Vikan - 12.04.1999, Blaðsíða 16

Texti: Þórunn Stefánsdóttir
Myndir: Hreinn Kreinsson
Hjónin Jóii Freyr Þórarinsson og
Matthildnr Giiöniundsdóttir og
Gunnar Þorláksson og Kollirún
Hauksdóttir voru heiöruð á af-
uuelishátíöinni fyrir góöa þátt-
tiiku. Þau Jón Freyr og Matthild-
ur hafa niætt á 98 af 100 skemmt-
iin 11 iii Laufsins og þau Kolhrún og
Gunnar á flestar skeniintanirnar.
Metþátttak-
anda var á af-
niælishátíöiniii
sem jafnfraint
var árshátíö
Laufsins.
16 Vikan
Mikiö væri gaman ef hægt væri að fara á almennilegt ball þar
sem hjón gætu dansað að vild án þess í sífellu að rekast á
drukkna gesti á dansgólfinu. Þessu var Sigrún Gissurardóttir að
velta fyrir sér þegar hún lá veik heima fyrir 25 árum.
LAUFI
KJÓnaklúbburinn'
Árni Iiiginiundarson, núver-
andi forniaöur, og kona
hans Stefanía Bjiirnsdóttir
ásamt Sveini H. Skúlasyni,
fyrsta forinanni félugsins, og
konu hans Sólveigu Er-
lendsdóttur.
Félagsskapurinn sem
stofnaður var upp úr
vangaveltum Sigrúnar
og hlaut nafnið Laufið hélt
upp á 25 ára afmælið nú á
dögunum með glæsibrag. Sig-
rún lét nefnilega vangavelt-
urnar einar ekki nægja heldur
hóaði hún heim til sín í
Granaskjólið fjórum eða fimm
pörum sem öll voru vinir
hennar og áttu það öll sameig-
inlegt að hafa gaman af því að
dansa. Til þess að byrja með
héldu þau böll í Templarahöll-
inni og hringdu í vini og
vandamenn til þess að láta
vita af þessu nýja félagi. Gólf-
ið í Templarahöllinni var nógu
stórt til þess að hægt væri að
sveifla sér í polka og ræl. Eitt
skilyrði þurftu félagsmenn að
uppfylla. A.m.k. annað hjón-
anna þurfti að vera yfirlýstur
bindindismaður. „Það er nú
ekki svoleiðis ennþá,“ upplýsa
þeir Sveinn H. Skúlason, fyrsti
formaður félagsins, og Árni
Ingimundarson, núverandi
formaður. En það er ein regla
í heiðri höfð og hún er sú að á
böllunum okkar er áfengi ekki
haft um hönd. Það hefur sýnt
sig að það kemur svo sannar-
lega ekki að sök, fólk kemur
til þess að dansa og þarf alls
ekki á áfengi að halda til þess
að skemmta sér og öðrum.
Önnur regla var einnig við
lýði fyrstu árin sem Laufið
starfaði og hún var sú að karl-
arnir ættu að klæðast smóking
og konurnar síðum kjólum.
En það var nú bara í byrjun
og nú er klæðnaðurinn ákaf-
lega frjálslegur. Undantekn-
ingin var þegar haldin voru
svokölluð þemaböll, en þau
voru nokkur fyrstu árin. Þá
voru t.d. haldin sjóræningja-
böll og charlestonböll og auð-
vitað urðu gestirnir að mæta
klæddir samkvæmt því.
Hluti af upphaflegu félög-
unum er nú að nálgast sjötugs-
aldurinn en þeir Sveinn og
Árni segja að stærsti hópurinn
sé milli fimmtugs og sextugs.
„Enn bætast nýir félagar í
hópinn en auðvitað dettur
fólk út líka. Það er kannski
eina áhyggjuefnið að við eld-
umst og endurnýjunin er ekki
mjög hröð. Samkvæmt reglum
klúbbsins dettur fólk sjálf-
krafa úr félaginu ef það mætir
ekki í þrjú til fjögur skipti án
þess að boða forföll. Stofn-
endurnir settu strangar reglur
þar að lútandi í upphafi og
þetta fasta form hefur haldið
félagsskapnum saman. Nýir
félagar eru teknir inn eftir að
hafa verið gestir einhverra fé-
lagsmanna í tvö skipti. Þá geta
þeir sótt um inngöngu í félag-
ið. Margir félagsmanna hafa
farið í dansskóla og kynnst
þar fólki sem hefur orðið fé-
lagsmenn. Þannig eru stöðugt
að myndast kunningja- og
vinasambönd í gegnum starf-
semina."
Laufið heldur uppi geysi-
lega öflugri starfsemi. Haldin
er fimm böll árlega og árlega
er haldinn sumarfagnaður þar