Vikan - 20.01.1996, Blaðsíða 48

UÓSM.: GUNNAR GUNNARSSON
Guöjón
£
o
Q_
(/)
■ Ævintýraþráin á sinn þátt í því að
menn stunda köfun. Leyndardómar
ægis heilla og kafarar kynnast öðr-
um heimi en við hin eigum að venj-
ast. Hafið lumar á miklum eyðing-
arkrafti og sumir kafarar ein-
beita sér líka að þvi að leita að
þeim mennska tolli sem þessi
ógnvaldur hrifsar til sín.
TEXTI: SVAVA JÓNSDÓTTIR
Það má iíkja köfun viö tré,“ segir
Guöjónsson, kafari og rafvirki, sem starf-
ar hjá Slysavarnafélagi íslands. „Önnur
greinin er sportköfun þar sem menn kafa sér til
ánægju. Þeir leita uppi flök og fara jafnvel til útlanda til
aö kafa. Hin greinin er atvinnuköfun en þá sjá menn um
viðgerðir og viðhald á skipum, hafnarmannvirkjum og
olíuleiðslum. Þetta er lítill markaður en frá því ég
fjórum
ég einungis
ið þrjú verkefni.
Þó karlar
meirihluta kafara
konunum alltaf
fjölga sem vilja kynnast
þessum dulheimi. „Konur
eru oft öruggari og þær eru
ekkert að sperra sig. Það er
sagt að konur séu betri bíl-
stjórar og ég held að þær séu
líka betri kafarar."
Félagar í Sportkafarafélagi
íslands sjá um kennslu í
sportköfun og grunnnám-
skeið kostar um fjörutíu
þúsund krónur. Atvinnu-
köfun er hins vegar
kennd í útlöndum. í
sportköfun er fariö í
gegnum bóklegan
feril þar sem meðal
annars er kennd
eðlisfræði, líffræði,
öryggisreglur, köfunaraðferðir og meðferð búnaðar. Byrjað
er að kafa í sundlaugum og á námskeiðunum er kafað
tvisvar til fjórum sinnum í sjó. Ákveðin grunnskilyrði þarf
að uþpfylla til aö geta lært aö kafa. Þeir, sem eru kvefgj-
arnir og fá oft stíflur í eyrun, eru ekki vel til þess fallnir
vegna þess aö ef þrýstingurinn jafnast ekki er hætta
á að hljóðhimnan sþringi. Guðjón segir að fyrsta
skiptiö sem farið er í sjóinn, sé frekar ógnvekj-
andi. „Sums staðar erlendis má lofthrætt fólk
ekki læra aö kafa. Þar er skyggnið oft svo
gott að það sést niður á botninn sem getur
„Á ákveönu dýpi fer manni aö líöa
ákaflega vel,“ segir Guöjón, sem hér
sést klár i köfun.
48 VIKAN 12, TBL. 1995