frá.“
Guðrún bætir við að það sé
undir leikurum komið hvort sá
sem hlustar á söguna fer ekki
bara að hugsa um eitthvað
annað. Sigrún er spurð að því
hvernig hlutverk henti henni
ur sem sagði við mig að hon-
um fyndist ég vera þekktust
fyrir gamanhlutverk. Mér þótti
vænt um það. Það hefur
aldrei verið minn draumur að
vera eingöngu dramatísk. Ég
hef þá teoríu að næstum allir
leikarar geti leikið drarna.11
Sigrún hlær. „Finnst þér það
ekki líka?“ segir móðir hennar.
„Nei, ég hef séð rosalega fína
dramatíska leikara sem ekki
geta leikið kómík og svo öf-
ugt.“ „Þetta er voðaleg della í
henni,11 segir Guðrún. „Talaðu
við þá sem eru reyndari. Við
skulum til dæmis tala um
Gísla Halldórsson. í mörg ár
hvarflaði ekki að neinum að
hann gæti leikið annað en
súperdramatísk hlutverk. Svo
fer hann allt í einu í kómískt
hlutverk í Daríó Fó og allur
bærinn ætlar að tryllast."
ÁKAFAR BÁDAR TVÆR
Síðast léku mæðgurnar
saman í uppfærslu Leikfé-
stæðar skoðanir án þess að
fara í fýlu. Það held ég að sé
vinátta. Og þessi vinna
styrkti þær stoðir.11
SNÆFRÍÐUR
ÍSLANDSSÓL OG
LEIKHÚSROTTAN
Karlmaðurinn leikur stórt
hlutverk í leikritinu „Hvað
dreymdi þig, Valentína?11 þótt
leikendur séu þrjár konur
vegna þess að þráin eftir
nærveru karlmannsins er
svo brennandi hjá þeim öll-
um. „Það eru varla skrifuð
betri hlutverk,11 segir Sigrún
sem er á sviðinu allan tím-
ann og leikur Valentínu.
„Hún leikur á alla strengi
sem hægt er að leika á og er
dálítið galin.“
„Ég geri mér fullkomlega
Ijóst að áður en ég teygi úr
tánum og dey þá á ég ekki
eftir að fá að leika mörg hlut-
verk sem jafnast á við Nínu
Petróvnu, segir Guðrún,
„Það er setning sem Valen-
tína segir í leikritinu: „Þegar
enginn karlmaður er í húsinu
þá finnur konan ekki fyrir lífi
sínu. Við hefðum báðar átt
að giftast.11 Þá segir mamm-
an: „Gift þú þig þá, ef þú
endilega þarft.11 „Það er eitt-
hvað annað en við mæðg-
urnar,“ segir Sigrún kímin.
„Mamma hefur gift sig þrisv-
ar og ég tvisvar. Mamma gifti
sig í fyrravor og ég fór með
henni í brúðkaupsferð til
Ástralíu. Við skildum eigin-
mennina eftir heima til að
vinna fyrir visakortinu."
Sigrún er byrjuð að æfa
hlutverk Snæfríðar íslands-
sólar í leikgerð Bríetar Héð-
insdóttur sem hún nefnir
„Hið Ijósa man“ en frumsýn-
ing verður eftir áramót. „Ég
vona að uppáhaldssetningin
mín úr Snæfríði íslandssól
sé í þessari leikgerð,11 segir
Guðrún. Sigrún vill vita hver
hún er. „Þegar Snæfriður
segir við fyllibyttuna, eigin-
mann sinn: Margt gæti ég
fyrirlátið þér Magnús minn
hefðir þú ekki látið berja úr
þér þessar tvær framtennur í
fyrra.“ Guðrún er að æfa
hlutverk leikhúsrottu ásamt
tveimur öðrum leikurum og
er verkefni þeirra að sýna
nemendum barnaskólanna
Borgarleikhúsið. „Ég hugsa að
það geti orðið jafn gaman hjá
þér í hlutverki Snæfríðar ís-
landssólar eins og hjá mér í
hlutverki leikhúsrottunnar,11
segir Guðrún við dóttur sína.D
12 VIKAN ll.TBL. 1995