Vikan - 23.11.1999, Page 26

Ég var blinduð af ást við frumstæðar aðstæður
Ég fór í ómskoðun þegar ég
var komin tæpar tuttugu
vikur á leið og þar brast ég
í óstöðvandi grát. „Þetta er
allt í lagi vina min," sagði
hjúkrunarfræðingurinn í
huggandi tón. „Barnið þitt
lítur út fyrir að vera fuli-
komlega heilbrigt." Við-
kvæmni mín var hins vegar
byggð á því að faðir barns-
ins var víðs fjarri þar sem
hann býr hinum megin á
hnettinum. Maðurinn sem
ég elskaði var búinn að
gefa skýrt til kynna að
hann vildi ekkert með mig
né barnið hafa og ég var í
öngum mínum. Ég vildi
hafa hann við hlið mér
einmitt núna. Þetta var ekki
sú staða sem ég hafði ósk-
að mér og ég þráði ekkert
heitara en að hann tæki
sönsum. Mér fannst ég vera
ein í heiminum.
Ástralskur drauma-
prins
Fyrir átta mánuðum síðan
ákvað ég að taka mér
þriggja mánaða leyfi frá
störfum og fór til Ástralíu í
þeim tilgangi að heimsækja
vinafólk mitt sem býr þar.
Ég ætlaði síðan að ferðast
svolítið um landið upp á eig-
in spýtur. Ég fór til Darwin
sem er borg rétt utan við
óbyggðir norðurhluta Ástr-
alíu og dvaldi við gott yfir-
læti hjá íslenskri vinkonu
minni sem býr þar og er gift
Ástrala.
Einn daginn fór ég í
skipulagt hópferðalag. Við
þurftum að leigja okkur litla
báta til að sigla um á sem
var þarna og það var þá sem
ég hitti Mick, en hann rak
bátaleiguna. Ég féll sam-
stundis fyrir honum. Hann
var ber að ofan, sterklegur,
kaffibrúnn og í gömlum
gallabuxum. Mér fannst
hann æðislegur en ég þorði
ekki að tala við hann og
bjóst alls ekki við að hitta
hann aftur. En örlögin gripu
í taumana.
I vikunni á eftir var mér
boðið í partí í Darwin og þar
hitti ég Mick aftur, mér til
mikillar gleði. Við tókum tal
saman og komumst að því
að við værum bæði mikil
náttúrubörn með mikinn
áhuga á umhverfisvernd og
ferðalögum í óbyggðum.
Seinna um kvöldið bauð
hann mér að koma í heim-
sókn til sín til Shady Creek
nokkrum dögum seinna. Ég
tók boði hans með þökkum
og sótti hann heim, full eftir-
væntingar. Ég dvaldi hjá
honum í góðu yfirlæti og
hver dagur var ævintýri lík-
astur. Ætlunin hafði verið að
heimsækja Mick í nokkra
daga en það dróst sífellt á
langinn að ég færi aftur til
vinafólks míns í Darwin.
Það voru bara stöku
ferðalangar þarna á ferli en
að öðru leyti vorum við að
mestu ein. Mick var hafsjór
af fróðleik um þetta spenn-
andi land og hafði staðgóða
þekkingu á dýralífinu og
gróðrinum í grenndinni. Við
fórum saman að veiða í und-
urfallegu umhverfi, í langar
gönguferðir með fullt af
góðu nesti og rauðvíni. Ekk-
ert sjónvarp var á staðnum
og varla nokkur hræða held-
ur svo að við eyddum kvöld-
unum í að spjalla saman
fram á rauða nótt. Því meira
sem ég kynntist Mick, því
hrifnari varð ég af honum.
Ég var svo uppnumin af
þessum manni sem bjó við
frumstæðar og rómantískar
aðstæður að ég gerði mér
ekki grein fyrir því að lífstíll
hans var ansi hættulegur.
Hann bjó í hálfgerðum kofa
sem var bara með einu her-
bergi og fyrir gluggum voru
einungis net til varnar
moskítóflugum. Rafmagn
fékk hann úr lítilli rafstöð
sem rétt nægði til að halda
ísskáp, síma og ljósum gang-
andi. Klósett var ekkert á
bænum og til að gera þarfir
sínar þurfti maður að ganga
eitthvert afsíðis og grafa
holu! Mér fannst þetta bara
spennandi og ævintýralegar
kringumstæður því líf okkar
var eins og fallegur, óspilltur
draumur.
Alls kyns skorkvikindi
marseruðu inn og út úr kof-
anum og það var kannski
það eina sem ég átti erfitt
með að fást við. Kóngulærn-
ar voru risastórar og svo
voru slöngur og rottur í
næsta nágrenni. Verstar
þóttu mér samt moskítóflug-
urnar. Eftir á að hyggja þá
voru þetta alls ekki fjöl-
skylduvænar aðstæður. Þeg-
ar ég var búin að vera hjá
Mick í mánuð komst ég að
því að ég væri barnshafandi
og þá neyddist ég til að
vakna upp frá draumnum og
horfast í augu við raunveru-
leikann.
Ég kynntist nýrri hlið á
honum
Augu Micks fylltust af tár-
um þegar ég sagði honurn
að ég væri ófrísk. Hann gat
ekki beðið eftir að segja vin-
um sínum og fjölskyldu í
næsta bæ fréttirnar. Hann
virtist ekki gera sér grein
fyrir að það gæti verið
vandasamt að búa með
ófrískri konu þarna í
óbyggðunum, hvað þá með
ungbarn.
Við ákváðum að fara til
læknisins í Darwin sem var
kona sem var sjálf nýkomin
úr fæðingarorlofi. Ég var
viss um að þar sem hún bjó
á þessum slóðum þá væri
hún mjög meðvituð um
þarfir viðkvæms, korna-
barns. Við ræddum um
hugsanlegar breytingar á
kofanum sem gætu gert
hann að öruggara og heilsu-
samlegra húsnæði og það
kom í ljós að við gátum gert
margt til að bæta hann. Hins
vegar sagðist læknirinn vera
hræddur um að moskítóflug-
urnar væru umhverfisþáttur
sem lítið væri hægt að gera
við, en þær væru hættulegar
barninu því þær bæru með
sér sjúkdóma.
Mér fannst samtal okkar
26 Vikan
Klósett var ekki á bænum og til að gera þarfir sínar þurfti maður að ganga
eitthvert afsiðis og grafa holu! Mér fannst þetta bara spennandi og ævin-
týralegar kringumstæður því líf okkar var eins og fallegur, óspilltur draumur