Vikan - 30.11.1999, Síða 8

linskunámið í Háskólu Is-
lands gcngur vel, en ís-
lenskunániið í Námsflokk
unum hægar.
eignast reglulega góða vini."
Chix finnst við íslendingar al-
mennt vel lesnir og menning-
arlegir og skemmtilegri en
aðrir Evrópubúar sem hún
hefur kynnst.
Unga fólkið lætur
tilfinningarnar ráða
Pað er spennandi að heyra
frá landi þar sem lífið er allt
öðruvísi en maður á að venj-
ast og þar sem áherslurnar eru
aðrar. Chix segir að á Indlandi
stjórnist margt af iitarhætti
fólksins og stéttaskipting sé
mikil. Peir sem eru ljósir á
hörund falla nær undantekn-
ingalaust í hóp fína fólksins á
meðan þeir dökku eru fátækir.
-Hvaö um þá sem kallaðir
eru „hinir ósnertanlegu
„í þessum hópi, sem á ind-
versku heitir harijans, er fólk
sem er af lægstu stétt. I gamla
daga átti það ekki rétt á að fá
neina menntun né almenni-
lega vinnu og litið var á það
sem úrhrak. Petta fólk á þó
auðveldar uppdráttar í dag en
áður fyrr. Pað fær hjálp frá
ríkisstjórninni til að fá vinnu
og menntun en samt er enn
litið niður á það. Fjölda marg-
ar stéttir eru á Indlandi og
hægt er að sjá á litarhætti
fólksins hvort það sé af fínni
stétt. Það eru líka óskrifuð lög
að fólk giftist innan sinnar
stéttar. Petta er þó að breytast
smátt og smátt og unga fólkið
lætur frekar tilfinningarnar
ráða en stéttaskiptinguna.
Indland er mjög fátækt land
og ástandið er þannig í dag að
þeir ríku verða stöðugt ríkari
og þeir fátæku fátækari. Þeir
sem eru í millistétt eiga erfitt
uppdráttar og þurfa að leggja
mikið á sig til að lenda ekki
undir fátæktarmörkum. Chix
segir að peningarnir í landinu
fari aðallega til stjórnmála-
manna og að ríkisstjórnin sé
ekki að gera góða hluti.
„Þjóðin er að sjálfsögðu
mjög trúuð og trúin fer með
stórt hlutverk í lífi fólks," seg-
ir Chix. Sjálf er hún ekki
hindúatrúar heldur kristin.
Hún er ekki fermd og fer ekki
í kirkju. Samt sem áður segist
hún trúa á Jesú Krist á sinn
eigin hátt og telur trúna vera
persónulegt mál hvers og eins.
Þeir sem stjórni Maharashtra
ríkinu þar sem Bombay er
staðsett og Chix bjó, séu
hindúatrúar og eitt aðalbar-
áttumál þeirra sé að útrýma
kristinni trú.
Konum ekki sýnd
virðing
„Pað er allt mjög ódýrt í
Indlandi" segir Chix. „Ef þú
færir til Bombay í dag værir
þú rík og gætir komið til baka
með fullar ferðatöskur af alls
kyns fallegum hlutum. Reynd-
ar væri viturlegast að ég færi
með þér út að versla til að
prútta því tilvalið er að græða
á þér þar sem þú ert útlend-
ingur," segir Chix og hlær.
Hún bætir við að götulífið í
kvikmyndum um Indland sýni
alveg rétta mynd. Göturnar
eru litlar og þröngar og mann-
þröngin óendanleg. Umferðin
er hræðileg. Fólk hrópar, kall-
ar og flautar á næsta mann og
ekkert hreyfist. Ef þú ert kona
að aka bíl er hlegið að þér.
„Einu sinni var maður sem
kom upp að bíl mömmu út á
miðri götu og spurði hvað hún
væri eiginlega að gera þarna
og af hverju hún færi ekki
bara heim að elda, hennar
staður væri fyrir framan elda-
vélina. Svona er framkoma
karlmanna í garð kvenna að
hennar sögn. Þeir bera alls
enga virðingu fyrir konum,
þær eru bara til að elda og
eignast börn. Það er alveg
sorglegt að svona hugsunar-
háttur sé ennþá til þegar
tuttugasta öldin er að líða
undir lok."
Chix er mjög áhugasöm að
segja frá Saree, þjóðbúningi
kvenna á Indlandi. Hún segist
hafa klæðst honum í vinnunni
þegar hún var leiðbeinandi í
sumarskóla í Bombay, en al-
mennt klæðist konur ekki
Saree daglega. „Petta er fág-
aður og glæsilegur búningur
sem konur eru stoltar af að
klæðast. Nú orðið er hann yf-
irleitt notaður við hátíðleg
tækifæri." Salwar Kameezeru
líka föt sem við Vesturlanda-
búar tengjum við Indland. Það
eru síðir, langerma kjólar sem
konur klæðast yfir buxur.
Konur gengu daglega í Salwar
Kameez áður fyrr og búning-
urinn er einnig algengur í dag.
Gallabuxur og hlírabolir eru
samt vinsælasti klæðnaðurinn.
„Hvert sem lífið
leiðir mig..."
-En hvar sér Chix sig búa í
framtíðinni?
„Hvað sem gerist þá á ég
ekki eftir að fara aftur til Ind-
lands. Eg mun aðeins fara
þangað í sumarfrí til að hitta
fjölskylduna mína. Ég hugsa
svo rosalega ólíkt því sem fólk
gerir þar að ég myndi ekki
þrífast þar. Enn sem komið er
gæti ég alveg hugsað mér að
búa á Islandi, svo vel líkar
mér hér, en einnig kemur Par-
ís vel til greina. Pangað fer ég
allavega til að læra ljósmynd-
un. Mitt mottó er: Hvert sem
lífið leiðir með mig ... Við
verðum bara að sjá til hvar ég
verð eftir tíu ár," segir þessi
lífsglaða, sjálfstæða og
ákveðna stúlka sem er
kannski eftir allt saman ekki
svo frábrugðin okkur Islend-
ingum.
8 Vikan