Vikan - 23.11.1999, Síða 11

1 Myndlistarkonan
Maclda önnuni kafln
vift vinnu í vinnustof-
unni í Steininuni. A
veggjunum lianga stór-
ar o;i sináar nivndir.
málverkum. Mér fannst það
svolítið skondin hugmynd."
Pessi tegund listsköpunar tókst
vel og Madda gerði mikið af
jökkum og kjólurn á tímabili,
aðailega eftir pöntun. Hins veg-
ar verða flíkur sem eru í eðli
sfnu listaverk nokkuð dýrar
eins og reyndar allar módelflík-
ur. Madda sinnti þessu í nokkur
ár og tók meira að segja þátt í
nokkrum fatasýningum en er
nú hætt í kjólamáluninni!
Formið hefur breyst
Frá því Madda kom til Nes-
kaupstaðar hefur hún helgað
sig myndverkum sem fólk heng-
ir á veggi en klæðist ekki. Mikið
ber á aflöngum og mjóum
myndum sem hanga í vinnu-
stofu hennar, ýmist upp og nið-
ur eða þversum.
„Ég setti mér sjálf í sumar að
kanna þetta form en ég hef
fram að þessu verið miklu
meira hefðbundin og haldið
mig við algengara myndform.
Annars hef ég iengi verið að
hugsa um súlur og löng og mjó
verk og er nú að skoða hvort
ekki stenst að vera með langar
og mjóar myndir."
-Kont þetta til af einhverju
sérstöku?
„Ég held að hugmyndin hafi
ekki kviknað af neinu sértöku.
Líklega hef ég bara setið heima
hjá mér og horft á mjóan vegg
2 Nýjasta listforniift,
löng og 111 jó málverk niáluft
á viskóscfni. Þaft niá snúa
verkunum eins og hver og
einn vill og í livert sinn seni
þeim er snúift hirtist í raun
nýtt verk.
Skyldi Madda vera aft velta
fyrir sér hugnivnd aft næsta
niyndverki?
3 Steinninn er sögufrægt
hús. A jarfthæftinni er gall-
erí og vinnustofa Möddu.
og farið að spá í hvað ég ætti að
gera við hann. Þar passaði ekk-
ert nema löng og mjó mynd. En
svo er líka gaman að glíma við
þetta nýja forrn og sjá hvernig
það virkar, meðal annars af því
að það er hægt að snúa mynd-
unum á hvorn veginn sem er,
þversum eða upp og niður."
Þetta er rétt og þegar betur
er að gáð þá segir það eitt hvar
listakonan hefur sett nafnið sitt
á myndina til um það hvernig
hún hefur unnið verkið. Og
Madda segist vera búin að snúa
myndunum, sem hanga á veggj-
um vinnustofunnar, á alla vegu.
„Þær skipta bara um útlit þegar
þeim er snúið við. Mér finnst
þær líta út eins og landslags-
myndir þegar þær snúa þvers-
um en svo breyta þær um svip
þegar ég sný þeim lóðrétt. Það
er sannarlega skemmtilegt, að
geta nýtt sama verkið á marga
vegu."
eins unnið heldur einnig haldið
sýningar. Eina slíka sýningu
hélt hún í fyrrahaust við góðar
undirtektir bæjarbúa og flestar
myndirnar á sýningunni seldust.
En hverfum aftur til þess
tíma þegar Madda lauk náminu
í Myndista- og handíðaskólan-
um. Þá segist hún hafa farið út í
að búa til alls konar flíkur og
fatnað, verið að kanna hvort
hún gæti yfirfært listsköpun sína
á þetta form. „Það sem kveikti
fyrst í mér fyrir alvöru var að
sjá að hægt væri að klæðast
A kvennadaginn, 19. júní árið
1986 stofnuðu nokkrar konur,
FAT, félag fata- og textíihönn-
uða. Ári síðar voru félagar
orðnir 27 og þá var efnt til
sýningar í íslensku óperunni
með leikmynd úr Aidu í bak-
sýn, að sögn Möddu. Fyrsti
formaður FAT var Eva Vil-
helmsdóttir. I sýningarskrá
segir Ásdís Loftsdóttir, ein úr
hópnum: „Með þessari fyrstu
samsýningu FAT er ætlunin
að vekja athygli á þeirri listi-
legu hugarorku sem leynist
hér á norðurhjara veraldar.
Fata- og textílhönnuðir hafa
lykilhlutverki að gegna í allri
fataframleiðslu en til þessa
hefur heldur verið hljótt um
þá." Og hún segir einnig:
„Meðlimir FAT er reiðubúnir
til að takast á við verkefni
framtíðarinnar." Samtökin
FAT héldu á sínum tíma ekki
aðeins sýninguna í Operunni
heldur líka nokkrar aðrar sýn-
ingar sem var frábærlega vel
tekið. Nú munu samtökin
vera liðin undir lok að því er
best er vitað.
Málar sólarlagið
eftir minni
Öll myndverkin eru unnin
með „olíubaseruðum" litum og
máluð á viskósefni sem er með
satínáferð og miklum gljáa. Lit-
irnir sitja ofan á efninu og fara
ekki í gegnum það og þar af
leiðandi spila litirnir og efnisá-
ferðin saman á sérkennilegan
hátt. „Þetta hentar mér mjög
vel og gefur litunum mikla
skerpu."
-Hefur hið breytta umhverfi
liaft áhrif á listina og ertu
kannski farin að mála ein-
göngufjöll ogfirnindi?
Já, ég er orðin dulbúinn
landslagsmálari. Formið hefur
líka skerpst og það eru komnar
miklu skýrari línur í myndirnar
en áður. Þegar maður kemur
hingað austur er ekki hægt ann-
að en að „detta" inn í umhverf-
ið, fjöllin og firðina. Þetta er
svo sérstakt. Hér á Austfjörð-
um eru fallegustu fjöll á landinu
og birtan alveg öfugt við það
sem er í Reykjavík. Hér er ekki
kvöldsól eins og við þekkjum
þar. Það er voðalega skrýtið.
Sólin kemur upp og skín hér
beint inn fjörðinn og allt um-
hverfið lýsist upp."
-Þú hefur þá líklega ekki
rnálað sólarlagsmyndir síðan
þú komst hingað?
„Nei, nú er þetta allt ímynd-
un. Ég mála eitthvað gult og
það er sólarlagið. Hér fáum við
ekkert sólarlag svo hugmynda-
flugið verður að ráða við mynd-
sköpunina, svona á stundum."
Vikan 77