Vikan - 26.10.1999, Qupperneq 14

Texti: Vala Ósk Bergsveinsdóttir
út yfir gröf
og
ínn
ar tvær eru eintómt rugl og vitleysa. í
mínum litla heimi, án GSM-síma,
þyrfti maður aldrei að standa í Bónus
við hliðina á konu sem er með símann
sinn límdan við eyrað og segir við ein-
hvern á hinum enda línunnar: „Það
fylgja stuttermabolir með pylsupökk-
unum í dag. Hvað viltu marga pakka?
Og ef ætlunin er að hitta einhvern í
fjölmenni niðri í bæ er auðveldlega
hægt að segja, „Ég verð niðri á torgi,
undir klukkunni, klukkan þrjú."
Punktum basta."
Það er miklu skárra að vera í strætó
og hlusta á fólk svara í símann og
segja, „Sko ég er í strætó" heldur en,
horfa upp á fólk sem talar í síma og
ekur bíl á sama tíma. Ég hef ekki leng
ur tölu á öllum þeim
skiptum þegar ég
hef næstum
því orðið
fyrir bíl öku-
manns sem er
of upptekinn
við að tala í
símann til þess
að geta keyrt. Ég
verð nú samt að viðurkenna að
þetta hefur skánað og æ fleiri eru
komnir með handfrjálsan búnað í bíl-
„Er á leiðinni í
smíðastofuna“
Svo eru það öll skóla-
börnin sem telja for-
eldrum sínum trú um
að það sé nauðsynlegt
að vera með GSM-
síma í skólanum. „Ég
er að fara úr mynd-
menntastofunni og er á
leiðinni á klósettið. Hittu
mig á fótboltavellinum".
-jafnvel
Eintóm vitleysa
Ég á mér draum eins og fleiri.
Draumurinn er að fá að lifa í samfélagi
þar sem engir GSM-símar eru til. Fólki
finnst ég nú vera hálf „halló" þegar ég
einhverjum í
stórverslun. Ég get nú líklegast ekki
mótmælt því að í fyrsta tilvikinu væri
síminn hentugur en þar fyrir utan á ég
ekki einu sinni bíl. En hinar ástæðurn-
segi því frá draumnum mínum og það
horfir á mig eins og ég hafi sagst vera
að hugsa um að breyta baðherberginu
í setustofu og ætli þess í stað að koma
upp kamri úti f garði og síðan fer fólk
að telja upp kosti þess að eiga GSM-
síma. Hvað ef bíl-
inn bilar, eða ef
maður ætlar að
hitta kunningj-
ann á stað sem
maður veit
ekki nákvæm-
lega hvar er
eða ef
mað-
ur
Það er ekki lengur hægt að
ganga niður Laugaveginn, fara
út í búð eða í ræktina án þess
að rekast á annan hvern mann
með GSM-síma límdan við
eyrað. Símarnir hringja í tíma
og ótíma, í kennslustundum, á
leiksýningum og jafnvel í jarð-
arförum. Maður getur orðið
brjálaður á þessu GSM æði!
Hafið þið einhvern tím-
ann lent í samræðum
um það hvernig lífið
væri án nútímaþæginda
eins og til dæmis upp-
þvottavéla eða skyndibitastaða? Ég
var í strætó um daginn, sem er svo
sem ekki frásögu færandi, nema
hvað rétt hjá mér sat kona sem var í
slíkum umræðum.
Nútímaþægindin
sem hún ræddi um
voru GSM-símar og
umræðan fór
einmitt fram í slík-
an síma. Ég fór sjálf
að reyna að ímynda mér
hvernig lífið væri án þessara síma.
Ég hefði náttúrulega misst af þessu
líka rosalega skemmtilega símtali sam-
ferðarkonu minnar og leiðarlýsingum
hennar ef þessir símar væru ekki til.
„Við erum á leiðinni upp Hverfisgötu
og vorum að fara fram hjá bílastæða-
húsinu. Ne-ei, þú ert hugsa um bíla-
stæðahúsið sem er á móti Þjóðleikhús-
inu." Hver hefði viljað missa af
þessu safaríka samtali?
14 Vikan