Vikan - 23.11.1999, Blaðsíða 7

Eg sagðíupp í
árið 1972. A mér
brunnu miklar of
sóknir. A meðan
ég lék bar var
alltaf verið að
hnvta í mig,______
Akveðnir leikarar
ofsóttu mig hrein
lega og bað var
hryllingur fyrir
ungan mann að
lifa við slíkt
í mig. Ákveðnir leikarar ofsóttu
mig hreinlega og það var hryll-
ingur fyrir ungan mann að lifa
við slíkt ástand. Eg fann að ég
þurfti að vinna að þessu mál-
efni, sjálfs mín vegna.
Eg vissi að fleiri en ég væru
svona en á þessum tíma var ég
eingöngu að hugsa um að ryðja
brautina fyrir sjálfan mig. Ef
maður gerir ekkert í málinu
sjálfur, þá gerist ekki neitt. Ég
fór að gangast við því í tali að
vera hommi. Það var erfitt en
það vandist.
Á þessum tíma þegar ofsókn-
irnar voru sem mestar fékk ég
margar ofbeldishótanir. Það er
erfitt að lifa við ótta, að þora
ekki að ganga um göturnar eftir
ofbeldishótanir. Menn reyndu
að ráðast á mig. Þegar ég leitaði
hjálpar hjá öðrum, þá trúði fólk
mér ekki. Ég held að fólk geri
sér ekki alveg grein fyrir alvar-
leikanum. Ég vildi ekki enda
sem lík í polli, fólk verður að
skilja það. Hér á landi hafa
menn horfið fyrir minni sakir
en þær að vera hommar. Lífið
er hættulegt og þá er spurningin
hvað vill maður gera í því.
Hvaða leikreglum vill maður
fylgja og í hvað umhverfi vill
maður lifa?
Ég fór fljótlega út á land til
að leikstýra. Ég hef alltaf haldið
því fram að í baráttu svari mað-
ur ekki ofsa og látum í sömu
mynt, þá myndast bara eitt stórt
rykský. Stál í stál. Harmur.
Framfarir byggjast á sáttum og
gagnkvæmum skilningi. Maður
verður alltaf að halda ró sinni,
það er lykilatriði í allri baráttu.
Það sem skiptir máli er hvernig
maður kemur fram og reynist
sjálfur. Ég hef alltaf lagt áherslu
á að vera ábyrgur í minni vinnu,
hvort sem ég er að leikstýra eða
halda tónleika. I gegnum árin
hef ég sýnt og sannað hæfileika
mína. Störf mín hafa haft miklu
meiri áhrif en allt umtal. Menn
hafa líka komið til mín og sagt:
Fyrst var ég dauðhræddur við
þig. En þú ert allt öðruvísi en
ég hélt að þú værir!
Þegar maður stendur sig vel
og hefur gott orðspor fær mað-
ur líka vinnu. Ég er mjög agað-
ur í vinnu og blanda aldrei
mínu einkalífi í vinnuna. Það
hefur alltaf verið mottó hjá
mér."
Hörður er hommi!
Það er óhætt að fullyrða að
Hörður hafi kastað sprengju
„Og ekki er Hetta einhuer fóbía í mér bví fagmenn í f járöflun koma gapandi
hissa til mín hegar beir hafa lagt út í að reyna að útvega mér styrki. Það er
inn í íslenskt þjóðfélag með op-
inskáu viðtali í Samúel árið
1975. Hörður lýsti því yfir að
hann væri hommi. Slíkt ræddu
menn ekki á opinberum vett-
vangi á þessum tíma. „Menn
töluðu um að ég hefði þegið
peninga fyrir viðtalið, en það
gerði ég ekki. Ég gerði þetta
eingöngu af hugsjón. Ég hefði
eyðilagt það sem ég var að
meina ef peningar hefðu verið í
spilinu."
Blekið var varla þornað á
Samúel þegar Hörður var út-
skúfaður úr þjóðfélaginu. Hann
hætti að fá atvinnutilboð, gat
ekki fengið leigða íbúð og varð
fyrir aðkasti á ólíklegustu stöð-
um. „Ég hafði aldrei hugsað út í
afleiðingarnar. Slíkt gerir ekki
kappsfullur, ungur maður. Frá
þessum tíma hefur mér verið
neitað um alla styrki sem tengj-
ast listinni. Þegar ég lít til baka
sama hvert beir hafa leitað, alls staðar skella menn í begar beir heyra nafn
mitt. Einn forstjorinn lét hafa eftir sér að hann myndi aldrei láta nafn síns
Vikaii 7
fyrirtækis tengjast nafni manns með slíkan lífsstíl!“
Texti: Margrét V. Helgadóttir
Myndir: Hreinn Hreinsson