Vikan - 07.06.1999, Blaðsíða 56

Texti: Steingeróur
Steinarsdóttir
Saman í saumaklúbbi þótt þær bui i sitt hvorri heimsalfunni
Sjö konur halda upp á
fimmtugsafmæli í Ástralíu
tíma hinum megin á hnettin-
um og sumir hinna búið
tímabundið utanlands.
í stelpubekk á handa-
vinnubraut í gagnfræðaskóla
í Reykjavík árið 1966 kom
fljótlega í ljós að nokkrar
stelpnanna áttu ákaflega vel
skap saman og
stofnuðu þær
saumaklúbb.
Seinna héldu
þær sitt í hvora
áttina en alltaf
hélst samband-
ið. Þær giftu sig,
stofnuðu heimili
og nokkrar
þeirra fluttu úr
i landi. Ein þeirra
I var Guðrún
| Ingimarsdóttir
sem hélt alla
leið til Perth í
Ástralíu ásamt
manni sínum
Ásgeiri Helga-
syni. I Ástralíu
var þá skortur á
iðnaðarmönn-
um og bifvéla-
virkjar, eins og
Ásgeir er, voru
eftirsóttir; svo
eftirsóttir að
__ Ástralir buðu
þeim fríar ferðir út. Þau
hjónin ætluðu aðeins að
dvelja í tvö ár en þau urðu
fimm. Þá komu þau heim
aftur og dvöldu nokkur ár
hér en fannst lífið auðveld-
ara úti og Ástralía togaði í
þau svo þau héldu út aftur.
Saumaklúbbssystur Guð-
rúnar eru sammála um að
Meðal þess sem vek-
ur athygli erlendra
kvenna sem setjast
hér að eru saumaklúbbarnir.
Þær eru undrandi á hversu
vel íslenskar konur rækta
vináttuna og hvað böndin
sem bundin eru í sauma-
klúbbunum eru sterk og
endingargóð. Þetta þekkja
íslendingar mætavel og þyk-
ir ekki mikið til um en það
hlýtur að vera nokkuð sér-
stakt að saumaklúbbur hafi
haldist starfhæfur á fjórða
áratug þrátt fyrir að einn
meðlimur hans hafi verið
búsettur nær allan þann
56 Vikan
það sé fyrst og fremst hún
sem haldið hafi lífi í glæðum
klúbbsins þrátt fyrir fjar-
lægðirnar öll þessi ár. I hvert
sinn sem þau hjónin hafa
komið í heimsóknir heim til
Islands hefur klúbburinn
hist. Önnur úr klúbbnum,
Rannveig Ásbjörnsdóttir,
bjó einnig utanlands, nánar
tiltekið í Svíþjóð, meðan
maður hennar lauk sérfræði-
námi í læknisfræði en þrátt
fyrir það rofnaði sambandið
aldrei.
Vildu vakna og sofna
undir sama þaki
I einum af fyrri heimsókn-
um þeirra Guðrúnar og Ás-
geirs til íslands var því sleg-
ið fram meira í gamni en al-
vöru að konurnar í sauma-
klúbbnum ættu að halda
upp á fimmtugsafmæli sín í
Ástralíu hjá
þeim. Guðrún
tók þær á orð-
inu og fór
fljótt að skipu-
leggja komu
þeirra. Það er
löng leið til
Ástralíu og
lengi vel voru
þær ekki vissar
um að þeim
tækist þetta.
Páskarnir féllu
hins vegar
ágætlega að
ferðatímanum
og þá gátu þær
allar farið,
ásamt mökum,
nema ein sem
var að láta ferma tvíbura,
yngstu börnin sín, á sama
tfma.
Guðrún undirbjó komu
vinkvenna sinna vel og
skipulagði margar ferðir fyr-
ir hópinn. Fyrst fóru þau í
rútuferð og dvöldu tvo daga
í sumarhúsum í nágrenni við
vínekrur sem þau skoðuðu
en næst var tekin á leigu
skúta sem sigldi um með
þau í heilan dag á Perthflóa.
Meðal annars heimsóttu þau
Rottnest Island, litla eyju
þar sem pokadýr eru nánast
einu íbúarnir. Þessi pokadýr
eru staðbundin þarna í
eynni og hafa aldrei flutt sig
út fyrir hana. Fyrstu hvítu
mennirnir sem þarna stigu á
land héldu að þetta væru
rottur en þetta eru fremur
lítil pokadýr. Dýrin eru frið-
uð og svo gæf að hægt er að
Hópurinn uinkringdur dönsurununi sem svo
niikiö var haft fyrir aft fá í veisluna. í liaksýn
sést niálverk Þuríftar af Siuefellsjökli.