Vikan - 23.11.1999, Qupperneq 45

Eftir Barböru Cartland. Þórunn Stefánsdóttir þýddi.
hans. Svarti, látlausi kjóllinn
leyndi ekki grönnum líkam-
anum og yndisþokkanum í
hreyfingum hennar. Hann
horfði á hönd hennar þegar
hún teygði sig eftir bréfinu.
Hérna er það! sagði hann
og rétti henni bréfið. Og
reyndu svo að skrifa eins og
hefðarkona en ekki eins og
þjónustustúlka.
Yseulta tók við bréfinu en
allt í einu hrópaði hann upp
yfir sig.
Bíddu! Mér datt svolítið í
hug, það veit Guð að mér
datt svolítið í hug!
Hvað er það, minn kæri,
spurði greifynjan.
Markgreifinn hikaði
augnablik. Síðan sagði hann
við Yseultu:
Farðu niður og segðu
sendiboðanum að mark-
greifinn af Derroncorde
þiggi boðið.
Konurnar þrjár störðu
undrandi á hann. Aður en
kona hans gat komið upp
orði sagði markgreifinn við
Yseultu:
Flýttu þér nú. Gerðu eins
og ég segi og stattu ekki
þarna eins og þvara.
Gott og vel, frændi, sagði
Yseulta og flýtti sér fram.
Lady Sara var orðin leið á
umræðunum, þar sem sner-
ust ekki lengur um hana, og
hún flýtti sér á eftir frænku
sinni.
Þegar dyrnar höfðu lokast
að baki þeirra sagði greif-
ynjan: Hvað er á seyði,
Lionel? Þú veist að það
kemur ekki til mála að Sara
fari til Skotlands.
Það veit ég mæta vel, svar-
aði markgreifinn og Sara er
alls ekki á förum þangað. Ég
myndi aldrei leyfa henni að
stíga fæti sínum inn fyrir dyr
hertogans af Strathvegon.
Kona hans starði á hann.
En hvers vegna í ósköpun-
um þáðir þú heimboðið?
Ég þáði heimboð hertoga-
ynjunnar munnlega, út-
skýrði markgreifinn. En það
verður ekki Sara sem mætir
á King's Cross brautarstöð-
ina á morgun. Ég ætla að
senda Yseultu í hennar stað!
Yseultu? endurtók kona
hans. En það er ómögulegt.
Þú hefur margsinnis sagt að
þú kærir þig ekki um að hún
taki þátt í veisluhöldum og
hitti vini okkar.
Strathvegon er ekki vinur
minn, sagði markgreifinn.
Ég kæri mig ekki um að um-
gangast hann og ég hef óbeit
á honum. En ég treysti því
að hann sé nógu gáfaður til
þess að átta sig á því að ég
launa honum ókurteisina
með því að sýna honum enn
meiri ókurteisi.
Með því að senda
Yseultu? spurði kona hans.
Auðvitað! svaraði mark-
greifinn. Hann er enginn
kjáni. Hann mun skilja hvað
klukkan slær þegar ég læt í
ljós þá skoðun mína að
Yseulta sé rétta konan fyrir
hann. Það sem meira er, ég
hef hugsað mér að segja
honum það skriflega!
En Lionel, það máttu ekki
gera! sagði kona hans miður
sín. Hvað heldur þú að fólk
segi ef þetta kvisast út?
Markgreifinn hló. Aðeins
það að hertoginn hafi fengið
það sem hann eigi skilið og
það er nákvæmlega það sem
ég ætla mér að gefa honum.
En hvernig getur Yseulta
farið á dansleikinn? spurði
greifynjan. Þú leyfir henni
aldrei að kaupa sér föt og
hún á varla spjör utan á sig.
Hún fer ekki á dansleik-
inn, sagði markgreifinn. Það
eina sem hún gerir er að
fara á brautarstöðina með
bréfið. Bréfið útskýrir nær-
veru hennar ef hertoginn er
of heimskur til þess að átta
sig á því sem ég er að gefa í
hann!
Finnst þér þetta ekki illa
gert gagnvart Yseultu?
spurði kona hans.
skyn; nefnilega það að ég
telji hana einu persónuna í
minni fjölskyldu sem geti
lagst svo lágt að umgangast
Það eina sem hún þarf að
gera er að kynna sig sem
staðgengil Söru, sagði mark
greifinn. Þegar hertoginn
Vikan 45