Vikan - 23.11.1999, Blaðsíða 44

Markgreifinn
starði reiði-
lega á hana.
Það voru að
minnsta kosti þrjár villur í
bréfinu sem þú skrifaðir fyr-
ir mig í gær ...
Greifynjan greip fram í
fyrir honum. Lionel, sendi-
boðinn bíður eftir svari. Þú
ættir að lesa bréfið.
Það er óþolandi að fá ekki
einu sinni að borða í friði,
sagði hann reiðilega.
Hann tók upp bréfið sem
var með skjaldarmerki
Strathvegons fjölskyldunnar.
Hann fékk sér kaffi og byrj-
aði að lesa.
Ég hef nú aldrei vitað
annað eins, sagði hann
öskureiður. Greifynjan
horfði kvíðin á hann spurði:
Hvað er að, Lionel? Frá
hverjum er bréfið?
Það er frá Elizabeth Strat-
hvegon, svaraði markgreif-
inn. Og að mínu mati er
þetta bölvaða bréf hreint út
sagt óforskammað.
Með allri virðingu fyrir
þér, Lionel, þá kæri ég mig
ekki um að þú talir svona
þegar stúlkurnar eru við-
staddar, sagði hún reiðilega.
Hvað er svona óforskamm-
að? Hvað skrifar Elizabeth?
Vinkona þín, sagði mark-
greifinn og lagði áherslu á
vinkona, býður Söru að fara
með sér til Skotlands á
morgun til þess að bjarga
mannorði sonar síns. Hann
m h a l d s s
í HÁLONDUNUM
er í óþægilegri klípu og ég
vona svo sannarlega að
hann sé fastur í henni.
Um hvað ert þú að tala?
spurði kona hans. Hvers
vegna ætti Elizabeth að
bjóða Söru til Skotlands á
miðjum samkvæmistíman-
um.
Ég trúi því ekki að
greifynjan ætlist til þess að
ég taki þátt í þessum skrípa-
leik! sagði markgreifinn
reiðilega.
Já, en Lionel, sagði kona
hans. Ég skil hvorki upp né
niður.
Ég skil þetta aftur á móti
mæta vel, sagði markgreif-
inn. Eins og allir vita hefur
Strathvegon gert sig að fífli
með því að elta Hermione
Wallington með grasið í
skónum. Það er honum að
kenna að karlarnir í klúbb-
unum bera ekki virðingu
fyrir henni frekar en hún
væri götudrós!
Kona hans fórnaði hönd-
um. Að þú skulir ekki
skammast þín að tala svona
svo stúlkurnar heyri!
Ég geri ráð fyrir því að
þær hafi augu í höfðinu,
sagði markgreifinn. Aðeins
blindur maður kemst hjá því
að sjá hefðarkvensniftirnar
sem spóka sig í Hyde Park
eins og þær séu guðlegar
verur en eru svo ekkert
betri en vændiskonur.
Kona hans andvarpaði.
Hún vissi að það þýddi ekk-
ert að ræða við hann þegar
svona lá á honum. Lady
Sara lét það ekki á sig fá.
Hún spurði pabba sinn:
Varst þú að segja að her-
togaynjan væri að bjóða mér
til Skotlands, pabbi? Ég vil
mjög gjarnan fá að sjá
Strathvegon höll. Ég hef
heyrt að hún sé alveg sér-
staklega falleg.
Hún býður þér til Skot-
lands, sagði markgreifinn, til
þess að þú getir trúlofast
þessum óuppalda, ófor-
skammaða syni hennar og
bjargað honum undan rétt-
látri reiði jarlsins af Wall-
ington. Og það vill svo til að
jarlinn er einn af vinum
mínum!
Áður er lady Sara gat sagt
meira, sló markgreifinn
hnefanum í borðið.
Ég vil ekki hafa það að
dóttir mín giftist Strath-
vegon, sagði hann. Ég tel
það móðgun að einhverjum
láti sér detta það í hug.
Hann hefur nú ekki beðið
hennar ennþá, sagði kona
hans. Henni hefur bara ver-
ið boðið til Skotlands.
Hvers vegna heldur þú að
hertogaynjan hafi boðið
henni? spurði maður hennar
reiðilega. Auðvitað til þess
að bjarga skinni sonar henn-
ar. Hún ætlar að koma hon-
um upp að altarinu með
fyrstu konunni sem er svo
heimsk að átta sig ekki á því
hvers vegna honum liggur
svo mikið á að giftast.
Hann sló aftur í borðið og
bætti við: Ég vil frekar sjá á
eftir dóttur minni í gröfina
en vita hana gifta þessum
óþokka!
Ekki æsa þig svona upp,
Lionel, sagði greifynjan
biðjandi. Sara hefur ekki
nokkur tök á því að fara til
Skotlands á morgun, jafnvel
þótt hún vildi. Þú hlýtur að
muna að við höfum boðið til
veislu á morgun.
Eiginmaður hennar þagði
og hún hélt áfram: Svo er
dansleikur hjá greifynjunni
af Bedford á laugardaginn
og við erum búin að lofa því
að borða hádegisverð með
spænska sendiherranum á
sunnudaginn. Hún þagnaði
til þess að draga andann.
Þar fyrir utan er hitt og
þetta sem ég get ómögulega
afþakkað á síðustu stundu.
Það leyfi ég heldur ekki,
svaraði markgreifinn. Og ég
er ennþá þeirrar skoðunar
að það sé óforskammað af
greifynjunni að álíta mig svo
heimskan að ég átti mig
ekki á því hvað hér liggur að
baki.
Það er engin ástæða til
þess að segja henni það,
sagði kona hans rólega. Þú
skalt bara skrifa henni og af-
þakka boðið. Viltu kannski
frekar að Yseulta geri það
fyrir þig?
Hún getur gert það, svar-
aði hann fýlulega. Þótt ég sé
viss um að henni takist að
klúðra því eins og öllu öðru.
Yseulta vissi vel að orð
hans voru óréttlátt, en hún
var orðin vön gagnrýni
frænda síns.
Hún stóð á fætur. Sólin
skein inn um gluggann og
lýsti upp ljóst hárið sem inn-
rammaði fíngert andlit
hennar. í flestra augum var
Yseulta fögur. En fegurð
hennar fór í taugarnar á
markgreifanum og hatrið
leyndi sér ekki í augum
44 Vikan