Vikan - 20.01.1996, Blaðsíða 12

VIKAN I DANMORKU
Skóla-
stjóri og
kennari
Andra
Thors og
Hrafns er
Anne
Marie
Vessel,
eiginkona
Poul
Schluters
fyrrum
forsætis-
ráöherra.
Sú hefö að byrja
snemma á að ala upp
næstu kynslóð dans-
ara og leikara, er aldagömul.
Henni er viðhaldið í fjölleika-
húsum og hún er þekkt úr
kfnversku óperunni. í litla
konungsríkinu Danmörku, er
það konunglegi ballettinn
sem heldur merkinu á lofti
og það með sóma, ef marka
má reynslu tveggja íslenskra
drengja sem hófu þar nám í
haust. Þetta eru fyrstu ís-
lensku nemendurnir við
þennan virta skóla. Helgi
Tómasson starfaði að vísu
við látbragösleik í Tívolí, en
það var eftir að hann var
kominn á fullorðinsár.
200 börn sóttu um inn-
göngu síðasta vor og af
þeim náðu 56 inn og þau
stunda nú nám í tíu bekkjar-
deildum. Meðal þeirra eru ís-
lendingarnir Andri Thor Birg-
isson og Hrafn Stefánsson,
tólf og þrettán ára. Andri hef-
ur búið í Danmörku í fimm ár
og tók inntökupróf í vor en
þau stóðu í heilan mánuð.
Hrafn kom ekki til landsins
fyrr en í haust en fékk strax
inngöngu í skólann, enda
hafði piltur verið í Listdans-
skóla íslands í þrjú ár og
hafði ágætis undirstöðu.
Drengirnir og foreldrar þeirra
Ijúka einróma lofsorði á skól-
ann, kennara og alla að-
stöðu.
VIKAN spjallaði við dreng-
ina tvo og Anne Marie Ves-
sel Schluter, skólastjóra og
kennara: „Já, þetta eru fyrstu
íslensku nemendur í sögu
skólans, eftir því sem ég
best veit, og það er sannar-
lega merkilegt að allt í einu
skuli vera tveir,“ segir hún,
þar sem hún tekur á móti
blaðamanni í björtum húsa-
kynnum skólans í konung-
lega leikhúsinu. „Nú verðum
við að sjá til með framhald-
ið,“ segir hún. „Þeir eru í
eldri kantinum, Andri er á
mörkunum og Hrafn er nán-
ast of gamall, en bæði hafði
hann fengið ballettkennslu
áður og var áhugasamur og
komst því inn. Þar að auki
gildir öðru um drengi, þeir fá
langt reipi hérna,“ segir frú
Schluter, en maður hennar
er Þoul Schluter, fyrrum for-
sætisráðherra.
Danir leggja mikinn metn-
að í „þann konunglega", eins
og skólinn kallast í daglegu
tali. Til marks um metnaðinn
er skólavistin endurgjalds-
laus og því ekki efnahagur
foreldra er sker úr um hvort
barnið fær inngöngu, heldur
einungis efniviður sjálfs ein-
staklingsins. Nemendur fá
einnig ballettskóna frítt en
þurfa að vísu að leggja til
æfingaföt sjálfir.
Fyrir utan mikla dansþjálf-
un eru allar almennar grein-
ar kenndar í skólanum, sem
börnin sækja sex daga vik-
unnar. Oft er svo sýning sjö-
unda daginn. Ballettbörnin fá
sitt trúnaðarfólk í leikhúsinu,
sem er viðstatt allar sýningar
og fer með í sýningarferðir til
að halda utan um hópinn.
„Þau þarf að langa verulega
mikið að vera með því það
er ekki mikill tími til annars.
Þegar maður er kominn
hingað inn verður maður að
standa sína pligt,“ segir
Anne Marie. „Annars er
ágætt að læra það strax því
þannig er lífið. Og ef þú
spyrð börnin þá myndu þau
ekki vilja vera án skólans,"
bætir hún við.
Andri hafði ekki komið ná-
lægt dansi áður en hann fór í
inntökuprófin í vor, en hann
hugsar sér að leggja fyrir sig
kvikmyndaleik. Móðir hans,
Maríanna Friðjónsdóttir,
hafði sagt honum að dans-
nám við konunglega væri ein
albesta þjálfun sem leikari
gæti haft. Andri er nú þegar
kominn á fjalirnar, eftir nokk-
urra vikna veru í skólanum,
1 2 VIKAN 1. TBL. 1996