Vikan - 20.01.1996, Blaðsíða 13

Á KONUNGLEGA í K0BEN
en hann er meö í uppsetn-
ingu Lisu La Cour á Eldfær-
unum eftir H.C. Andersen.
Björn Wiinblad hefur hannað
búningana á litlu dansarana
en aldursforseti sýningarinn-
ar og sá sem dansar aöal-
hlutverkiö, er aðeins fimm-
tán ára.
Bekkurinn sem Hrafn er í
er einn sá fámennasti og tel-
ur aðeins fimm, en annars
eru allt niöur í tvö börn í
bekk. Fámennið hefur sína
kosti því þaö má segja að
hvert barn fái einkakennslu í
svo fámennum bekk.
TILRAUN EN ENGIN
TÍMASÓUN
Besti aldurinn til aö hefja
ballettnám er átta til tíu ára
fyrir telpur; drengir geta byrj-
að svolítið síðar. Yngri börn
geta skaðast vegna þess lík-
amlega álags er ballettnámi
fylgir og eldri börn missa
smám saman þann sveigj-
anleika sem þarf til að ná ár-
angri. Sé ballettnám hafið
seint á unglingsárum er trú-
lega óraunsætt að vonast
eftir glæstum frama í faginu.
„Foreidrarnir vita að heil-
mikið þarf að leggja á sig til
að komast alla leið og skilja
líka að við höfum börnin að-
eins eitt ár í einu. Það getur
alltaf eitthvað komið upp, rétt
eins og hjá fullvöxnum döns-
urum. Þau verða ekki dans-
arar á því einu að koma
hingað, þótt við vonum vitan-
lega að þau verði öll dansar-
ar. Þetta er tilraun en með
áhersluna á það að það er
engin tímasóun að vera hér.
Mjög margir þeirra, sem ekki
halda áfram í ballettinum,
verða leikarar. Þau læra hér
ýmislegt um listir og menn-
ingu, fyrir utan það að bera
sig rétt og glæsilega, standa
á sviði og taka þátt í sýning-
um, sem þau hafa mikla
ánægju af að vera með í,“
segir skólastjórinn.
„Komist fólk síðan að
þeirri niðurstöðu að námið
skili sér ekki verðum við að
segja nei við áframhaldandi
skólagöngu en veitum þá
gjarnan ráðgjöf um fram-
haldið. Hér læra þau, fyrir ut-
an dansinn, að fólk getur
ekki alltaf gert nákvæmlega
það sem það langar til, þau
læra aga og að taka tillit til
annarra. Hér f húsinu er
mjög mikilvægt að kunna að
taka tillit til annarra," segir
Anne Marie, sem sjálf er
ballettbarn í tvöfaldri merk-
ingu orðsins; foreldrar henn-
ar voru dansarar og hún var
sjö ára þegar hún hóf nám
við skólann sem hún stýrir í
dag. „Við dansarar gerum
meira en að horfa á okkur
sjálf í spegli allan daginn; við
lærum að bera virðingu fyrir
leikhúsinu og hvert öðru. Ég
hef tekið eftir því að mörg
börnin hafa afskaplega gott
af því að læra það. Sem
kennari er það líka skylda
mín að benda þeim ýtnustu
á að stinga nú nefinu ekki of
langt fram, þrátt fyrir að við
gerum okkur góða grein fyrir
því að alltaf er einhver hæfi-
leikameiri en aðrir. En maður
þarf líka að læra að bera
hæfileikana og börn eru
mjög slæm með að monta
sig hvort við annað. Ég lærði
ótrúlega mikið um það hve
grimm börn geta verið,
vegna þess hve mikiö ég var
notuð í leikhúsinu sem barn.
En þannig er það einnig í
hinu raunverulega lífi," bætir
hún við hress í bragði. „í. því
andrúmslofti, sem viö leggj-
um áherslu á hér, er tími fyrir
börnin okkar, það er tekið tillit
til þeirra og þau læra aö bera
virðingu fyrir sínu starfi og
vera öguð gagnvart því. Ekki
hef ég liðið fyrir það að hafa
ekki gengið í venjulegan
skóla og ég er búin að vera
hérna í húsinu frá því ég var
sjö ára,“ segir Anne Marie.
Anne
Marie
segir
Ágúst
Bourne-
ville hafa
hækkaö
þaó stig
sem
ballettinn
stóó á og
skapaói
hefó fyrir
karldans-
ara.
l.TBL. 1996 VIKAN 13
VIKAN I DANMORKU