Vikan - 23.11.1999, Blaðsíða 56

Besta vinkona mín
stundaði símasex
Æskuvinkona mín, sem
við skulum kalia Önnu,
hafði alltaf verið full-
komin í mínum augum.
Hún gerði alltaf allt
rétt, alveg sama
hvenær og hvar ég
greip niður. Einn daginn
hrundi spilaborgin
hennar. Maðurinn yffir-
gaf hana og hún fór að
stunda kaffihús og
skemmtistaði af mikl-
um krafti. Mér varð allri
lokið þegar ég komst
að því að hún væri farin
að framfleyta sér með
því að stunda símasex.
ið höfðum
alltaf verið
samstíga í líf-
inu, sátum
saman í
barnaskóla, gengum í sama
menntaskólann og eignuð-
umst fyrsta kærastann á
sama tíma. Samband okkar
var mjög náið. Lífið hefur
gengið upp og ofan hjá mér
en Anna virtist alltaf ná að
feta beinu brautina. Við
erum báðar rúmlega þrítug-
ar í dag. Eg á misheppnaða
sambúð að baki og eitt barn.
Þrátt fyrir þá lífsreynslu er
ég sátt við allt og alla, er
ánægð í vinnunni og á góðan
vin sem gæti orðið eitthvað
meira en vinur í framtíðinni.
Anna hafði átt sama mann-
inn frá því hún var sextán
ára og tvö falleg börn. Hún
er stórglæsileg með dæmi-
gert fyrirsætuútlit. Hún var
lifandi ímynd hinnar full-
komnu eiginkonu og hús-
móður sem bakaði, saumaði
og eldaði frábæran mat.
Maðurinn hennar var kom-
inn í áhrifastöðu hjá fram-
sæknu fyrirtæki og þau virt-
ust hafa það mjög gott fjár-
hagslega. Anna var dugleg
að láta á því bera að þau
væru samhent fjölskylda.
Hún naut þess að segja frá
því hversu mikla ábyrgð
maðurinn hennar þyrfti að
axla í vinnunni og hversu
góð laun hann fengi.
Hún var h'ka mjög góður
vinur og velti mér aldrei upp
úr því að ég hefði það ekki
eins gott fjárhagslega, þvert
á móti. Hún gaf mér alltaf
veglegustu afmælisgjafirnar
og birtist óvænt með fallega
hlutinn úr blómabúðinni
sem ég hafði hrósað degin-
um áður. Barnið mitt tilbað
hana því hún var alltaf boð-
in og búin að gæta þess ef ég
ætlaði út. í rauninni má
segja að samband okkar hafi
verið eins og systrasamband.
Við vorum báðar einbirni úr
brotnum fjölskyldum sem
við gátum ekki leitað mikið
til.
Ein og yfirgefin
Einn daginn hringdi hún í
mig og greinilegt að hún var
í miklu uppnámi. Eg þaut til
hennar og þar sat hún út-
grátin og húsið á tjá og
tundri. Á milli ekkasoganna
gat hún stunið því upp að
maðurinn hennar væri búinn
að halda framhjá henni í
þrjú ár og ætlaði núna að
flytja til viðhaldsins. Hann
hefði komið heim í hádeg-
inu og skýrt henni frá þessu.
Ég sat hjá henni allan dag-
inn og við ræddum málin.
Ég reyndi að styðja hana
eins vel og ég hugsanlega
gat. Hún flutti inn til mín
með börnin á meðan átökin
voru sem hörðust á milli
þeirra hjónanna. Stóra, fal-
lega einbýlishúsið var selt og
hún keypti sér litla blokkar-
íbúð. Við uppgjörið kom í
ljós að fjárhagurinn var ekki
eins glæsilegur og hann leit
út fyrir að vera. Mikið af
lánum hvíldi á eignum
þeirra og peningarnir sem
áttu að liggja í bunkum inn á
bankabókum voru horfnir.
Við tóku erfiðir tímar. Anna
átti mjög erfitt með að sætta
sig við orðinn hlut. Hún fór
aftur að vinna hjá fyrirtæk-
inu sem hún starfaði hjá
áður en hún eignaðist elsta
barnið sitt. Fyrrverandi at-
vinnurekandi hennar bauð
henni að koma til baka en
hún gat ekki fengið gamla
starfið sitt. Anna bjó hjá
mér tvo mánuði. Við áttum
margar góðar stundir og
börnin okkar skemmtu sér
konunglega að fá að vera
svona mikið saman. Þau
voru mörg kvöldin sem við
eyddum í spjall og ég var að
vona að lífið færi að lagast
hjá þessari yndislegu vin-
konu minni.
Sjálfsímynd hennar var hins
vegar í rúst og hún gat ekki
horft fram á veginn. Eftir að
hún flutti frá mér fannst mér
hún breytast smám saman
gagnvart mér. Hún hætti að
hringja og virtist alltaf vera
upptekin. Ég var að vona að
það væri annar karlmaður í
spilinu sem hún væri ekki
tilbúin að kynna mig fyrir.
Ég átti enga ósk heitari en
að besta vinkona mín fyndi
hamingjuna á nýjan leik. Ég
fann þó að hún var ekki
hamingjusöm og því reyndi
ég allt sem ég gat til að
draga hana út á meðal fólks.
Ég fékk alltaf sama svarið:
„Mig langar ekki að hitta
fólkið sem smjattar á kjafta-
sögum um mig."
Þetta fjarlægðartímabil stóð
yfir í u.þ.b. átta vikur. Þá
hringdi ég í hana og bað
hana að koma til mín, við
þyrftum að ræða málin. Hún
vékst undan því en ég ákvað
að fara til hennar. Þegar ég
kom að blokkinni sá ég bíl
hennar hverfa í burtu.
Nokkrum dögum síðar birt-
ist ég óvænt heima hjá
henni. Manneskjan sem
kom til dyra var óþekkjan-
leg. Hún leit hræðilega út,
var náföl með bauga undir
augunum og grindhoruð.
Henni brá jafn mikið og mér
og vissi ekkert hvernig hún
ætti að bregðast við þessari
óvæntu heimsókn.
56 Vikan