Vikan - 12.04.1999, Side 14

Guðmundur Oddsson var besti vinur Fannars, skólafélagi og jafnaldri. „Að missa
Fannar er það voðalegasta sem fyrir mig hefur komið. Ég mun aldrei jafna mig á því.
Að hann skyldi deyja í bílslysi fékk mig og skólafélaga okkar Fannars til að hugsa
meira um umferðaröryggismál. Við héldum eftirminnilegan fund á 18 ára afmælisdegi
Fannars þar sem kaldar staðreyndir komu fram, fund sem enginn gleymir. Við komum
einnig upp skiltum þar sem minnt er á bílbeltanotkun og varað við hraðakstri. Ég er
ekki frá því að ungt fólk nái betur til jafnaldra sinna en aðrir þegar kemur að fræðslu
og umræðu um jafn mikilvæg mál. Slysið og dauði Fannars eru alltaf í huga mér.“
Anna með Jófríði, dóttur sinni, við heimili fjölskyldunnar að Þoru-
stöðum 4 í Eyjafjarðarsveit. „Ég stend mig svo oft að því að hugsa
um það að Jófríður fái ekki að alast upp með bróður sínum, hvað
hefði orðið úr honum, hvernig lífshlaupið hans hefði orðið, hefði
hann eignast konu og kannski börn og margt margt flcira!
kenna börnum að borða holl-
an mat en við notum þetta
orð ekki yfir þá aðgerð. Orð-
ið forvörn missir sig í þessu
samhengi.“
Dauðaslys í umferðinni á
síðastliðnu ári voru fleiri en
mörg undanfarin ár. Fyrir
móður sem missti barn í
bílslysi eru slíkar fréttir erfið-
ar og ýfa upp sár sem aldrei
gróa. „Ég verð svo óskaplega
reið þegar ég heyri af bflslys-
um og að ungt fólk láti lífið.
En mér þykir einnig gott að
fjölmiðlar eru farnir að láta
þess getið hvað olli slíku slysi.
Viðkomandi var ölvaður,
ekki í bflbelti, á allt of mikl-
um hraða o.s.frv. eru hlutir
sem við heyrum í fréttum, en
við megum heldur ekki
gleyma fréttunum af fólki
sem sleppur lifandi og án
teljandi meiðsla úr bílslysum
vegna þess að notaði bílbelti!
Að fá þessar staðreyndir
beint í eyrað er hluti af því að
minna fólk á að svona er
raunveruleikinn," segir Anna
og nefnir því til staðfestingar
að vinir Fannars hafi haldið
fund um umferðaröryggi 20.
júní 1996, sama ár og Fannar
lést og daginn sem hann hefði
orðið átján ára, í þeim til-
gangi að ná til ungs fólks og
minna það á að aldrei sé of
varlega farið í umferðinni.
Unga fólkið geti sjálft haft
mest áhrif í þessari baráttu
því það nái best til jafnaldra
sinna, þeirra sem séu í stærsta
áhættuhópnum þegar komi
að bflslysum. „Þau gerðu
þetta þrátt fyrir að vera í
miklum sárum svona stuttu
eftir slysið og ég dáðist að
þeim. Þetta var þó sennilega
rétta augnablikið, meðan sár-
in voru ennþá opin, því þá
náðist svo vel til allra. A
fundinn buðu krakkarnir
Ragnheiði Davíðsdóttur og
hún rak grófan, mikinn og
harðan áróður. Hún sýndi
myndir af illa leiknum og
ónýtum bílum eftir árekstra
og veltur og viðtöl við fólk
sem hafði verið svipt öllu á
einu andartaki og ég vona að
þetta sitji ennþá í unga fólk-
inu. Húsið var troðfullt af
ungu fólki og eftir fundinn
var slegið upp afmælisveislu.
Þetta var óskaplega ljúft en
mikið tók það á. Ég held að
allir hafi haft gott af þessu.“
Það er erfitt að hugsa til
þess að dauðaslys þurfi til svo
fólk fari að velta bættu um-
ferðaröryggi fyrir sér. „Að
missa barnið sitt er það erfið-
asta sem lagt er á nokkurn
mann,“ segir Anna og sorg
hennar er auðvelt að lesa úr
andlitinu á henni. „I slíkum
raunum hjálpar manni að
hugsa sem svo að það hafi
verið einhver tilgangur með
dauða Fannars. Það blundaði
í mér reiði eftir slysið sem ég
vissi ekki alltaf að hverju
beindist en auðvitað var ég
reið út í Guð, þann sem okk-
ur er sagt að öllu ráði. Ég
spurði hvað Hann hefði með
Fannar að gera, af hverju ég
mætti ekki hafa hann hjá mér.
Eftir því sem ég hugsaði
meira um tilganginn þá veit
ég að honum var ætlað annað
hlutverk. Mér finnst afskap-
lega gott að trúa því og
minningarnar á maður, þær
tekur engin frá manni.“
aukna löggæslu, það hefur
sannað sig að með aukinni
gæslu þá gæta menn frekar að
sér og það kemst jafnvel upp
í vana! En þar vantar fjár-
magn. Bílafloti íslendinga
hefur stækkað gífurlega, en
hvað með þá með sem gæta
eiga laga og réttar hefur þeim
fjölgað í samræmi við það. Ég
er ansi hrædd um ekki!
Ég hef líka velt því fyrir
mér hvort orðið - forvarnir -
eigi nógu vel um hluti er snúa
að umferð og öryggi, hvort
það sé ekki of mikið notað.
Ég ræddi þetta við Ragnheiði
Davíðsdóttur hjá VÍS og
nefndi að orðið fældi frá. Við
ættum að sjálfsögðu að taka
umræðu um umferðaröryggi
sem eðlilegri fræðslu í upp-
eldinu eins og það að borða
hollan mat og klæða sig vel.
Það er ákveðin forvörn að
ur á bremsuna og hvað gerist
þá?
Ég var ánægð þegar
punktakerfið var tekið upp
en ég hefði viljað sjá tekið
enn harðar á þessum málum.
Það á tvímælalaust að sekta
fólk sem brýtur af sér og
hækka sektirnar. Fólk horfir
alltaf í peningana. Ef fólk fer
yfir leyfilegan hámarkshraða
á að svipta það ökuréttindum
á staðnum. Það eru margir
ósammála mér og m.a. mað-
urinn minn. Hann vill meina
að hámarkshraði eigi að fara
eftir aðstæðum sem krefst
þess að vegi þyrfti að merkja
mjög vel. Ég er hins vegar
ekki sammála þessu. Það eru
kindur og hross víða á veg-
um, sem skapa skelfilega
hættu. Við þurfum að miða
við aðstæður eins og þær eru
en áður en hægt er að breyta
nokkru þyrfti að girða af all-
an búfénað sem
gengur laus með
afleiðingum sem
allir þekkja. Ég
vil líka sjá stór-
14 Vikan