Vikan - 20.01.1996, Blaðsíða 20

LISTGREINAR
TEXTI: ÞORDIS BACHMANN
GULUN
T
■ b
|ryggvi Oiafsson list-
málari er stór og
bangsalegur og frá
honum streymir hlýjan. Það
á því einkar vel við að hann
hefur nú snúið sér að barna-
bókum en Tryggvi var að
senda frá sér sína aðra bók,
sem kemur út samtímis í
Danmörku og á íslandi. Bók-
in heitir „Stórt og smátt“ og á
hverri opnu eru málverk í
fimm skærum litum. í bókinni
segir m.a. að „öll börn máli
myndir en sumir haldi því
áfram allt Iffið og þannig fólk
nefnist málarar". Þótt textinn
sé ekki langur er í honum
heilmikið umhugsunarefni og
hvatning, fyrir yngri sem eldri
börn. Ég tek Tryggva tali á
vinnustofu hans á Vester-
brogade, þar sem hann mál-
ar í takt við smelli fla-
mencodansara á
IRYGGVA
neðri hæðinni. Hvernig kom
til aö Tryggvi fór að senda
frá sér barnabækur?
„Ég setti mér þessa bók
sem verkefni síðastliðinn
janúar; maður þarf alltaf að
komast f gegnum janúar ein-
hvern veginn," segir Tryggvi.
„Annars byrjaði þetta í sum-
arbústað á Jótlandi, á jólum
fyrir um áratug. Þangað tók
ég með mér masónítplötur
og lék mér að því að mála
litlar landslagsmyndir á
staðnum. Þrándur, sonur
minn, sem þá var fimm ára,
fékk að vera með og mála
og þótti afar merkilegt þegar
ég var að blanda litina. Þá
útskýröi ég fyrir honum að
litir væru heitir og kaldir,
dökkir og Ijósir. Þetta skildi
STónr og smátt

hann vel og fór svo að gera
hlutina rétt og gerði sér síð-
an grein fyrir því að litaval er
líka tilfinningamál. Þegar
barnabörnin fóru svo að
koma, varð úr því að setja
þessar lita- og formhugleið-
ingar á bók.“
EINS OG
HAPPDRÆTTIS-
VINNINGUR
Barnabörnin eru orðin
fimm og Tryggvi hefur málað
málverk handa hverju þeirra.
Hann segir barnabörnin hafa
verið sér mikinn innblástur.
„Börn hafa svo góða kímni-
gáfu og næstum ótakmarkað
fmyndunarafl," segir hann og
bætir við að hann hafi sér-
lega gaman af aö skoða
barnaherbergi og sæki í það
hvar sem hann kem-
ur. „Ég hef svo gam-
an af öllum söfnum,
sama hvers kyns þau
eru og hef fengið mik-
ið myndefni út úr því
að skoða söfn.“ Tryggvi
segir barnaherbergi
spegla annars vegar
hvað börnunum sé gefið
og hins vegar áhugamál
þeirra sjálfra, sem vitan-
lega séu áhugaverðust.
Málverk bamabamanna
eru þannig af uppáhalds-
leikföngunum þeirra. Nú
er komið hráefnið í mynd-
ina fyrir það yngsta, en á
henni verða tuskudýrin
kútsins og tékkneskur
sþrellikarl úr tré frá afa.
„Þrjú þeirra eru alls ekki
skyld mér, af því að Gerður,
konan mín, átti strák fyrir. Ég
hef þó verið uppeldispabbi
hans og börnin hans líta á
mig sem afa. Þessi strákur
heitir Stfgur og er leiktjalda-
málari á fslandi núna. Ég
gleymi því aldrei, þegar ég
fékk hann. Það var eins og
að vinna í happdrættinu.
Hann var þriggja ára þegar
hann kom út til okkar og ég
fór strax að hjóla með hann
um alla Kaupmannahöfn.
Amma hans hafði alið hann
upp I guðsótta og góðum
siðum, og þegar ég sýndi
honum kirkjurnar, var hann
alltaf að leita að Jesú. Ég átti
voða erfitt með að útskýra
fyrir honum hvar Jesú héldi
sig. Við fllósóferuðum ógur-
lega mikið á reiðhjóli I þá
daga. Gígja, dóttir okkar
Gerðar, fæddist svo ári eftir
að Stígur kom hingað út.
Stígur á þrjú börn í dag og
Gigja tvö, svo þar eru komin
þessi fimm barnabörn, sem
ég kalla mín. Þau leyfa mér
að vera afi þeirra og ég er
ánægður með það,“ segir
hann.
KARAMELLA EÐA
TÚKALL
Leikföng eru Tryggva hug-
leikin þessa dagana og hann
minnist þess þegar faðir
hans lét smíða bíla handa
þeim bræðrum á Norðfirði í
den, auk þess sem þau
fengu blikkbíla eftir ferðir
togaranna utan. „Við áttum
meira að segja stigbíl, sem
við gátum setið I og stýrt.
Hann var svo fínn að við
seidum aðgang að honum.
Lægsta gjald var karamella
eða túkall," segir Tryggvi og
hlær. Hann var sjálfur kom-
FRH. Á BLS. 51