Vikan - 09.05.2000, Page 30

í loftinu er indæll matar-
ilmur og matborð hefur
verið skreytt svo allir geti
b j a r g a
sest að því og notið mál-
tíðar begar búið er að af-
greiða málefni kvöldsins.
Mál málanna hjá bessum
konum er söngur þótt
Ijúffengur matur fylgi eins
og alla jafnan þegar kon-
ur hittast. Hér eru á ferð
kórfélagar úr Kvennakór
Reykjavíkur. Þær eru sjö,
Árný Albertsdóttír, Kristín
Árnadóttir, Margrét Þorm-
ar, Margrét Á. Halldors-
dóttir, Rannveíg Pálsdóttir,
Sigurlína Gunnarsdóttir og
Hrönn Hjaltadóttir. Þær
geta sungið fjórraddað og
það segja þær sérstakt.
Kvennakórnum stjórnar Sig-
rún Þorgeirsdóttir og Senjor-
íturnar sem eru elstu konurn-
ar eru undir stjórn Rutar L.
Magnússon. Þær stöllur vilja
reyndar meina að elstu kon-
urnar geri mest og þær séu
sjaldan heima hjá sér því kór-
starfið taki svo mikinn tíma.
„Milli okkar, hér, myndað-
ist vinátta og við hittumst
utan æfinga til að syngja sam-
an,“ segir Árný. „Við höfum
sungið við brúðkaup, á jóla-
skemmtun og víðar. í flestum
tilfellum er um að ræða at-
burði í fjölskyldum einhverr-
ar okkar. Fyrir tónleika er svo
algengt að konur í hverri og
einni rödd hittist og fari yfir
allt sem fólk er ekki visst á og
þá er auðvitað matur og kaffi
á eftir.“
Kúrinn á tröppum Lincoln Center
a eina rianinaardeainiun í Was-
hington í fyrrasuniar.
„Oft hittast konurnar sem
syngja sömu rödd, t.d. hittast
konur úr sópraninum einu
sinni í mánuði og borða sam-
an súpu. Stöllur okkar í alt-
röddinni koma einnig saman
þegar mikið liggur við og
baka sörur,“ segir Kristín.
Hún segir einnig að allt
starf Kvennakórs Reykjavík-
ur sé ákaflega sérstakt. Inn-
an kórsins starfa fimm stórir
hópar. Tveir kórar, Gospel
systur og Vox feminae eru
undir stjórn Margrétar
Pálmadóttur, Léttsveitinni
stjórnar Jóhanna Þórhalls-
dóttir, kórskólanum og
Biðlað til karla en konur-
nar komust ekki að
Karlakórar eiga sér langa
sögu á íslandi en Kvennakór
Reykjavíkur hefur notið mik-
illar velgegni og tónleikar
hans hafa verið einstaklega
vel sóttir. Hvað kemur til?
„Kórinn er stór, um það bil
áttatíu konur sem eiga marga
aðstandendur," segir Margrét
Þormar af þeirri hógværð sem
konum er eiginleg.
„Karlakórar eiga milli sjö-
tíu og áttatíu ára sögu hér á
landi og blandaðir kórar hafa
verið hér í tuttugu til þrjátíu
ár,“ segir Rannveig. „Með til-
30 Vikan
Boston tók betur á móti kon-
unum en Washington. Þar
brosti sólin við þeim.
komu Kvennakórs Reykja-
víkur virtist vakna áhugi á
slíkri starfsemi því fleiri kór-
ar voru stofnaðir og nú eru
kvennakórar mjög víða, einn
á Akranesi, annar í Borgar-
firði, á Hvolsvelli og Siglu-
firði. Það hefur lengi verið
erfitt að komast inn í bland-
aðan kór sem hefur metnað.
Karlarnir gefa sér sjaldnar en
konur tíma til að sinna tóm-
stundastarfi og það hefur
lengi verið biðlað til þeirra.
Þeir mæta svo oft mun verr en
konurnar og þær missa því
stundum þolinmæðina gagn-
vart þeim. Kannski hefur það
verið kveikjan að Kvenna-
kórnum að það vantaði vett-
vang fyrir konur sem vilja
syngja.“
„Mér finnst stórkostlegt að
sjá allar þessar konur standa
saman á sviði og syngja,“ seg-
ir Kristín. „Þær eru á öllum
aldri frá sautján upp í sextugt,
af öllum stærðum og gerðum
og þarna eru mæðgur, mág-
konur og systur. Ég fæ kökk í
hálsinn þegar ég lít kórinn
augum því mér finnst þetta
svo falleg sjón.“
Áttatíu lesbíur frá fslandi
I fyrra fóru konurnar mikla
ævintýraferð til Bandaríkj-
anna og sungu víða.
„Þann 17. júní söng kórinn
við Lincoln Memorial Center
í Washington," segir Árný.
„Tónleikarnir voru undir ber-
um himni og aldrei þessu vant
hellirigndi og við sungum í
þeim skjólflíkum sem voru til-
tækar. Eftir tónleikana var
okkur boðið til Jóns Baldvins
og Bryndísar og þar voru
betri aðstæður til að syngja.“
„Þetta minnti helst á kvik-
mynd eftir Fellini,“ segir
Kristín. „Diddú var með í för
og hún söng einsöng í 66° N
regnkápu yfir síðpils og
áhorfendur voru tveir ef frá
eru taldar endur sem syntu á
tjörn við hlið byggingarinn-
ar. Til gamans má taka það
fram að það rigndi ekki meira
í Washingtonborg það sem
eftir lifði sumars.“
Kórinn kom einnig til New
York og þar tóku margar lag-
ið fyrir utan Metropolitan óp-
eruna til að geta sagt að þær
hefðu sungið við þá frægu óp-
eru. Nokkrar voru djarfari og
brugðu sér inn á kvennakló-
sett byggingarinnar og upp-
hófu raust sína. Þær hafa
sungið í Metropolitan. Kór-
inn hélt tónleika í gamalli
meþódistakirkju í Baltimore
sem þeim fannst helst líta út
eins og geymsluhúsnæði þeg-
ar þær gengu þar inn. Samt
fylltist allt af áhorfendum og
tónleikarnir tókust mjög vel.
I Baltimore hlupu þær
kvennahlaupið og fengu
verðlaunapeninga því til stað-
festingar.
„Þetta er svo samhentur
kór að hann er eins og ein
heild,“ segir Árný. „Það er
ekkert mál þótt maður missi
af samferðarkonum sínum
því þá blandar maður sér bara
í næsta hóp og gengur með
honum. Við lentum í frábærri