Vikan - 13.06.2000, Blaðsíða 39

honum einnig að hún hefði
blekkt mann sinn til að skrifa
undir þrjú líftryggingarskír-
teini hjá þremur mismunandi
tryggingarfyrirtækjum og að
hún gæti átt von á allt að
96.000 dollurum eftir andlát
Alberts. Judd þverneitaði að
taka þátt í morði og hann
margreyndi að fá Ruth ofan
af áformum sínum. Hann
benti henni á að hún gæti auð-
veldlega skilið við mann sinn
og þau tekið saman. Henni
nægði hins vegar ekki tilhugs-
unin um hjónabandssælu með
Judd og vildi peningana líka.
Hún var nógu skynsöm til
að ganga ekki hart að elsk-
huga sínum, þvert á móti gaf
hún til kynna að hún ætlaði að
fremja verknaðinn sjálf og
vildi einungis fá að ræða áætl-
anir sínar við hann. Það er at-
hyglisvert að Judd var ekki
tilbúinn að fremja morð en
hann var fullkomlega sáttur
við að hlusta á hana tala um
það og leggja á ráðin. Smátt
og smátt tókst henni þó að
brjóta andstöðu hans á bak
aftur með því að tala um
morðið eins og hvern annan
hversdagsviðburð og gefa í
skyn að ef ekki yrði af því væri
ástríðufullu sambandi þeirra
tveggja lokið. Judd gat ekki
hugsað sér það, enda var
þetta í fyrsta sinn sem hann
upplifði svo sterkar tilfinning-
ar. Seinna sagði hann að hún
hefði flækt hann í slíkum og
þvílíkum vef að hann hafi að
síðustu ekki vitað hvar hann
var staddur.
Þegar samþykki Judds lá
fyrir ákváðu þau skötuhjúin
að láta til skarar skríða hinn
sjöunda mars árið 1927. Judd
útvegaði klóróform sem Ruth
ætlaði að gefa manni sínum.
Þegar hann væri sofnaður átti
Judd að koma með lóð og
berja Albert í höfuðið með
því. Aætlunin fór út um þúf-
ur þegar Judd, þrátt fyrir að
hafa drukkið ótæpilega í sig
kjark úr viskíflösku, hætti við
á síðustu stundu og sneri frá.
Ruth sendi honum hvorki
fleiri né færri en níu skeyti og
bréf þar sem hún grátbað
hann að koma aftur hinn 19.
mars og ljúka verkinu. Það
kvöld var þeim hjónum boð-
ið í samkvæmi og móðir
Ruthar yrði í burtu nætur-
langt. Ruth ætlaði að skilja
eftir opnar bakdyrnar og bað
Judd að fara inn, fela sig og
bíða komu þeirra hjóna heim
úr samkvæminu.
Þungur dómur
Ruth sá til þess að Albert
drakk ótæpilega í
samkvæminu og
þegar þau komu
heim var hann
mjög drukkinn.
Hún fór inn í her-
bergi móður sinnar
og þar beið Judd.
Hún spurði hann
hvort hann ætlaði
ekki að láta verða
af þessu í þetta sinn.
Hann hafði hresst sig á
viskíi eins og í fyrra
sinnið og kvaðst mundi reyna
en hann vissi ekki hvort hann
gæti þetta. Þegar Ruth taldi
að tíminn væri kominn héldu
þau inn í hjónaherbergið.
Ruth svæfði mann sinn enn
fastari svefni með klóróformi
og barði hann nokkrum sinn-
um í höfuðið með lóðinu. Þá
var komið að Judd að fram-
kvæma sinn hluta verksins.
Hann tók upp mjóan vír sem
hún hafði skipað honum að
kaupa og vafði urn háls ósjálf-
bjarga mannsins í rúminu og
herti að.
Skötuhjúin bundu næst
hendur líksins með hálsbindi
og Ruth tróð bómull upp í
munn þess. Hún minnti elsk-
huga sinn á að þau yrðu að
róta til í húsinu svo útlit væri
fyrir að um innbrot hefði ver-
ið að ræða. Hún bað hann
einnig að ganga úr skugga um
að Albert væri örugglega dá-
inn en þá var Judd nóg boð-
ið. Hann hvæsti á hana að hún
sæi hann aldrei framar en
hann lauk samt við að hvolfa
úr skúffum og troða á sig pen-
ingum og skartgripum til að
ránssagan yrði trúverðug.
Að lokum
bað Ruth
hann að slá
sig í rot en
það gat hann
ekki svohann
batt hana og
keflaði og
skildi hana
eftir liggjandi
á rúmi móður
sinnar. Judd
hafði beðið
kunningja
Judd Gray, elsk
hugi Kuthar.
Kuth rétt áður en
luín var lítlátin.
sinn um að
útbúa fjar-
vistarsönnun
fyrir sig þetta
kvöld og gaf
þá skýringu
að hann héldi
fram hjá
konu sinni en
Judd var ekki
giftur. Vinurinn samþykkti
þetta og þegar Judd hitti hann
nokkrum dögum síðar sagði
hann honum að hann hefði
verið hjá Ruth Snyder þegar
tveir grímuklæddir menn
hefðu ráðist inn í húsið og
drepið mann hennar. Judd
kvaðst hafa beygt sig yfir lík-
ið eftir á til að kanna hvort
lífsmark væri með manninum
og fengið blóð í föt sín. Vin-
urinn trúði honum og hjálp-
aði honum að brenna fötin.
Þetta varð seinna til þess að
Judd fékk líflátsdóm því það
þótti benda til þess að hann
hefði lagt á ráðin um morðið
áður og ætlað að reyna að
breiða yfir þátt sinn í því.
Grunur lögreglu beindist
fljótlega að Ruth eftir að hún
tilkynnti um morðið. Saga
hennar um inn-
brotsþjófa var í
hæstamáta ósenni-
leg og hún gat enga
lýsingu gefið á
mönnunum. Þegar
bréf frá Judd fund-
ust í fórum hennar
var hann handtek-
inn. Judd játaði
fljótlega allt og reyndi í
fyrstu að koma allri sök á
Ruth en lögreglunni tókst að
setja saman heillega mynd af
atburðunum. Þau Judd og
Ruth voru dæmd til dauða og
hinn 12. janúar 1928 átti að
framfylgja dómnum. Ruth
var bjartsýn um að hún yrði
náðuð og allt fram á síðustu
mínútu bjóst hún við náðun-
arbréfinu. Þegar henni varð
ljóst að það kæmi ekki fyllt-
ist hún mikilli örvæntingu og
grét og bað guð ýmist að fyr-
irgefa sér eða böðlum sínum.
Judd tók yfirvofandi dauða
sínum með mikilli ró og á
þeim tíma sem dómarinn
hafði sagt til um voru þau
bæði líflátin hvort í sínum raf-
magnsstólnum í Sing Sing
fangelsinu.