Vikan - 15.08.2000, Page 29

til hennar. Jú, hún kannaðist
við að hafa leigt okkur húsið
en var ekkert viss um að við
kæmum svo hún leigði það
bara einhverjum öðrum. Hún
sagði að okkur væri velkom-
ið að fá húsið um leið og það
losnaði, eða eftir mánuð.
Þetta var hræðilegt ástand,
komið var fram á kvöld, við
húsnæðislaus, fuglinn í gæslu-
iú, hún kannaðist uið
að hafa leigt okkur
húsið en uar ekkert
uiss um að uið kæm-
um suo hún leígði
hað bara einhuerjum
öðrum. Hún sagði að
okkur uæri uelkomið
að fá húsið um leið
og hað losnaði, eða
eftir mánuð.
varðhaldi og hitinn að drepa
okkur. Enn og aftur kom
leigubílstjórinn okkur til
hjálpar. Hann kvaðst eiga
föður sem leigði út lítið hús í
sólarhring í senn fyrir 60 doll-
ara. Hann spurði hvort við
vildum tala við pabbann og
það vildum við svo sannar-
lega. Við fórum heim til þess
gamla, greiddum fyrir tvær
nætur og fengum lykil. Hús-
iðvar miðsvæðis í litlu þorpi,
nokkuð hrörlegt að utan og
ekki var það skárra þegar inn
var komið. Leigubílstjórinn
hjálpfúsi sýndi okkur hvar allt
var, skrúfaði meðal annars frá
vatninu og var ekkert nema
almennilegheitin við okkur.
Þegar hann sá að þarna vant-
aði alla loftkælingu bauðst
hann til að fara heim til sín
og sækja viftu fyrir okkur sem
við þáðum með þökkum.
Hann kom reyndar aldrei og
við sátum þarna í kæfandi
hita, sársvöng og illa haldin.
Þrátt fyrir niðamyrkur úti fyr-
ir heyrðum við að fólk var á
ferli og hundar geltu stöðugt.
Maðurinn minn fór út í
matarleit og kom næstum
strax til baka með vatn og
kartöfluflögur sem hann
hafði fengið á bar við
hliðina á húsinu.
Okkur gekk illa að
sofna, hitinn, fylleríislæti
og hundgá hélt fyrir okk-
ur vöku. Þegar lætin fóru
að fjara út, um fjögurleyt-
ið, byrjuðu hanar að gala
og göluðu til klukkan sex
um morguninn. Við
reyndum að dorma til I
klukkan níu en þá fórum R
við út, fundum síma og j.
hringdum í lögfræðing- i,
inn. Við sögðum honum
farir okkar ekki sléttar.
Við heyrðum greinilega
að hann var mjög leiður
yfir þessum ömurlegu
móttökum sem við feng-
um en hann hafði beðið
eftir okkur í tæpa tvo
tíma á flugvellinum og
greinilega verið nýfarinn
þegar við lentum. Hann
bað okkur innilega afsök-
unar á þessu öllu saman
og lofaði að leysa málin
fyrir okkur. Við byrjuð-
um á því að fara út á flug-
völl því við höfðum
áhyggjur af fuglinum
okkar þar. Við horfðum á
lögfræðinginn rétta toll-
verðinum peninga og fá
fuglinn afhentan. Við
hefðum losnað við öll
leiðindin ef við hefðum
haft vit á því að rétta hon-
um peninga strax. Þessir
20 dollarar sem við gáf-
um honum kvöldið áður
nægðu ekki en tollvörð-
urinn sagði okkur ekki
frá því. Hann þurfti að vinna
yfirvinnu vegna okkar þar
sem við komum of seint og
gat því ekki farið með félög-
um sínum á brimbretti eins og
hann hafði ákveðið. Af þess-
um sökum stafaði öll geð-
vonskan. Lögfræðingurinn
sagði svik húseigandans skilj-
anleg. Konan væri drykkfelld
og ekki alltaf að marka loforð
ég hef búið víða og er með töluvcrða
af tlutninguni á milli landa ákvað cg
að vera með allt á hreinu þegar ég tlutti tíma-
bundið til lítillar eyju í Karíbahalinu.
IVlér leið einstaklega vel við komuna því ég
var með allt á hreinu, hiísnæðið var klárt og
pappírsvinnan búin vegna tlutninganna. Ann-
að átti eftir að koma í Ijós.
hennar. Lögfræðingurinn
fann gott húsnæði handa okk-
ur þar sem lífsnauðsynleg
loftkæling var til staðar og allt
fór að líta betur út.
Það er sem sagt gott að vita
það að allir eru velkomnir til
eyjanna í Karíbahafinu, bara
ekki gleyma að vera fljótur
upp með budduna.
Guðríði
Haraidsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni með
okkur? Er eitthvað sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lífi þínu? Þér er vel-
komið að skrifa eða hringja til
okkar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
I leiiniHstiiii}>ið t-i': Vikiin
- „I.ílsreynslusaga", Seljavegur
101 Keykjavík,
Netfang: t ikaii@lriMli.is